Laatste woord tot de conscientie van de leden der synode door de vervolgde leden van den kerkeraad van Amsterdam. - pagina 19

•5

eeuw

dusver

gehoord

nooit

nu

is,

dwang of noodzaak, om ons zweem of schaduw voor (J bestaat.

voelt toch ieder, dat

kerkelijk te veroordeelen, geen

van

U

tast en

Ken overweging" van hetgeen waartoe kieschheid maant, maakt hierin nog vrijer.

Met

onze geestverwanten ons scheen het

niet

nu

leefden

voorstellingen

wereld

uiteenloopende

geheel

een

een lange

reeks

gedachten

van

daarbij toe, alsof zelfs de

uitsloten, en alleen

aan de onze op burgerrecht aanspraak schonken. Maar

vraag verdiepen we ons thans

niet

en genoeg

;

zij

Velen

bewoordingen van uw

uwe beginselen

eigen Statuut de prediking van

in

deze rechts-

het ons op te merken,

de

his-

Kerken onzer vaderen minder recht van bestaan zou

zijn

hoe toch torische

uwe en

van jaren

onze Gereformeerde Kerken saam.

in

en

geen

in

kan beweerd worden, dat

geval

er in

voor de gedachtenwereld, waarin die vaderen zelven leefden, dan voor

Kerken

die al onze

andere,

die

hand en tand

als

hebben

godslasterlijk

beter dan wij,

heur geestelijken

in

Toch

weerstaan.

elk tuchtgeding waarin

bij

is

uw

men,

met

is,

niet bij

zelfs

weet het

Gij

eigen geestverwanten

weg

terecht stonden, steeds voor de beklaagden uit den

en nog nimmer

bloeitijd

ten hoogste verderfelijk en onwaarachtig, ja, als

getreden,

de loochening van Gods persoonlijk

bestaan of van een onsterfelijk leven, de pleitbezorger van het ont-

kennende

standpunt,

eerbied

uit

heette, ontzet of zelfs aangetast. zij

uw

voor

Venator

vierschaar

voor zijn

En

gedaagd

als

dan thans

staan,

die

en Datheen,

die louter

te

niet,

om

lijn

van

in

de richting van Marnix

eischt

dan

zelfs

teederder

dat Gij thans, als rechters zittende over mannen,

des beginsels wil en uitsluitend ter oorzake van hun

levensovertuiging

binnen brengt en

Noodzaak enkel

omgekeerd

op de

van Trigland en Voetius, van a Marck en Brakel, van

Smytegelt en Gomrie zich ontwikkelden, kieschheid

U

juist

niet

of Coornhert, van Socinus of Vorstius, van Roëll en van

Vlak, van Becker of van Leenhof staan, maar

diepste

zoo het

overtuiging,

tot

in

uw

moeite

doortasten bestaat

opzicht; en, bijaldien

kwamen, uw eigen verleden

eigen beginsel niet vergeet?

Ge

er

derhalve voor

veroordeelt, zult

Ge

U

in

dit uit

geen

geheel

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen