Dicaten dogmatiek. Locus de Deo - pagina 447

Hoofdstuk éen

niet

noch éen twee." Maar dezelfde heeren, die

zijn

met

lachen

vinden,

Het Dogma de Sancta Trinitate.

I.

het

vijandschap huns harten

dogma van de Triniteit Hun De eerste persona van Cicero !

!

13

dit heel natuurlijk

spot

is

vrucht van de

ons „persoon", ge-

in

?" Dat

is de persoon communis ex quod omnes participes sumus rationis. En de tweede persona is wat wij gewoonlijk noemen iemands persoonlijk karakter. Feitelijk doet Cicero hier wat hij niet doen mag, namelijk tweeërlei ongelijksoortigen zin van eenzelfde woord met una en altera aan elkander verbinden, hetgeen logisch valsch is. Bij de Romeinen hebben de iuristen dit woord voor zich genomen. Nu lijk

wij vragen

„Hoeveel personen

:

zijn er

eo

de

poetsen

het

zij

een

eenerzijds

iuristen

maken

kant

meteen

dood.

maakt, namelijk rechtspersoon, dat qui

habet

De

was. nul

der

ook

al

ius

standi

vrije

kwam

nullen

is

hebben

niet

op,

van ge-

een karakter, een eigen wezen, maar:

nu tegenover den slaaf

te staan. In

die een persoon was, terwijl

hebben,

maar aan den anderen

er een streng begrip

Een glad begrip, waardoor

iudicio.

in

woord mooi Zij

had die terdege een eigen karakter,

niet

alle

leven er

Rome kon men

uit

een

Onesimus bijvoorbeeld,

voor een persoon gold.

Daarmee hangt saam, dat de Romeinsche iuristen er mee geëindigd zijn om personen te maken, die uit honderd en meer menschen bestonden. Aan zulk een collegium werd gegeven het ius standi in iudicio. Al die personen saam werden dan een persoon verklaard. Niet als een corpus, gelijk later veel zuiverder in het Germaansche recht. Maar als persona. Dat is in onze rechtspleging overgegaan. [De

misgreep van de Romeinsche iuristen. is in hare vrije ontwikkeling drukt. Een noodlottig gevolg daarvan is onze kerkelijke ellende sinds 1816. Want hier is de bron der genootschappen, van het collegiale stelsel. Door de actie van 1886 is er in dat begrip eene breuke geslagen. Nu zijn we reeds zoover gevorderd, dat de vorige minister van justitie eene wijziging ten deze in het B. W. wilde voorgedragen hebben, om het mogelijk te maken, dat de kerken voor hare uitwendige belangen konden opkomen, zonder zich eerst als „rechtspersoon" te laten erkennen.] „rechtspersoonlijkheid",

eene dwaling, die

nu

deze

nog de kerk van Christus

Van de andere

zijde heeft deze iuridische dwaling ook iets, dat ons toeVoor een Romeinsch iurist was het volstrekt geene dwaasheid, naar ons blijkt, om van honderd menschen te verklaren, dat zij éen persoon waren;

spreekt.

daar

school niets

met het

dogma

irrationeels of absurds in.

der Triniteit?

opmerkte van de spottende

Voor ons lijk

zijn

vereenigd. Dat

is

lachen dan nu iuristen

geldt hetzelfde,

wat

ik

zoo straks

litteratoren.

heeft dit alles deze waardij, dat

besef geene absurditeit

soon

Van dezen

Waarom

is

we

zien,

hoe voor ons mensche-

het denkbeeld, dat meerdere

het

omgekeerde van de

Triniteit.

wezens

in

éen per-

Drie wezens

in

éen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen