Dr. A. Kuyper in Jezus ontslapen - pagina 49

45 ligt te slapen als een kind in de armen van zijn God, hij was de eerste, de voorste in den strijd om dit alles te bereiken. In de kracht van dien God deed hij groote dingen. Door Hem

nu

wist

hij

zich geroepen.

Spreker schetste de actie voor het Volkspetitionnement met zijne 300.000 handteekeningen en deed een greep uit Dr. Kuyper's politieke leven. De eerste Deputatenvergadering met een veertig menschen en die van thans verschillen wel iets van elkander. Van den Kerkelijken strijd weten we nog alles. Welk een enorme werkkracht bezat Dr. Kuyper tcch! Spreker illustreerde dit laatste met voorbeelden uit den tijd toen Dr, Kuyper Minister was. Hoe zwaar viel hem de nederlaag van 1905. Want met groote liefde en heiligen ijver had hij willen voort arbeiden voor land en volk. Die liefde om te arbeiden bleef, getuige Dr. Kuyper's werk in de Eerste Kamer en dat voor Standaard en Heraut. November 1918 spreekt er nog van, dat hij niet alleen gevormd heeft een ontwikkeld, maar ook een dapper Gereformeerd volk. En hij kon dit alles doen, gedragen door Gods trouw en gedreven door Gods Geest. Over Dr. Kuyper's laatste dagen sprekend, herinnerde de heer Verweijck er aan, dat reeds in Januari de gezondheidstoestand minderde. De nu ontslapene gevoelde dit zelf ook wel. ,,Maar als de Heere mij wegneemt, geloof dan maar, dat het goed met mij is", verklaarde hij. In 't begin van den zomer ging 't weer wat beter. Doch hoe die sterke man afgevallen toen hij uit zijn zomerverblijf terugkeerde. Toen trad de laatste periode in, die afsloot met dien aangrijpenden Zondag, waarvan Spreker reeds elders gewaagde. nu gaan wij hem begraven. Wij willen hem geven een En nu

was

—

Met rouw in 't hart, maar ook met dank aan God, Die ons dezen man gegeven heeft, dezen man, die ons schatten schonk en naliet, en niet alleen ons, maar ook andere landen en volkeren. En wij mogen hem zien niet als eene, die daalt in de groeve, maar als een door God aangenomen kind. uitvaart als een vorst.

Het vrome volk in U verheugd, Zal huppelen van zielevreugd, Daar zij hun wensch verkrijgen.

In

De Standaard van

13 Nov.

j.1,

schreef Bijltje:

avonduur neerzet om mijn wekelijkschen 't mij vreemd te moede. Sedert het plechtige afscheidsoogenblik van Zondagavond, waarover ik in het Dinsdagnummer iets schreef, leef ik eigenlijk buiten den gewonen gang van het dagelijksche gedoe; al mijn gedachten verwijlen nog

Nu

ik mij stil in brief te schrijven, is

't

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen