Leven en arbeid van Dr. A. Kuyper - pagina 46

DR.

24

KUYPER PREDIKANT.

Kuyper

tot afzonderlijken arbeid en begon met granaat op werpen onder de tegenstanders. Eerst verscheen: Het granaat te modernisme een fata morgana op Godsdienstig gebied, toen: Eenvormigheid de vloek van het moderne leven; daarna werd „de Maatschappij tot nut van 'tAlgemeen" bestookt van uit de HersteldLuthersche Kerk. Zoo gevoelde hij zich vrij gemaakt, en vast staande in de autoriteit van Gods Woord ging hij moedig den verderen strijd tegen. Hij was nu waar Luther stond toen hij uitriep: „Das Wort

Dr.

sie sollen lassen stahn".

Maar is

al

Dagen,

spoedig bespeurde

rijk

Luthersch en hoog en heerlijk

land volbracht,

maar

niettemin

voor hart en

doorleefde

ziel,

hij.

dat er nog iets ontbrak. Duitschland

hij

is

het

is uit

werk door Luther

in

Duitsch-

datzelfde Duitschland de witte

om

mier der valsche philosophie gekropen,

ook hier de binten van

gebouw der Theologie te doen vermolmen. En ook, met het Woord zonder nadere bepaling, met het Woord alleen als fundament van Kerkelijke belijdenis, was er wel troost voor de ziel, wel vastzetting voor het inwendig leven, maar de kloof bleef, die dat Woord Gods afscheidde van de woeling der maathet

schappij van het leven des volks, van de erve van wetenschap en kunst.

Zoo

kerstend.

bleef de

Kerk wel

Christelijk,

De eenheid tusschen

maar

het leven zelf ont-

de Kerk en het

het arbeiden in

arbeiden onder het volk ontbrak. Dit duurde tot 18 Mei 1869, toen Dr.

kamer van de Domkerk

Prinsterer eerste zijn

te

Kuyper

de consistorie-

in

Utrecht voor het eerst Mr.

ontmoette, die

hem door

zijn

Groen van

eersten blik, door zijn

woord terstond zoo machtig aangreep, dat

hij

van die ure

geestverwant, ja zijn geesteskind werd. Kort daarop

twee mannen

uit

Amsterdam

beroep naar de hoofdstad aan dappere,

blijmoedige

hem om hem aan

tot

te

Christenen,

wier nagedachtenis thans nog

te

kwamen

moedigen het nemen; het waren twee vrome,

Dibbets

Amsterdam

als

en

te

Bechthold,

vaders

in

Christus

geëerd wordt. En toen na de ontmoeting met Groen van Prinsterer ook die twee broeders met hem spraken, ging ongemerkt de glans van het Calvinisme voor hem op. Groen van Prinsterer sprak: „Von Stahl was Lutheraan, ik ben Calvinist", en van Dibbets en Bechthold verstond hij, hoe dit zeggen wilde, dat de H. Schrift niet alleen dient,

vinden door het geloof

om

om

rechtvaardiging te

het licht op het pad der eeuwigheid op

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen