E voto Dordraceno - pagina 65

ZOND. IV. HOOFDSTUK

Maar

minder eischend.

Wet

op

rust

eeuwige

zijn

volmaakt gegeven

God

scheiden.

Wijsheid en

wil.

God

Heere

de

en

zijn

zijn,

zou

van

als

hoogheiligen

zijn

Wet

zijn

zijn

Wet

dus niet

te

verandering

zou er rechtstreeks op

den zondaar,

naar

schikken

zich

zoo niet. Zijn

dies volmaakt; en, eens

is

zou een andere moeten

zelf

en

ondergaan,

God den Heere

juist is bij

zijnde, rust ze in de Souvereiniteit

oppermachtigen

en

nu

dat

59

I.

neerkomen, dat dan de orde geheel wierd omgekeerd, en niet langer het

maar het

schepsel zich naar den wil van den Schepper had te gedragen, schepsel

met

God kan

dus niet anders.

En

handhaven.

nooit iets anders

Wet

volmaakte bieder

nog

dan

zelfs

een

als

Wet

zijn

onverkort en onveranderd

goddelooze

voor eeuwig in de

overkomen dan dat onverbiddelijk afeischen van de

Hem,

door

Ge-

die ons aller oorspronkelijke Souvereine

is.

We

komen

van elders

niet

zelf schiep ons, Hij is

waaruit

Gods schepping inloopen, zoodat we op

in

God aanspraak kunnen maken, maar

eenige zelfstandigheid tegenover

zijn

moet

Hij

duisternis zal zijn geworpen, zal in zijn eeuwige rampzaligheid

buitenste

hem

zondigen wil over den Schepper souverein wierd.

zijn

de vorm gemaakt wierd

wil

voortkwamen en door

om met

volle vrijmachtig,

Zijns.

is

En

maar

alleen in

Tegen de klem van derhalve

bij

iemand

dit

juist

omdat we geheel

zijn wil bestaan, juist

ons te doen naar

grens voor wat Hij niet met ons doen kan, rechtsidee,

Hij

nog meer dan onze pottenbakker, want ook het leem

Hem

daarom

welbehagen.

zijn

is

En

uit

Hij ten

de eenige

ons, of in eenig

ligt niet in

zelven en in zijn Besluit.

zeggen: „Ge kunt

die eens kon,

niet,

en toch moet ge!"

maar nu door eigen schuld

niet

is

meer

kan, ter wereld niets in te brengen.

Maar, wat,

zoo

volkomen

en

dit is

vraagt

gaat

ge,

afdoende

met deze vraag

het tweede punt, dat

want

;

dit

Adam had

hij verspeelde en verzoudigde ze;

te

Adam was

mij aan? Voor

berde komt, dat antwoord

die kostelijke kracht ontvangen,

maar

en

ik bezat die kracht dusver nooit,

en kon er mij dus ook nimmer van berooven. Zooals ik zondig van aard sta en ga, zoo onrein

en waar nu

zelfs

ben

ik niet slechts

geboren,

van „de ure van mijne ontvangenis

voldoende geestelijke kracht aan mij geschonken aansprakelijk

nu

niet kan,

maar

stellen,

en van

is,

zelfs

af,"

ontvangen

nooit eenige

hoe kan God mij daar

mij vergen, wat ik persoonlijk niet alleen

maar vroeger ook nimmer kon?"

Hiertegen echter merkt de Catechismus op, dat ge u vergist, want dat gij

wel

terdege

in

Adam

in

waart, en dus in hem wel wezenlijk eens

die gave bezeten hebt, en evenzoo in

hem wel

waarlijk door eigen

moed-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen