Sociale hervormingen - pagina 297

353

lande onmogelijk zal maken, wat bijv. te Berlijn in de bouwvakken regel is, namelijk, dat bij de arbeidsovereenkomst elke opzeggingstermijn wordt uitgesloten, acht de ondergeteekende beslist in het voordeel van het ontwerp. Deze regel moge te Berlijn goed werken, naar den ondergeteekende toeschijnt verdient de invoering hier te lande geene aanbeveling, daar het uitsluiten van iederen opzeggingstermijn feitelijk niets anders beteekent, dan de bevoegdheid om de dienstbetrekking zonder opgave van redenen en zonder betaling een er schadeloosstelling te verbreken, zoo vaak een der dagen is aangebroken, waarop de dienstbetrekking eindigen kan (art. 1639^). Derhalve heeft de ondergeteekende geene vrijheid gevonden in dit opzicht van de vorige lezing af te wijken. Dit neemt intusschen niet weg, dat volgens de thans voorgestelde regeling de opzeggingstermijn vaak zeer kort zal zijn wordt het loon bijv. van dag tot dag uitbetaald, dan zal de opzeggingstermijn ook slechts één dag bedragen. Misbruik en ontduiking zijn hier niet te vreezen, daar de opzeggingstermijn voor beide partijen gelijk is, zoodat de werkgever die, ten einde slechts korten tijd vóór het einde der dienstbetrekking tot opzegging verplicht te zijn, met kortere tusschenruimten het loon zoude uitbetalen dan hij anders tusschen de uitbetalingen zoude laten verloopen, de kans beloopt den door hem kunstmatig bekorten opzeggingstermijn ook door den arbeider benut te zien. In verband met het bovenstaand schijnt het geene aanbeveling te verdienen, den werkgever aan een langeren termijn te binden dan den arbeider. Niet alleen toch zou de verhouding, waarin beide termijnen tot elkander zouden staan, slechts eene gansch willekeurige kunnen zijn, maar vooral schijnen de leden, die dit denkbeeld voorstonden, over het hoofd te hebben gezien, dat eene zoodanige bepaling in eene algemeene regeling als deze niet zoude kunnen worden opgenomen op grond van de wederzijdsche verhoudingen in eene bepaalde omgeving. Doch ook wanneer men uitsluitend de aandacht zoude gevestigd houden op de groot-industrie, schijnt eene bepaling, dat de werkgever een langeren opzeggingstermijn zal hebben in acht te nemen dan de arbeider, te eenzijdig. Juist tengevolge van de „éénzijdige vorming van den arbeider door de ver doorgevoerde arbeidsverdeeling' heeft ook de werkgever er belang bij zijne arbeiders niet „op stel en sprong" te verliezen, en wordt het voor den :

1

werkgever moeilijk nieuwe arbeiders te bekomen, die, even vertrouwd met de werktuigen als de ouden, het werk even vlug zullen kunnen verrichten. Ook in de groot-industrie schijnt als norm de gelijkheid van opzeggingstermijnen aan beide zijden de eenige

billijke regeling.

dit artikel geopperde denkbeeld om den werkgever de bevoegdheid te verleenen den arbeider onmiddellijk zonder inachtneming van den bij wet, overeenkomst of reglement bepaalden

Het

n.

bij

23

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen