Dicaten dogmatiek. Locus de Deo - pagina 78

Locus DE Deo (Pars Prima.)

60 Daar komt

in

de Heilige Schrift nog een „Bindeglied"

soon des Middelaars.

om

worden, maar

te

worden

Wij zijn

rr,g

Tiffx-fMoptpo'.

Christus toch heet in tweeërlei zin de

de tweede

als

menschelijke

Persoon Christus"

zijn

als het

eeuwige Woord,

Rom. 8

nu

er

dan

zijn,

29 sprake van

:

dat

is,

wij

van Christus gezegd naar het

dit niet

is

in

de Drieëenheid, maar

i.

In dien laatsten zin

wordt Christus

waar zeer bepaaldelijk sprake :

nl.

Hem gezegd naar zijn menschelijke natuur. Cf. Catech. vr. 33: „,.. wij om zijnent- (d. Christus') wil, uit genade, tot kinderen Gods aangenomen".

van

1

Zone Gods,

Zoonschap van den tweeden Persoon

oorspronkelijk

namelijk de per-

vermaand,

de Goddelijke Drieëenheid, maar ook naar zijne

in

Wanneer

natuur.

van

„broeders

bij,

om Gode gelijkvormig te vy.zyzqryj'J.z'j xurz-j. Men versta dit wel.

niet

„£?'>eoji/

?ïtzli"

genoemd

van den Logos incarnatus.

is

met terugslag daarop Rom. 8

15,

rdü

:

29, en

Cor. 15

1

in

Cf.

2 Cor. 4

:

4,

ook Coloss.

49.

:

Hierin bestaat dus het ware wezen van de religie, dat men tweeërlei heeft, n de m id d e p u n t v ed e n de kracht in de dependentia en de m d d e p u n t z o e k e n d e kracht in het kindschap, welke beide zijn vereenigd in de schepping van den mensch naar Gods beeld. 1.

i

Intusschen

3.

wordt

1

1

1

woord „Godsdienst"

het

i

of „religie" in onderscheiden

zin gebezigd.

Men kan

a.

nl.

spreken van „religie"

king tusschen den mensch en

Ook kan

/?.

mensch

te

Het

duidt

om

uit te

drukken de bewuste betrek-

God.

het bedoelen alles,

bemerken

levenswandel en y.

zijn

wat

als

gevolg van die betrekking

en naar buiten uitkomt,

is

nl.

zijne

bij

belijdenis,

den zijn

zijn eeredienst.

ook aan datgene wat den mensch inzake

die betrekking

met

andere menschen verbindt; men spreekt dan van de gereformeerde, Roomsche, Luthersche

een

etc.

een

stel,

religie,

systeem

waarmee men van

uitdrukt eene

stellingen, gebruiken,

„statutarische Religion",

levensvormen en

culte, dat

eenige menschen verbindt.

moet men nu wel onderscheiden tusschen dit drieërlei begrip, toch is volkomen duidelijk, dat alleen de beteekenis, sub x genoemd, de oorspron-

Al het

kelijke

en

wanneer gaan,

geheel T\)T\'^_

|3

reëele is;

de beide laatste beteekenissen

zijn afgeleid.

We

moeten,

wij over „religie" handelen, dus altijd tot die eerste beteekenis terug-

tot

de bewuste betrekking tusschen

overeen en

D"'n^N

met

wat tevoren gezegd

dW, welke

alle drie

God is

en den mensch.

En dat komt

over de uitdrukkingen

op die betrekking wijzen.

tv\tv

nay,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen