Sociale hervormingen - pagina 117

;

I07

persoon invalide is, hangt ingevolge de bepaling der wet van 1899 af van de verhouding tusschen het bedrag, hetwelk hij nog in staat is te verdienen, en het bedrag dat een lichamelijk en geestelijk gezond persoon van dezelfde soort en van soortgelijke opleiding in dezelfde streek gewoonlijk verdient. Beroepsinvaliditeit valt evenmin onder de bepaling der wet van 1899 als onder die der wet van 1889. Daargelaten dat er geen gegevens waren voor een zelfs globale berekening der kosten, viel verzekering tegen beroepsinvaliditeit buiten het kader der wet. Bij een verzekering uitsluitend van arbeiders in een bepaald bedrijf werkzaam kan beroepsinvaliditeit beslissend zijn een arbeider kan dan als invalide beschouwd worden, als hij niet langer in dat bedrijf werkzaam kan zijn. Bij een verzekering van alle arbeiders, waarvan een zeer groot aantal niet voor een bepaald beroep is opgeleid, kan de vraag alleen zijn of de betrokkene in staat is op eenige wijze behoudens zekere beperkingen in zijn onderhoud te voorzien door arbeid. Ook de Staatscommissie oordeelde het niet raadzaam de verzekering uit te strekken tot beroepsinvaliditeit (i). In de commissie werd er op gewezen, dat niet alle beroepsinvaliditeit in het algemeen invalide maakt, dat bijv. diamantwerkers die ongeschikt voor hun vak worden tengevolge van het sterk afnemen van hun gezichtsvermogen, in den regel nog voldoende op andere wijze in hun onderhoud weten te voorzien. Ondergeteekenden hechten een andere beteekenis aan het woord en achten het een kenmerk van beroepsinvaliditeit, dat de betrok-

—

—

kene

niet in het algemeen invalide is. Invalide in algemeenen de persoon, die buiten staat is in zijn onderhoud te voorzien door arbeid in eenig beroep; beroepsinvalide hij, die welm. staat is door arbeid in zijn onderhoud te voorzien maar niet door arbeid in het tot dusver door hem uitgeoefend beroep. En dan springt in het oog, dat de werkman niet behoort te worden verplicht zich te verzekeren voor het geval van beroepsinvaliditeit. Hij, die door arbeid in zijn onderhoud voorziet, behoort zich te verzekeren voor het geval hij door het verlies van zijn arbeidskracht daartoe buiten staat geraakt, omdat hij anders ten laste der gemeenschap komt wordt dit nagelaten, dan heeft de wetgever in het algemeen belang het recht dwingend op te treden. De eenige rechtsgrond voor het opleggen van verzekeringsplicht is de moreele verplichting tegenover de gemeenschap om zich te verzekeren. Niemand is echter tegenover anderen verplicht om zich te verzekeren, voor het geval hij buiten staat geraakt in zijn onderhoud te voorzien door arbeid in een bepaald bedrijf. De glazenwasscher en de matroos, die aan duizelingen lijden,^ de spoorwegbeambte, die op signalen moet letten en de stuurman,, die kleurenblind zijn, de diamantwerker, die niet scherp ziet, zijn zin

is

;

(l)

Verslag Staatse, bladz. 59.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen