Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Opuscula theologica selecta - pagina 482

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Opuscula theologica selecta - pagina 482

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

EIRENICl PARS

458

I.

vnde incipiam ? Alios offendit leuitas sermonum qui silentium, alios importunitas. Praesertim si qui doctrina, reprehensione, aut consolatione opus habuerint, incredibile est quam facile imprudentia nostra offendantur animae quae priuatum Dei seruorum officium desiderant in suis perturbationibus grauissimis. Non solet enim illa cogitatio animos nostros angustiis incessere , quam ab exemplo Christo Domini & praeceptoris nostri singulis momentis nos oportebat recolere; non litigabit, neque clamitabit, neque audiet quisquam in ofifensonibus

quid dicam ? aut

ad nos,

nihil

alios

&

&

linum fumigans non vocem eius arundinem quassatam non confringet, extinguet; Matt. 12. 19. 20. quae omnia Christus fecit opere , et in ministerio fieri imperat. Nec valde, nec saepe animos nostros afficiunt iUius verba, qui zelo sanctissimo dixit, Quis aftiigitur, quin ego affiigar? Quis ofifenditur, quin ego vtar? 2. plateis

:

Cor. II. 29. in haec mala, grauiora certe qu^m putemus, in conscientias infirmoindignissima vocatione nostra, non soliim ruimus apud eos qui in grege nostro sunt; verumetiam, tamquam si domi nihil esset in quo occupemur, agimus d}Li,oTQto8ni.ax(movg summa hcentia, & in rebus ahenis sumus oculatissimi ? O nos niiseros, qui ampHssimos fines vocationis nostrae, quibus capiendis nunquam satis idonea aut sufficiens esse potest ingenij nostri tenuitas, dilatari putamus oportere vanitate nostra neque in sermone , quem Deus imperat egi neque in grege , quem Deus imperat pasci, conquiescimus ex officio nostro. i Tim. 4. 13. Act. 20. 28. i.

Quid? quod

rum &

:

;

Pet. 5. 2. Sed leuiora

sunt haec priuata vuhiera iis quae pubhco saepe imponuntur, partim partimque imprudentia nostra. Nam siue ad sermones in concionibus pubhc6 habitos, siue ad rehquam administrationem oculos conuerteris, incidunt saepe qu^m plurima; quibus nisi probe ad nos attendamus, nocemus publico, & auctoritatem vocationis ihius nostrae, quam Deus contemni facto nostro noluit, ipsi minuimus. Tira. 2. 13. Quam multa interdum pro concione funduntur, quae nihil ad nos 2. pertinent aut vocationem nostram ? quae nihil ad Ecclesiam ? aut quae aUenae cognitioni sunt credita? Testes sunt Ecclesiae muhae apud omnes gentes, testes magistratus, testes historiae , te(f. 73i)stes hbri etiam de iure diuino & humano scripti, plurimos eorum qui finibus Ecclesiasticae vocationis suae continere sese debuerant qu^ se ipsos , qua ministerium suum sanctissimamque auctoritatem iUius , qua multas animas, qua respubhcas, qua Ecclesias funditus perdidisse, dum ex angustia sui iudicij (quod putabant amphssimum) omnia agi & ferri statuerunt oportere. Librum sacrum, fratres dilectissimi, Librum foederis siue Testamenti veteris & Noui versandum habemus nocturna & diurna manu, vt dicebat Satyricus; non libros huius mundi forenses atque poHticos: conscientias habemus curandas, ac non facultates Ecclesias ac non respubhcas. Putamusne igitur Deum mal6 prospexisse mundo, ciim res ciuiles ab Ecclesiasticis dispesceret ? putamiisne nobis factam a Deo iniuriam, qui has res nobis illas aliis curandas instituerit ? putamusne sufficere mentes cognoscendis & iudicandis, corpora faciendis tam multis rebus, quas Deus distribuit in multos propter earum infinitatem grauitate'mque , & infirmitatem nostram ? Nempe hoc ihud est, miseret Deum nostri, «Sc nos ipsos nostri non miseret. Videamus potius, obsecro vt tenuitatem nostram serio coram Domino deinceps recordemur grauitatem muneris nostri ex veritate cogitemus, & nobis ante oculos ponamus magnum iUum Dei seruum & Christi Apostolum dicentem Fiduciam habemus per Christum (non autem per nos) apud Deum (non autem apud nos) non quod idonei sumus per nos ipsos ad cogitandum quidquam vehit ex nobis ipsis sed quod idonei sumus, id ex Deo est, qui etiam facit vt idonei simus ministri sanctissimi ilhus foederis, ex quo fidentia;

,

,

,

:

,

,

,

,

:

:

viuificainur

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1882

Abraham Kuyper Collection | 521 Pagina's

Opuscula theologica selecta - pagina 482

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1882

Abraham Kuyper Collection | 521 Pagina's