Contra-memorie in zake het Amsterdamsch conflict - pagina 131

OPENBAAR

SCHRIJVEN.

129

De regeering zag in, dat regeling van dat onderwerp algemeenen maatregel van inwendig bestuur bare constitutioneele bevoegdheid volgens de Grondwet van 1848 te buiten Voor wat den rechtspersoon aangaat, veranderde dit te ging. Amsterdam nochtans wederom niets. Alstoen werd algemeen de vraag gesteld of de gemeente zich wilde aansluiten aan het zoogenaamd Algemeen College van Toe^.icht. De Kerkeraad begreep dit aan de gemeente te moeten ontraden, en legde haar de vraag voor: „zullen wij de poging van het Algemeen College door onze toetreding ondersteunen, of achten wij het in het bijzonder belang der gemeente verkieslijker, ook nu onze geheeie zelfstandigheid te bewaren en de administratie der kerkelijke goederen op den tegenwc ordigen voet te doen voortduren.'' Met groote meerderheid verklaarden zich de opgeroepene leden voor het behoud van wat dusver bestond. vSlotsom blijft het derhalve, dat te Amsterdam de Kerkeraad, die er pro tempore is, verklaard.

bi]

,

de sinds 1 Januari 1810 geldende rechten, ten aanzien der patrimoniëele goederen van den bij den aanvang dezer eeuw aanwezigen en nog levenden rechtspersoon, volgens diens opdracht uitoefent, geheel onafhankelijk van het bestaan van het algemeen kerkgenootschap. Of dit komt of gaat, voortduurt of verdwijnt, verandert in dit opzicht niets. Hieruit volgt, dat de beheersbepalingen, welke de Kerkeraad maakt krachtens zijn jus patronatus over die goederen, geene huishoudelijke veranderingen zijn, zooals in art. 93 van het Algemeen Reglement van 1816, en art. 25 van dat van 1 Mei 1852 bedoeld zijn. Wat de leden van den Kerkeraad te Amsterdam doen, als dat opgedragen jus patronatus uitoefenende, doen zij niet in de uitoefening eener kerkelijke bediening, hun opgedragen door het algemeengc'ootschap en zijne reglementen, maar krachtens een titel, die daar geheel buiten valt, en daartegenover zelfs primordiaal is, zoodat zij wegens hunne stemmingen als zoodanig niet alleen aan de censuur van de hiërarchie van dat algemeen genootschap niet zijn onderworpen, maar daardoor nooit zich in den zin van art. 3 al. 2 van het Regl. voor Kerkelijk Opzicht en Tucht aan vergrijp kunnen hebben schuldig gemaakt. Zoodanig vatten wij salvo nieliori de rechtsquaestie op, maar al geven wij gaarne toe, dat wij kunnen dwalen, altijd blijft het eene quaestie, die bij den burgerlijken rechter behoort, daar deze alleen besbssenkan, of de rechtspersoon, genaamd de Nederduitsche Gereformeerde, of later de Nederduitsche Hervormde, gemeente te Amsterdam alsnog den eigendom der door hem op \\ Januari 1810 bezeten goederen be-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen