Dicaten dogmatiek. Locus de Deo - pagina 398

Locus DE Deo (Pars Prima.)

380

Dat het recht bedoeld 27

Deut.

ook

:

in

maar

is,

de Schrift oorspronkehjic niet zoozeer als vaste

als

rechtsregel,

iustitia retributiva "ic^\

waar sprake is is overgenomen

19,

vreemdeling, van den v^ees en van de

van eene rechte

lijn,

men krom

die

8:3:

In gelijken zin zegt Job

„Vervloekt

:

weduwe

van den

die het recht

zij,

Dat

buigt."

is

het denkbeeld

buigt."

Dat doelt evenmin op het evenwicht,

maar op eene rechte lijn. Er zijn dus twee soorten van uitdrukkingen in de Schrift: 1. weegschaal, paslood etc. spreken; deze zien op de iustitia retributiva van buigen en verkeeren spreken

Men moet

recht.

Doch keeren we terug vonden

;

V

en de

God n d

i

God

10.

de npN,

Gods

is

is

die

de drieërlei onderscheiding, die wij ook hier weer

Daarbij

:

Fons omnium bonorum;

de

In dien zin

gezegd,

is

het recht in

God

Voorts lezen wij in Spr. 29 26 n1n^?D 10: nDX nin^-^p tt^Q. komt deze vraag aan de orde, of het recht uit het Wezen :

uitvloeiende of wel uit de vrije wilsbeschikking van den Heere. Het

de kwestie, die telkens terugkeert

decretum

zijn

van

ex boni.

Ps. 19

cf.

20.

deze beide wel onderscheiden. tot

Summum Bonum;

het

die ;

deze zien op den rechtsregel, op het statueeren

;

vindt in Zichzelf het recht.

ijr>x-DBiyD.

uit

„Zou dan God het recht verkeeren en zou de

Almachtige de gerechtigheid verkeeren ?"

van het

ook

blijkt

van het recht te buigen, eene uitdrukking, die

ons taalgebruik

in

van

den zin

in

de

van

relatiën

bij

God de Heere

de virtutus Dei.

Heeft Hij die nu zoo

creatuur bepaald.

alle

is

heeft in

omdat ze zoo moeten zijn, of omdat Hij wilde, dat ze zoo zijn zouden? vrij, om ze ook anders te bepalen, of moest Hij ze zóo bepalen krachtens zijn wezen? Hierop moet geantwoord worden, dat God alles zoo Beantwoorden wij de vraag anders, gesteld heeft krachtens zijn vrijen wil. dan staat aanstonds de lex aeterna weer boven God, is Hij daaraan gebonden, en wordt dus het Godsbegrip vernietigd. Maar toch dient er ook ^(?ivaar5c/2wwcf gesteld,

Was

Hij

tegen de voorstelling van die vrije wilsbeschikking als willekeur. niet

eerst

in

zijn

wezen zonder

te

denken, zóo, dat

Dei

de Deus decernens

is

denken,

zijn

willen,

zelf,

God evenzeer verschillende

alleen naar de behoefte van ons menschelijk

dus

de

splitsing

en

ordinantiën,

en

wortel

tevens het

die

God

Summum

gesteld

heeft,

lus

is.

tijd

het

denken wel

te

in

van

Gods-

Neen, het decretum Zijn decreet, zijn

namen voor eenzelfde onderscheiden.

de schepping

gekomen, maar in God En inzooverre is het God als het

specificeering zijn

vinden.

vernietigd.

zooals onze vaderen beleden.

slechts

zijn

God bestond

na eenigen

Daarmee toch wordt

sluimer ontwaakt, beschikkingen ging nemen. begrip van den eeuwig levenden

Hij,

zaak,

Zoodat tot hare

zelven haar oorsprong

Summum Bonum,

die

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen