Bilderdijk in zijne nationale beteekenis - pagina 30

26 zeggen, dat Bilderdijk nog vastzat in den fransch-conventioneelen

vorm

want

;

toch

begon óók

al

Bilderdijk

onpoëtisch

dit

maar wat

hij

hij

harder

knutselen

van

eerst

't

onder allen heeft dan

knellend keurslijf afgestroopt, en straks

juist dit

zelf

daarmee,

dan iemand gestriemd. zong:

zijn eerste ellende

„'k Verrekte vers en

en denkbeeld, en

stijl

ai,

mij,

Ten gunste van de regelmaat verdween de poezy. Wat kapte 'k, en verlamde 'k, en wrong en rekte En dwong

God

Maar, vijl

zat

Was

deren? 't

dan

't

gevoel als

dan één naar

't

't

't

week gehoor naar

laat hij

lof,

afgesleten!"

is

Of

mij

er

Hoort hem

dat

bron

zelf

hij

is

't

minde

der

de poezy van

poezy

't

't

't

Dat dondert,

loeien en bul-

hij,

is

er

de poezy

innigst zelfgevoel terugriep?

maar weer:

gevoel de bron,

dichtkunst.

't

betwistte? Maar

't

lust, hier

bij

mij

't

andere gronden stichten,

gevoel de dichter.

Neen, geen verbeelding dan ontstoken door Is

heeft uit, die

hart niet verstond, en aan

recht

zijn

hij

dagen, krachtiger dan

zelfbesef, naar

„Mijn vrienden, laat wie Mij

uit

platte klapgeluid".

't

op volgen, „die tyrannie

in zijn hollen toon,

naar

'k

')

die, in Bilderdijk's

hart,

Hoort

Geen geweld van enkel loeit

Geen vinding van Toch houdt men

't

gevoel

klankgejoel,

en bromt en ooren doof doet suizen 't

vernuft, geen

smakeloos letterpluizen"

'^).

aan, en smaalt op Bilderdijk, als rhetoricus. Hij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen