E voto Dordraceno - pagina 187

ZOND. XXI&. HOOFDSTUK IV.

Maar soms soon,

is

dit

Christus

buiten

die

Soms

toch anders.

sterft,

187

het sterfbed ran zulk een per-

is

en het

vreeselijk,

is

gezien hoe zulke

rampzaligen ouder de vreeselijkste vervloekingen, die hun lippen uitbraakten,

met hun

nog

God

laatsten ademtocht

gruwelijk lasterden, tot ze einde-

machteloos ineenzonken, en hun tong verstijfde in hun mond.

lijk

zijde

van het graf

hun toestand voor dezulken

niet mogelijk

Toch

aan

is

ziel niet

want

geestelijk licht ving

hun

hun oogen hangen. van

altoos de uitwerking

is

dit

gestalten en onware verhoudingen,

we

en klare ontdekking over

volle ;

op; en de sluier van het aardsche leven bleef tot aan hun jong-

sten snik voor

Dit

deze

aardsche leven.

We

zien hier schijn

maar de wezenlijkheid der dingen

zien

hier niet.

Gods algemeene genade wrocht dat zondaar niet zou

den

weggenomen, en

hij

Als

ziel

ingaan, dan

van

ziet,

heeft dat

dan

waande

God

aan

van het aardsche leven wegvalt,

scheidt,

ook zonder geestelijk

zich

wierd

uit.

die sluier

lichaam

het

der dingen, gelijk ze voor hij

hem

de dingen zag gelijk ze waren.

eindelijk, eindelijk

on^e

omdat het leven op aarde voor

zijn uit te houden, zoo die sluier voor

Maar met den dood en

zoo,

en we in de klare eeuwigheid de verlorene de wezenlijkheid

licht,

bestaan, en wijkt het zelfbedrog,

band van den levenden God

de

te

waarmede

kunnen ont-

trekken.

Dan

valt hij in de

kelijk het

En

is.

toch

is

Neen ook

maar

handen van dien levenden God en

Want God er hij

is

hem dan

dan geen roepen, dat God onrechtvaardig dringt dan niet uit

God en het

conscientie.

Ze voelen, weten en bekennen dan, hoe ze dien

lijk

tegen wat liefde ze zich hebben verhard.

'i

Men

al

de dagen van hun aan-

God gehoond, verworpen en miskend hebben. Ze

zijn

het

getuigt:

is.

besluit zijner verwerping,

verworpenen zien in dat vreeselijk besluit door het prisma van

alle

hun verschrikte

En

voelt hoe schrik-

een verterend vuur.

eind

is,

dat

de

zien

innerlijke zelfverscheuring tot

Ik heb mijn God verworpen, en daarom verwerpt

vraagt ons of

we wel

dan klaar-

hun inwendig Hij mij!

^)

terecht de uitverkie3ing in onderscheiding van ie praedeatinaiie op

den Christus toepasten. Hierop diene ten antwoord dat de Christus niet uit velen verkozen

is

en dus in dien zin niet uitverkorene kan heeten. Maar dat de daad der uitverkiezing, in zooverre ze

is

een aanzien in eeuwig welbehagen, ook van

Hem

geldt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen