Sociale hervormingen - pagina 573

629

werkzaam in de landbouwbedrijven, behoort te worden voorzien. Het eenvoudigste ware zeker de landbouwbedrijven in de Ongevallenwet igoi op te nemen. Hiertegen bestaan echter zulke belangrijke bezwaren, dat de ondergeteekende niet geaarzeld heeft om voor deze bedrijven eene geheel afzonderlijke regeling ontwerpen. landbouwzijde is er meer dan eens op gewezen, dat een goede verzekering alleen dan tot stand kan komen, indien zij op andere wijze geregeld wordt, dan thans in de Ongevallenwet 1901 is geschied. De hoofdpunten, waarop de regeling moet afwijken van die der Ongevallenwet 1901, zijn: de wijze van loonberekening, de wijze waarop de middelen tot dekking behooren te worden opgebracht en het uitstrekken der verzekering tot de werkgevers in de landbouwbedrijven. te

Ook van

De

loonberekening. Het is bekend, dat de Ongevallenwet 1901 beginsel aanneemt, dat de berekening van het dagloon zooveel mogelijk geschiedt naar de werkelijke verdienste van den werkman. Dit beginsel is voor den landbouw moeilijk door te voeren. In de landbouwbedrijven wordt dikwijls een groot gedeelte van het loon genoten in natura, in den vorm van kost en inwoning, het recht op veevoeder, de bevoegdheid om gras te maaien op het land van den werkgever, verstrekkingen van aardappelen, enz. Dergelijke uitkeeringen zijn niet altijd op hare juiste geldswaarde te schatten en toch moeten zij in aanmerking komen bij het bepalen van het loon. Werd nu de Ongevallenwet 1901 op de landbouwbedrijven van toepassing verklaard, dan als

zou de landbouwer verplicht

zijn

loonlijsten te

houden, waarop

uitkeeringen in natura, verstrekt aan zijne werklieden, op hare geldswaarde geschat, zou moeten aanteekenen. Het houden van deze loonlijsten zou voor den werkgever meestal een zware administratieve last zijn, met het gevolg, dat die lijsten niet of onvolledig werden bijgehouden. Vele uitkeeringen in natura zouden gemakshalve of uit zucht om eene hooge premie te ontgaan, niet worden geboekt, terwijl controle van de overheid op grond van de gebrekkige verkeersmiddelen op het platteland en de afzonderlijke ligging van de onderneming niet altijd hij

alle

gemakkelijk zou zijn. Een ander bezwaar tegen de loonberekening volgens de Ongevallenwet 1901 is, dat in de landbouwbedrijven dikwijls met losse arbeiders wordt gewerkt, die of het geheele jaar door losse arbeiders blijven, of een gedeelte van het jaar zich als zoodanig verhuren en het overige gedeelte als zelfstandig landbouwer werken. Deze arbeiders, die nu eens bij dezen dan weder bij genen landbouwer werken, en ook wel van tijd tot tijd als zelfstandig ondernemer optreden, verdienen een loon, waarvan het juiste bedrag ten gevolge van hun ambulanten werkkring en

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen