Het heil in ons - pagina 231

221

konden blijken, en andere, waarvoor het pleidooi ten deele te voeren was uit de natuur en de ervaring;. „Onvermeng^d" noemde men alzoo het geloofsartikel van Gods Drieëenheid, van de Godheid des Middevan de verzoening; in zijn bloed, van de persoonlijkheid des laars, Heiligen Gecstes, en andere. Immers van deze mysteriën gaf de natuur ons niets te verstaan, liet de rede onkundig, openbaarde de ervaring ons niets. Uitsluitend door de prediking des Woords verkregen we van deze „verborgenheden" kennis. „Vermengd" daarentegen heette, om niet andere te noemen, het leerstuk van de „Schepping," van de „zonde," van de bestemming des menschen voor een hooger leven. Niet alsof deze geloofsartikelen minder gewichtig, van tweede rangorde en minder ter zaligheid doende waren, maar wijl men ook door de rede tot het denkbeeld van „Schepping" komt, door de ervaring een blik in de „zonde" leert slaan, en reeds in de natuur om ons en de natuur des menschen de profetie vindt van een hooger leven. „Vermengd" noemde men de laatste, niet alsof in deze vermenging iets verkeerds en afkeuringswaardigs lag, maar om aan te duiden, dat deze geloofsartikelen, die meer onmiddellijk de kennis van den mensch raakten, uiteraard reeds in den zondaar, die dan toch ook na zijn val „mensch" bleef, een aanknoopingspunt moesten vinden. „Vermengd," wijl ook bij de volken, die van het licht der bijzondere Openbaring verstoken bleven, het denkbeeld eener Schepping, zij het ook hoogst onvolkomen, hope op een beier leven, zij het ook aarzelend en gebrekkig, gevonden werd. „Vermengd" bovenal, wijl ook voor den Christen, wijl ook na de bekeering en aanvankelijke verlichting, de fundeering van deze geloofsartikelen niet uitsluitend door Gods Woord, maar evenzeer door de ervaring, onder het licht des Geestes, geschiedt. De diepte der zonde leert de Christen niet enkel uit Gods Woord, maar evenzeer uit de ervaring van zijn eigen leven, uit de diepte van zijn eigen hart, uit de ontsluieringen van anderer levensgeheimenissen kennen. En zoo ook, de onwezenlijkheid en ongenoegzaamheid van dit aardsche leven en de daaraan beantwoordende openbaring der Schrift, „dat we hier geen blijvende stad hebben, maar de toekomende zoeken," vindt haar dagelijksche bevestiging in de levenservaring van elk Christen, wien zijn Christendom geen vernis voor zijn maatschappelijke positie, maar een besliste aanvaarding van het Kruis, als zinbeeld en profetie zijns levens

is.

Metterdaad ligt dus in deze onderscheiding onzer oude godgeleerden een diepe, verstrekkende gedachte, en mag de vraag geopperd, of niet veel en velerlei, dat men ons thans als nieuwe vondsten van geestelijke diepzinnigheid aanbiedt, reeds in het bestek onzer oude Theologie was opgenomen en reeds door onze vaderen is gevoeld. Wat toch bedoelt b. v. de ethische Theologie, van haar ware en onvergankelijke zijde beschouwd, anders, dan hetgeen onze oude

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen