Zelfstandig gemeentewezen - pagina 6

ZELFSTANDIG GEMEENTEWEZEN. de politiek meê wil

„Wie

in

sinds

de tijden veranderd!

moet het beleg durven slaan om 't Regeeringskasteel". Onze macht was destijds zoo luttel, we stonden zoo overal buiten, we treuzelden zoo niets doende als een klein in den hoek gedrongen groepje, dat 't ons even ondenkbaar scheen, ooit de meerderheid in de Eerste Kamer te winnen, als om ooit onze mannen belast te zien met de vorming van een Kabinet. En wel mogen we thans zeggen „quantum mutatuni ab Ulo", wat zijn tellen,

Niet

om

in

het besef der veroverde

macht de borst op te steken, maar wel om het gevoel van dank aan onzen God hoog te houden, die zoo wondere keer in ons Nederlandsche Staatsieven tot stand bracht. Metterdaad verrassend was de uitkomst van onzen volhardenden Eerst ging die strijd tegen het toenmaals nog machtige Conser-

strijd.

vatisme met den ouden Heemskerk aan het hoofd, en toen die eens zoo breede phalanx,veel spoediger dan iemand had durven verwachten, als een slak versmolt, ondernamen we half aarzelend en

maar toch met iets van een Davids moed, den hacheaanval op het Liberalisme inde vaag zijner kracht. En, zie,

schuchterlijk, lijken

pas

elf

in

d.i.

jaar

1889

na

was

de

stichting

het

van

Liberalisme

teruggeslagen, en formeerde

Mackay

onze reeds zijn

georganiseerde

voor de

eerste

partij,

maal

Kabinet. Dit had onze

met verbeten woede wierp men ons toen driemaal zagen we toen weer onze tegenstanders triomfeeren, onder Roëll eerst, toen onder van Tienhoven en daarna onder Pierson. Maar ieder voelde toch, 'twas bij de Liberalen toen reeds de oude kracht niet meer, en in 1901 boog hun phalanx weer in, en kwam ons tweede Kabinet. En het is zoo, in 1905 herwonnen ze nogmaals hun machtspositie, maar wat te denken van de innerlijke kracht van een Liberale concentratie, die óm weer in de macht te komen, zich verlagen moest tot machinatiën, als waarin toen door hen heil is gezocht. Het bewind, door Mr. Goeman Borgesius na de beruchte overwinning in elkaar geknutseld, is dan ook niet hun eere geweest, maar hun straf geworden. En al hieven ze in December des vorigen kracht overspannen, en

1901 weer

in

uit

het Kabinet, en

niet openlijk hun jubellied aan, toch bleek uit alles de verademing, waarmee ze na den val van het Kabinet de Meester als opleefden, toen, nu niet meer de oude, maar de jonge Heemskerk

jaars

tot

Kabinetsformatie geroepen werd.

En was zoo ongedacht onze voorspoed

in

de beide Kamers der

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen