Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Opuscula theologica selecta - pagina 198

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Opuscula theologica selecta - pagina 198

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

1

THE

76

E

S

S

TH EOLOGIC A

E.

Secundum alterum autem respectum, libertatem soli Deo competere, nec 28. creaturis nisi valdd impropri^, summa cum restrictione tribui posse, extra controuersiam est: ipse enim est solus aiTslovo-to? a se, in se, per se liberrimus, omne

&

&

,

potestatemque in omnia a se condita habens, causa pendet, regitiirve, sed omnia ab illa.

ius

&

cuius voluntas a nulla extera

Haec igitur libertas in Deo perfectissimo modo existens, perfectissima est,& 29. TiQonoivnos'- Alia vero huius (f, 1654.) imago tantum, veluti exemplar (vt vocant) repraesentatiuum , ideo creaturis intelligentibus concessa, vt ea, tanquam particula

&

quadam 30.

diuinitatis ornati, conditoris sui

Hae autem

duum

imaginem quodammodo

referrent.

sunt generum:

Aliae enini sunt immateriatae, vt Angeli: aliae materiatae, vt homines. Illae naturam superiorem duntaxat, hae & superiorem , & inferiorem participant , & pro communi actionum suarum principio agnoscunt. Vtrisque autem Deus indidit intellectus lucem, & facultatem voluntatis, vt 31. principium singulare actionum suarum in ipsis, quo per se ipsae ad actiones liber^ _

creatiirae

mouerentur, & modo actus voluntarij. Porro hoc principium in creatione rectum, sanctum, nullaque inordinatorum 32. appetituum labe contaminatum intellectus (qui propter innatam sibi veritatis kicem talli non poterat) iudicium avi^otiQeTos sequebatur, adeo vt iUius ductu, tum angeU, tum homines, fines & obiecta, quae a ratione monstrabantur, secundum ordinem naturae suae congruentem inteUigenter veUent, & opere perficerent: Ucet iUi excellentiori modo, qu^m hi, propter exceUentiam & simpUcitatem naturae suae. In homine enim, etiam ante lapsum, neque inteUectus naturae fines transcen33. dendo se in supernaturaUum cognitionem erigere, neque voluntas iUa ipsa apprehendere poterat, nisi supernaturaU adiumento fuUa & sustentata. Quapropter huic principio particulari naturae, superadditum fuit Adamo aUud 34,

^

singulare

gratiae,

quo voluntas

eius

inteUectiua,

mota

singulariter,

supra naturae

modum agebat. Hinc verba iUa ab iUo Prophetico spiritu pronunciata, Gen. 2. 23. Hac demum vice adest os ex ossibus meis 6^ caro ex carne mea ; hinc etiam ibid. ,

_

impositio nominum singuUs animantibus, & multa aUa ad quae inteUectus sui perspicacitate , voluntatisque naturaUs viribus contendere nunquam potuisset. 35. Verum etsi in ea sanctimonia, & integritate omnium partium tam animae quam corporis conditus fuisset , taUbusque principiis a natura dotatus quae summo consensu , cum voluntate Dei conspirarent quia tamen non ita constitutus fuerat, vt mutari non posset , retinebat semper potentiam ad oppositum eius , quod volebat aut faciebat volendum aut faciendum, ita vt naturae suae rectitudinem , cr= ij)su?)i. gratiae adiutorium desercre ^posset^ citm vellet^ vel iii eo permancrc si vellet^ vt praeclare docet Augustinus, Hb. de corrept. &* grat. Posse etenira ei dederat Deus: veUe autem, quod posset, arbitrio suo reUquerat Uberum. 20.

,

:

.,

36. Mutabilem autem fuisse creatum primum hominem, apparet primo ex verbo Dei, Gen. 2. 17. quct dic comederis^ moriendo morieris. secundo, ex euentu, quem (miserum) secuta est niisera totius humani generis conditio. Tertio, ratione. Deus enim ciim solus sit in se, & per se immortaUs, &immutabiUs, immortalem, & immutabilem eum facere in ipso non potuisset, nisi consequenter fecisset Deum. Solus autem Christus imago Dei Patris essentiaUs est. In ista vero mutabiUtate, Uberum ab omni necessitate habuisse arbitrium, 37. demonstrat, primimi natura diuinae imaginis ad quam formatus, Gen. i. 16. dicitur, cui nihil magis competit, quam soUda Ubertas: nihil magis aduersatur, quam necessitatis vinculum. Tum vero, Gen. 2. 16. 17. propositio Adamo facta duarum , «-''<^^r« nimirum vitae.^ &= arhoris scientiae boni.^ &> mali., quarum prioris vsum tantiim con-

cedendo

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1882

Abraham Kuyper Collection | 521 Pagina's

Opuscula theologica selecta - pagina 198

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1882

Abraham Kuyper Collection | 521 Pagina's