Verplichte verzekering - pagina 21

17

Doch zoo

die die

Er is hier kans verschil. Er zijn veel, er zijn die bijna nooit met ziekte tobben. Er zijn er 80 jaar en ouder worden. Er zijn er die de 40 niet halen. Die kansverschillen nu heeft men statistisch vastgesteld, en het

staat

niet.

op die vastgestelde kansverschiilen heeft dat

trokken,

heet

Verzekeringswezen.

't

men Een

een

stelsel

opge-

dat zijn

stelsel,

volstrekt niet bezit in de equivalentie, maar juist de statistisch omloopende kansverschiilen. En hierbij nu is gebleken, (we komen hier later nog op terug) dat, zoo de kosten van ziekte, invaliditeit en ouderdom berekend worden niet per individu, maar worden omgeslagen over

beginsel in

geheel

het

hierin bijna

Er

kunnen

én arbeider, mits behoorlijk ingedeeld,

voorzien. Niet geheel,

maar toch

bijna.

dus redding mogelijk. Niet door sparen. Dat kunnen

is

enkelen. Dat kunnen die enkelen slechts een tijdlang. nood wordt het gespaarde toch weer aangesproken.

slechts

En

patroon

én

bij

Er is maar één uitweg, en die ligt in het stelsel dat rust op de kansverschillen; mits men daarbij niet op de patroons en de arbeiders hoofd voor hoofd, als losse, op zichzelf staande individuen neemt, maar heel het bedrijf opvat als één organisch, saamhangend geheel. Niemand is ooit zoo onnoozel geweest om de

verzekering

verplichte

wettelijke

zelve

organisch

was.

zeggen, dat

te

Evenals elke

werkt zij in haar uitvoering mechanisch. verband om 't gebroken been mechanisch werkt.

maatregel

Juist zooals

't

Beweerd is heel iets anders. Dit namelijk, dat het verzekeringswezen rustte op cle organische, en niet individualistische opvatting van de maatschappij. Juist zooals een verband om 't gebroken been alleen daardoor redding aanbrengt, omdat in het been bloed, spieren, zenuwen en pezen organisch ineenzitten. Iets kan de patroon meer betalen, en iets kan de arbeider missen. ze

En

hoofd

bijna

twee

die

voor

ietsen

hoofd,

voldoende,

als

zinken wel in het niet weg,

individueel,

ge zo over

laat

allen

werken,

maar

saam omslaat, en

als

ge

ze zijn alleen

Neemt ge ieder arbeider op zichzelf, dan is er geen uitkomst, maar neemt ge zo allen saam, als lotgemeen en als organisch één, dan komt ge er bijna. Zag het particulier initiatief dit nu in, zoodat allen eigener

strekken laat waar de nood spreekt.

beweging hiertoe saamwerkten, dan kon de Overheid er buiten blijven. Alles liep dan vanzelf. Maar zoo staat het niet. Verre, verre weg de meesten zien het niet in, en onthouden zich, of weigeren..

Hier staat

men

nood. Voorziening

is

alzoo voor dit dilemma.

mogelijk.

Maar

Er

is

een schreiende

die voorziening

kan alleen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen