Dat de genade particulier is - pagina 33

23 teekenen, als het dit huiten Johannes' brief nooit beteekent, en in dien brief zelf op een gebruik van het woord „wereld" afsluit, dat lijnrecht met deze opvatting strijdt? ') Want immers gaan we nu geheel objectief te werk, en pogen we alsnu allereerst Johannes' woord in dezen brief uit dezen brief zelf toe te lichten, dan kan noch mag men tot een andere omschrijving komen dan deze: „Hij, de Christus in eigen persoon, is voor zooveel de zonden van ons aangaat, het inbegrip van alle verzoening, en niet alleen voor zooveel aangaat die zonden van ons, die onze persoonlijke zonden zijn, maar ook voor zooveel aangaat die geheele in het booze liggende solidair met ons verbondene wereld." Een omschrijving die dan, volkomen in overeenstemming met de doorgaande leer der Schrift, zou willen zeggen „De geloovigen weten en belijden, dat ze verzoening noodig hebben, niet alleen voor die door hen zelf bedrevene zonden, die ze „de onze" in engeren zin noemen, maar ook en veel meer nog voor de hun toegerekende schuld van Adam en voor de daaruit voortgevloeide schuldgemeenschap waarin ze staan met heel die wereld, die in het booze ligt. Ze hebben zeer zeker ook hun persoonlijke zonden, maar ze staan toch minstens evenzeer solidair schuldig en aansprakelijk voor dat zondige wezen, dat we „heel de w^ereld" noemen, en waarvan ze de uitspruitsels der giftige wortelen telkens nog voelen opschieten uit hun eigen hart. Het zou hun dus niet baten, of ze ook al wisten „Er is in Christus verzoening verworven voor de zonden die wij zelf bedreven", maar :

:

dan eerst zijn ze getroost, als hun van Godswege dit veel ruimer woord op de lippen komt: „Christus is een volkomen verzoening voor de zonden van ons, maar dat niet alleen voor die zonden die we persoonlijk als de onze belijden, doch ook en evenzeer voor „heel die zondewereld", met wier schuld beladen we solidair in Adam voor

God

staan.

En

opgevat, loopt de zin van wat Johannes in dan ook kalm en geleidelijk voort. Eertijds, zoo schrijft de apostel aan de geloovigen, hadt ge in u het „leven" der wereld en stondt ge dus ook in „gemeenschap" met die wereld. Maar nu is u geopenbaard het leven „uit Christus", en zijt ge door dat leven in een „nieuwe gemeenschap" getreden, t. w. een gemeenschap niet meer met heel de wereld, maar met den kring door de apostelen gesticht, welke kring (1 7, zoo hebben wij gemeenschap met elkander), uitloopt in gemeenschap met den Yader, met den Zoon (vs. Toch blijft ge desniettemin voor uw zonden aansprakelijk. 3). Het nieuwe leven maakt de verzoening geenszins overtollig of onnoodlg. Ja, ge blijft ook nog persoonlijk zondigen. T)och, mijne kinder-

zóó

verklaard

en

zijn zendbrief schrijft^

:

') Laat theologen hier toch vooral het keurige artikel over Thesaurus Ecclesiaticus vergelijken.

KiV/xo:; in Suiceri,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen