Laatste woord tot de conscientie van de leden der synode door de vervolgde leden van den kerkeraad van Amsterdam. - pagina 22

i8

saamverbonden wat én historisch én organisch saam was gegroeid.

Voor

komt dan

het blaken van den hartstocht

zachten

Er

vrede.

dan

stipt

der

gemeenschap nog

noodzakelijk

maar

niet,

lijken zin

afbreuk

oprechtheid

om

Eer drang

is.

En

sticht.

om

dan geen zucht

is

nauwer toe

het suizen van den

verder uiteen te gaan,

waar het kan den band

Men

halen.

te

ontsticht dan

wel verre van aan goede trouw

en

zede-

doen, wordt door zulk uiteengaan veeleer de

te

eere hersteld, de leugen uit de kerk gebannen en

in

den opgetrokken scheidsmuur nog altoos een poorte gelaten, waar-

in

door

herwinning van gelijken zin hereeniging mogelijk bleve.

bij

Maar zoo zou

het thans niet loopen.

Integendeel, kiest

Gij

stede

in

van het

van

geleidelijk proces

loswechn g; de gewelddadige manier van ruw uitéénscheuren, dan blaast

Ge

het vuur van den hartstocht juist aan, en

van bitterheid

er een wortel

atmosfeer vergiftigt. Verbroken zal

lijke

dan toch

maar met

zijn,

u'xteenscheuring

ontzettend

dit

zijt

Gij

uw hooggeloofde eenheid verschil, dat Ge door uw

van onze Kerken de booze demonen

wrevel over ons kerkelijk erf zult hebben losgelaten

van broederlijke

stee

plaats te

scheurt

ook

scheuren die

in stille

P-Kaböd

dan onze Kerken hierin zien

en

links

in al

uw

;

van wrok en ;

dat haat

in

Ge

in

en dat

standaard hoog

toewijding en dienende

zult

hebben wakker ge-

steden en dorpen

zij.

den vloek van

uiteen, en zult

alle

komen, dat tengevolge van zulk scheuren

die rechts wijken, zoover mogelijk uiteen gaan.

zij

scheurt scheurt ook de vezelen los en scheidt daardoor onher-

Wie

roepelijk

wat

bij

meerder wasdom straks

gekomen. Alle kans,

om ook

stratieve eenheid stand te

bedrijf

En de

gaan

te

aangeven

zijn idealen

de onderlinge benijding en afgunst

roepen, tot het een

Ge

zal

van een wedijver, hoe het best

houden en elkander voor

liefde,

zij

den toon

liefde

oorzaak dat

die straks heel onze geeste-

uitspruite,

voor

altijd

toch

ook

toekomst

Of mogen we

al

allicht

geheel saam ware

ware het nog slechts een admini-

doen houden, wordt door zoo roekeloos

verspeeld.

nog

zelfs

zoo

vergeten,

die

administratieve

hooge

eenheid

beteekenis

dat het geheel onzer

had

voor

kunnen

erlangen.

Kerken

gelijk het

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen