Om de oude wereldzee - pagina 122

RUSLAND.

106 en nu

Siberië,

moest men toen

daarop den Gouverneur Neidhart

kort

toeschreven

ontslag

Dit niet

zijn slag slaan.

te hebben,

genoeg voorzien, en niet vroeg genoeg gekeerd

duidelijk

kostte

of nooit

zijn post.

die dit

Zij

aan bureaucratische wreedheid, toonden noch

den man, noch den toestand te Odessa te kennen. Over de Joden spreek ik later afzonderlijk, maar in het algemeen trof mij

heel de bevolking dat karakter

bij

Westen zoo vaak

van

men

ernst, dat

in het

mist. In de groote kathedraal, op het Sobarnaja-plein,

toonde zich die ernst in den drang waarmede er het vrome leven tot

kwam. Wel

uiting

het

kussen

alles

ceremonisch, maar toch niet mechanisch. Zelfs

En

heilige Iconen verried passie.

der

de immoraliteit van het jongere geslacht behoeft jonge mannen en vrouwen

winden, maar deze costuum maakten een kostelijken indruk. is

zijn

en

toch

kleuren

is

harde

enkele

vertoont

alleen het voorste gedeelte

dit

tint

costuum niet in in,

daardoor

zich

het

't

het vrouwelijke

middel

Grieksche

in

van het gelaat

minst opzichtig. is

niet

lijnen,

omgord,

en op de vriendelijkste wijze als zij zei ven niet

in strakke,

kwamen

zij

Er

is

In

geen

de gestalte

en het geheel

omzoomd met zacht glanzend

indruk. Voor een vreemdeling zijn

ook

Vooral

maken de Russen en de Russinnen een

de ontmoeting

taal,

doekjes te

zachte trekken uitkomend.

zoo onuitsprekelijk

het hoofd tot de voeten

namen

men geen

in Russisch nationaal

verleidelijk ernstig-schoon, het hoofd bijna geheel in tulle

met kant gehuld en stugge

Om

ik bij een feestelijke gelegenheid in nationaal costuum.

ontwaarde

costuum

dienzelfden ernst

wit.

is

Ook

van bij

uiterst aange-

de voorkomendheid zelve,

ze mijn onbekendheid

met hun

anders dan Russisch spraken, door innemende

gebaren en aanwijzingen tegemoet. Vreemde talen spreken

zij

in het

nog meer Duitsch dan Fransch. Maar wat mij vooral een diepen indruk van den ernst van het volkskarakter Er was gaf, was een begrafenis, die ik de stad zag doortrekken. iemand uit de arbeidersklasse verongelukt, en de arme kerel werd Zuiden

weinig,

nu met groote

altoos

statie

naar

zijn

graf geleid.

Maar om

dien lijkstoet

verdrong zich het volk uit de achterbuurten, in het gewoon arbeiders-

zweem van orde. Een wilde golving van menschen Doch nu hadt gij het leeftijd, mannen en vrouwen.

costuum, en zonder

van

allerlei

verschil .stille

met

zulk

stugheid,

een optocht

bij

ons moeten zien.

Niets van die

van die bijna koele onverschilligheid, waarmee men

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen