Contra-memorie in zake het Amsterdamsch conflict - pagina 44

!

42 is

§

opgedragen,

moeten spreekt.

bepalen,

houdt dat

Van welke

zoo eer zijde

13.

[IE

weinig

NIKUWE AANVAL.

dat zij juist den gang van zaken een goed voorzitter het minste bezien, altoos blijft dit zeggen over de in,

omgekeerd ook

zekere verbazing wekken in een Kerk, die juist door haar presbyteriale inrichting alle heerschappij voorkomen wilde. Doch dit daargelaten, hoe komt het Classicaal Bestuur ook dan nog aan de bewering, dat het Kerkeraadsbesluit van 5 September 1870 juist op de Predikanten mikte, daar toch uit de beide zooeven afgedrukte

Predikanten

stukken vlak het tegendeel blijkt. Daarin toch ziet men, dat van de Predikanten ganschelijk geen sprake was, en dat het voorstel eigenlijk alleen doelde op de leden uil de Gemeente. „Het meest", zoo schrijft het Presbyterie, „wordt op 's Kerkeraads vrijheid inbreuk gemaakt door de gedwongen keus van Gemeenteleden die door de Commissie zelve Avorden voorgesteld, en vooral ten aanzien van deze laats ten wierd het voorstel gedaan om eene wijziging in den thans bestaanden regel te provoceeren." En in haar antwoord resumeerde ook de Kerkelijke Commissie het voorste]

in

deze woorden

:

„Het voorstel van het Preshijlerie komt in korte woorden hierop neder: de voordrachten of nominaliën voor de benoemingen van Leden der Kerkelijke Commissie, vooral van Gemeenteleden, worden afgeschaft. Als motief wordt alleen aangevoerd: dal die voordrachten vooral van Gemeenteleden, door de Commissie zelve, inbreuk maken op de vrijheid van den Algemeencn Kerkeraad in hel doen eener keuze.'''

Zoo blijkt dus ook hier, dat de voorstelling van het Classicaal Bestuur in geen enkel opzicht den toets kan doorstaan. Met geheel deze zaak had Dr. Kuyper niets uitstaande, en toeleg om den invloed der Predikanten te na te komen, school in dit voorstel in het allerminste niet. Eénig doel van deze voordracht was, om, na de kentering in den Kerkeraad, die het gevolg wa.s van de invoering van art. 23, te beletten, dat de Kerkvoogdij, die nog geheel in Moderne handen was, het recht van voordracht niet als middel gebruikte, om het Beheer in anderen geest te houden, dan in den Kerkeraad den toon gaf. En die dit deden

waren de Irenischen

§

13.

De nieuwe

aanval.

„Het volgend jaar," zoo gaat de Classicale Memorie voort, „gaf gelegenheid tot nieuwe aanvallen ," waardoor het wordt voorgesteld, alsof Avederom Dr. Kuyper en nu nog wel tegenover den Synodalen voorslag, om zich over de grondslagen van eene Synodale regeling van het Beheer uit te laten, aan het hoofd der oppositie had gestaan. Niets intusschen is minder waar. Eerst op 11 December 1871 kwam de Synodale Circulaire van 7 Augustus 1871 W. 107, in zake het Kerkelijk Beheer, in den Kerkeraad aan de orde, toen ze in handen wierd gesteld van eene Commissie, bestaande uit de heeren Ds. Steenberg, Dr. Vinke, Mr. Tydeman, Gregory Pierson, Fikkert en Koek en aldus bestaande uit één Mo;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen