Sociale hervormingen - pagina 137

127

1303 Burgerlijk Wetboek door den rechter de ontbinding te doen dit punt buiten twijfel te stellen is een afzonuitspreken. derlijk wetsvoorschrift wenschelijk.

Om

Artikel

III.

De

wijzigingen, in dit artikel opgenomen, zijn alle het gevolg van de terminologie in artikel 1637 b gekozen en behoeven geene

nadere toelichting. Eene bepaling als die van art. 16400: van het Ontwerp van 1901 komt den ondergeteekende minder wenschelijk voor, daar zij strijdig moet worden geacht met het karakter der overeenkomst van aanneming van werk, gelijk de wet deze kent. Ook moeten in de practijk de gevallen van aanneming van werk, welke eene persoonlijke vervulling der verplichtingen des aannemers vereischen, als uitzonderingen worden aangemerkt, bij welke de bijmen denke aan het vervaardigen zondere aard der praestatie of een bijzonder beding, de persoonlijke van kunstwerken volbrenging door den aannemer zal voorschrijven.

—

—

,

Artikel IV.

Terwijl artikel III de wijzigingen bevat, die in de Zesde Afdeeling van den Zevenden Titel (oud), welke de Zevende Afdeeling uitmaakt, zijn aangebracht, van den nieuwen Zevenden Titel vindt men in dit artikel de wijzigingen, welke in het daarop volgend deel aan het Burgerlijk Wetboek worden voorgesteld.

A

Artt.

1638 B.

waar

dit

1951. Het niet langer

exceptioneele voorschrift van art. worden gehandhaafd. Ook elders, met de Fransche wetgeving werd ingevoerd, heeft men

1940 en

W.

kan

het afgeschaft 1). En in Nederland is de bepaling in de latere jaren zoo algemeen en zoo krachtig afgekeurd, dat er nauwelijks bij iemand twijfel is gebleven, of het artikel zou bij de eerste gelegenheid verdwijnen 2). Zullen er bij afschaffing van den eigenaardigen bewijsregel moeilijkheden ontstaan, welke bijzondere voorzieningen noodig maken? Het is beweerd door Diephuis, t. a. p., dl. XII (1889), bl. 320 vlg. Ook zeggen verschillende Fransche schrijvers, dat de eenvoudige afschaffing van art. 1781 Code Civil tot bezwaren leidt. Aan dit laatste valt echter niet veel waarde te hechten; bij nader onderzoek blijkt, dat de betoogen der Fransche auteurs alle zijn ontleend aan een opstel van Peaucellier van 1869, waarin deze voorspelde, dat bezwaren zouden rijzen; doch te vergeefs zoekt men naar In Frankrijk bij de wet van 2 Aug. 1868; in België, na een vergeefsche poging 1) in 1866/67 waarover zie mr. E. H. Karsten, in Themis 1872, bladz. 46 en vlg. bij de wet van 10 Juli 1883; in Luxemburg bij de wet van 1 April 1885. Verg. ook mr. D. P. D. Fabius, Huiskamer en keuken, Leiden 1897, bladz. 2)

—

I53—I58-

—

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen