Gereformeerd kerkelijk congres: Drie referaten, op den 11den Januari 1887 in "Frascati" voorgedragen - pagina 44

42

moge

passing

zou

maar

voor wie Grod vreest,

is

missen,

conscientiesussing

ter

om

zonden

onzer

onder

zwichten

om

en

Avil

zonden

de

maar roomsch gezegd

klinkt,

mene

verzoening

van

zijn,

en

is

en dat

Iets

zijn.

te

van

dat oordeel

nooit

overmits

,

overkwam

ons

vaderen,

van Gods uitverkorenen zou

zich te werpen, plicht

vroom

onzer

Heeren,

oordeel des

dit

jammer

dat al deze

Eerstelijk toch lieet het dun,

gevonden

fijn

zonder kraclit.

tocli

wat wel

aan de volko-

het

onze zonden, ook van onze Kerkzonden, in

al

het bloed van den Eenige te kort doet, en nuL de 2r«aA'A'gerechtigheid der

heiligen

Wel

schoon

de persoonlijke ongerechtigheid van Gods volk verwart.

maar

schijnt,

zeer ongeloovig nalaat tusschen een

lijden

dat geduld, en een zonde^ die gelijk hier begaan wordt, de onverbiddelijke

En ook wel

trekken.

grenslijn te

maar

doet,

een inzetten van eigen

feitelijk

die ons als pelgrims juist daartoe zijn

diep afhankelijk zich voor-

v/il

gebod

tegen den wil des Heeren

in de

hand

is,

opdat we er als

lei,

met een tooverstaf de ban der zonde meê zouden breken. Niet godvruchtig

maar

goddeloos

eer

zou het dus

onze Overheid gezondigd

met een „wandelen

om

Veeleer

te ontslaan.

juist bijaldien

vaderen bekent,

zijner

voor zich en voor

vergeven deze

zijn

wie

voor

God en

voor zijn

Woord

Wien

veel

ook

kwaad beeft,

zonden

om

hieraan prikkel en sjioorslag ontleenen,

vuriger in liefde voor zijn ziel

Heere

den

kerkelijke zonden en de kerkelijke

kinderen van zich te doen.

gemis

door

ook in

als volk

vuurspranken" gestraft, hieraan een

te

de

in

liefde

allicht

we na

deswege door

en

zijn

zal

is,

indien

ons van het worstelen tegen dit kerkelijk

zal,

ook

hij

hebben,

te

in onze eigen

vrijbrief ontleenden,

zijn,

in zijn

kerk

Koning uitbreken. En

dervend, toch veel van zonde

van Nathanaëls ojirechtheid

in

ze

wie,

prevelt, zondigt

dat prevelen van

zonde juist op nieuw. In

de

conscientie

strik

wie eerst

doen,

men dan om

tweede plaats trekt

den

dit

der

gegevene

juk beloofde

dier belofte, dit juk verbreekt.

belofte,

te dragen,

de toch reeds

en

en thans, onder verzaking

Kost het niet inspanning, om, dat er in

zulk zeggen ernst steekt, nog grif en nog gul te gelooven?

Kerk,

derscheid,

den

nu een halve eeuw lang,

waarin jaar

konden,

in

zal

jaar uit,

men een

strik der belofte toetrekken?

benauwde

beticht van oneerlijk

zelfs

het

onnoozel

Er

zal

alle

Of hoe,

in een

ambtsdragers zonder on-

hoofdstatuut straffeloos schen-

en

eenvoudig

ondersteld

man nu

eens de

worden, dat elk

lid

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen