Sociale hervormingen - pagina 39

29 jaren van vele zijden krachtig aangedrongen. Ook in de StatenGeneraal kwam het onderwerp herhaaldelijk ter sprake. Inderdaad, de noodzakelijkheid van regeling dezer rechtsstof moet erkend worden. In onze tegenwoordige maatschappij heeft de hier bedoelde overeenkomst een groot belang verkregen, zij is eene der meest gebruikelijke geworden. Zij valt onder de overeenkomsten, „welker aard en gevolgen om het dagelijksch gebruik meer bepaaldelijk door de wet geregeld (behooren te) zijn", gelijk de Ontwerper van 1820 het in zijn Algemeen Overzicht uitdrukte.

Het aantal dergenen, die nimmer in hun leven eene arbeidsovereenkomst afsluiten, is luttel en niemand, die niet onophoudelijk aan haar bestaan herinnerd wordt. Schilderachtig juist zegt LOTMAR: „Die Milch und der Zucker, der Rock und der Schuh, die Cigarre und die Zeitung, mit denen etwa ein mannlicher Culturmensch taglich in Berührung kommt, könnten von vielen Arbeitsvertragen erzahlen in deren Vollziehung sie ins Leben gerufen und bis an sein Gebiet geführt worden sind". 1) Het arbeidscontract is ontegenzeggelijk onder alle overeenkomsten, na het koopcontract, de veelvuldigst voorkomende. En nu staat, in lijnrechten strijd met deze economische beteekenis, het feit, dat de wetgever tot dusverre haar ternauwernood de aandacht heeft waardig gekeurd. De weinige artikelen tóch, in ons geldende recht aan de „huur van dienstboden en werklieden" gewijd (artt. 1637 1639 Burgerlijk Wetboek), kunnen op den naam van regeling der arbeidsovereenkomst nauwelijks aanspraak maken. Ze zijn inderdaad „d'une brièveté inouïe". 2) Nu zou het ontbreken van bijzondere wettelijke bepalingen nog niet noodzakelijk er toe behoeven te leiden, dat het gemis aan regeling in het verkeer werd gevoeld. Partijen zouden in ieder voorkomend geval bij het sluiten harer overeenkomst bedingen kunnen aangaan omtrent hare wederzijdsche rechten en verplichtingen. In dien zin wordt ook vaak, met eene tot misverstand voerende uitdrukking, van „regeling van het arbeidscontract" gesproken, opneming van deze of gene clausule in het arbeidscontract verlangd. Werkelijk zou langs dien weg grootere zekerheid bereikt kunnen worden. Doch de dagelijksche ervaring leert, hier nog duidelijker dan bij andere overeenkomsten, dat partijen nu eenmaal niet gewoon zijn, alle gevolgen van haar contract zorgvuldig te omschrijven. Ook het heilzame voorschrift van artikel 1375 B. W., dat tot aanvulling van de onvoldoende speciale wetsartikelen had kunnen strekken, heeft ten deze weinig vrucht opgeleverd. Wel wordt het door de schrijvers aangehaald, doch de enkele malen, dat men zich bij den rechter er op beriep, vond men daarbij geen baat.

—

%

Philipp Lotmar, Der Arbeitsvertrag, Leipzig 1902, I bladz. H. Pascaud, Le Contrat de travail, Paris 1903, bladz. 3.

3.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen