GESCHOEIDE VOETEN

Geschoeide voeten zijn volgens de apostel een onderdeel van de wapenrusting Gods, d.i. dus dc wapenrusting, waarvan de Heere de gelovigen — en dus ook Zijn kerk — voorziet in de strijd, die zij te voeren hebben. De strijd waarvan de apostel hier gewaagt en waarin deze wapenrusting een eerste vereiste is, draagt een louter geestelijk karakter.

't Is namelijk geen strijd tegen „vlees en bloed", zoals de apostel zegt, dat wil zeggen tegen zwakke mensen, zoals wij allen zijn, maar 't zijn formidabele machten, waarmee de strijd aangebonden moet worden, namelijk de machten der duisternis, die werken in de wereld buiten Christus, 't Is de oude strijd, door God in het Paradijs gezet, tussen het zaad der slang en het zaad der vrouw, het Koninkrijk Gods en het Koninkrijk van Satan, tussen licht en duisternis, waarheid en leugen, de gerechtigheid Gods en de ongerechtigheid der zonde, Geest en vlees.

Dat is dc zwaarste strijd, die in de wereld gestreden wordt en die zelfs de achtergrond vormt van heel het wereldgebeuren; daarom is zij geweldiger dan welke strijd ook.

Bij deze strijd zijn we allemaal, hetzij bewust of onbewust, persoonlijk betrokken. En ik hoop te mogen zeggen, dat we er bewust bij betrokken zijn. Want anders staan wc daarin aan de verkeerde kant. Als we n.1. geen oog noch besef hebben voor deze strijd, zijn we zonder dat we er erg in hebben, dienstknechten van de Overste dezer wereld en overgeleverd aan de listige omleidingen van Satan. Wanneer we echter Hem toebehoren, die zonde en Satan overwonnen heeft op het kruis, zullen we tot Hem opzien als de overste Leidsman en Voleinder des geloofs en goede krijgsknechten van Christus begeren te zijn om deze geestelijke strijd te strijden. Dan behoren we tot het leger van Zijn strijdende kerk op aarde.

Deze strijd wordt nu ook door middel van het werk der zending onder de heidense volkeren gevoerd. Paulus ziet elders (1 Cor. 10:20) in dit heidendom met zijn afgoden de demonische geesten werkzaam. Met 't zwaard des Geestes, dat is het Woord Gods, moet daartegen de strijd worden aangebonden door aan de heidenen het Evangelie te verkondigen, opdat zij Christus leren kennen en de enig-ware God leren dienen.

Nu moeten we dat goed verstaan, 't Is nl. niet zó, dat alleen ginds de duisternis zou zijn en bij ons alles licht. Ook onder de zgn. gekerstende volkeren, van wie tot dusver de zending uitgaat, wordt een zware strijd gevoerd tussen licht en duisternis. En Satan weet zijn invloed ook te doen gelden in de christelijke kerk, waar evenmin alles licht is.

Het verscheurde Westen en de verdeelde kerk vormen dikwijls een grote belemmering voor de zendingsarbeid onder de heidense volkeren. Maar dat neemt het feit niet weg, dat - wanneer de kerk haar zendingsopdracht vervult - zij tegenover het machtige front van de geestelijke boosheden komt te staan.

In deze strijd staan we nu niet onbeschermd. Om te beginnen behoeven we niet in eigen kracht de strijd in te gaan. Dan zou er waarlijk, óók van ons hele zendingswerk, niets terecht komen en zouden we vast en zeker het onderspit moeten delven. Het wapen van menselijke wijsheid of kloekheid is in deze strijd niet toereikend. Maar de apostel mag de strijders opwekken om „krachtig in de Heere en de sterkte Zijner macht" te zijn (vers 10). Zonder Hem vermogen we niets. In onszelf zwak, kunnen we alleen machtig jn Hem zijn, zelfs als we te zwak zijn.

En Hij wil ons tot de strijd toerusten met de wapenrusting Gods.

Bij de beschrijving daarvan heeft de apostel het beeld van de Romeinse soldaat voor ogen staan. Deze was wel de best-uitgeruste soldaat in de wereld van destijds. Bij die uitrusting wordt hier afzonderlijk en bijzonderlijk het schoeisel vermeld. Want ook dit is een belangrijk onderdeel daarvan. Het leger was toen natuurlijk niet gemotoriseerd, zodat het zich al marcherend verplaatsen moest over wegen, die dikwijls ruw en minder goed begaanbaar waren. Bovendien moest men in de strijd van man tegen man, zowel bij aanval als verdediging vast in de schoenen staan. Stevig schoeisel was dus van groot belang. Daarom waren de sandalen aan de onderkant met spijkers beslagen.

Voor zulk een stevig schoeisel - maar dan in geestelijke zin - hoeft nu ook de Heere gezorgd voor Zijn strijders om zelf in de loopbaan des geloofs te kunnen volharden en in deze wereld de strijd des geloofs te kunnen strijden. Met geschoeide voeten gaan zij deze „heilige oorlog" in.

Waarin bestaat dat nu volgens de apostel? In „de bereidheid van 't Evangelie des vredes".

Het doet enigszins vreemd aan, wanneer we hier bij strijd en krijgstoerus-

ting het woord „vrede" horen vallen. Maar daarom gaat het juist in deze strijd: niet om onrust maar vrede te brengen; niet om verderving, maar om behoud. En het gaat om de hoogste vrede die er is. Het „Evangelie des vredes" is immers de boodschap van vrede met God. Het getuigt van een vredesverbond, dat gesloten en een vredcssluiting, die voltrokken is; van een verzoening, die plaats gevonden heeft. En dat niet tussen mensen of volkeren, maar tussen God en mens. Alle vredespogingen in deze wereld, hoe te waarderen op zichzelf, kunnen niet opwegen tegen deze éne vredesdaad Gods, nl. dat Hij in Christus deze wereld met Zichzelf heeft verzoend.

De Heere heeft immers gedachten des vredcs gekoesterd over deze gevallen mensenwereld, die in zonde leeft en vijandig tegenover Hem staat. Hij heeft die uitgevoerd in Hem, boven Wiens kribbe van „Vrede op aarde" is gezongen. De Vredevorst heeft Hij gezonden. Die vrede gemaakt heeft door het bloed des kruiscs, waardoor de zonde verzoend en de gemeenschap met God opengesteld is. En in het evangelie des vredes wekt Hij ons op om ons met Hem te laten verzoenen.

Kent u deze vrede? Hebt u reeds aan het evangelie des vredes gehoor gegeven?

Als we geen vrede met God gezocht en gevonden hebben, kunnen we wel „vrede, vrede en geen gevaar" roepen, maar staan we op voet van oorlog met Hem. En dat is het gevaarlijkste, dat er is, want God laat zich niet bespotten, als we op het evangelie des vredes geen acht slaan.

Wanneer we dit echter mogen horen niet alleen met ons oor maar ook met ons hart, vinden we vrede voor ons hart en leven. Want dan hebben we vrede bij God door onzen Heere Jezus Christus. En dit is een vrede, die alle verstand te boven gaat, die we mogen behouden op al onze wegen en in onze strijd.

Als u deze voor uzelf bezitten moogt, dan begeert u ook, dat zij aan anderen ten deel mag vallen. En het kan niet anders of dat zal het zendingswerk ten goede komen.

Daarom schrijft de apostel over de „bereidheid van het evangelie des vredes".

Hij bedoelt daarmede de bereidvaardigheid om van het evangelie te getuigen en dit te doen verkondigen, welke bereidheid uit het bezit van het evangelie voortkomt.

De vrede, die het evangelie brengt, heeft nl. geen doel in zichzelf om alleen vrede te bezitten voor eigen hart en leven. Dit is voor ons persoonlijk wel het voornaamste, maar de vrede, die we mogen bezitten is weer middel tot een ander doel. Hij mag niet voor onszelf bewaard blijven, maar moet aan anderen meegedeeld worden. Het evangelie des vredes maakt ons mobiel en heeft wervende kracht. Het maakt ons niet louter tot genieters maar tevens tot getuigen om daardoor anderen er voor te winnen. En dan komen we andermaal midden in de strijd terecht tegen de Overste van deze wereld om hem zijn buit te ontnemen: e strijd tegen Diabolus om de stad mensenziel. Maar onze strijdkreet is dan een vrederoep en het schoeisel der strijders is het schoeisel der boodschappers. En „hoe liefelijk zijn op de bergen de voeten dergenen, die het goede boodschapt, die de vrede doet horen". (Jesaja 52:7).

Zo geeft het evangelie vrede en brengt het vrede. Het maakt bereidvaardig tot de strijd, waarin het niet om oorlog maar overwinning van de vrede te doen is. En dit zijn de geschoeide voeten, die ook in het werk der zending van ons worden verwacht.

Er ligt ook nog iets anders in die bereidheid van het evangelie des vredes, nl. de vastheid.

Er is reeds opgemerkt, dat een soldaat de stoten van de vijand, die op hem instormt, op moet vangen. Dat kan alleen als hij vast in zijn schoenen staat. Hij heeft een vaste bodem nodig om op te staan en een paar stevige schoenen om daarop vast te staan. Welnu, de grond, waarop Gods strijders staan, is vast. Door het geloof zijn zij immers vastgeworteld in de Heere Jezus Christus als de Rots van hun heil. En de vrede met God door Hem in hun hart geeft hun vastheid in deze strijd. Deze vrede maakt rustig en rust tot de strijd toe. Vanuit die rust is er niet alleen de bereidheid maar ook de kracht er toe. Het is een krachtgevende rust, waardoor de slagen in deze strijd kunnen worden opgevangen. Wat onze wandel betreft, kunnen we met vaste tred voortgaan. En wat ons werk aangaat (óók ons zendingswerk) maakt zij standvastig en onbewegelijk in het werk des Heeren.

Die vrede maakt ons hart licht, geeft lichte voeten en is tevens een gewapende macht in ons.

Zo gaat dc kerk des Heeren met vrede in het hart als een strijdend leger de strijd in en dóór. Vrede en strijd, strijd en vrede gaan hier samen. In deze vrede ligt haar bereidheid tot en vastheid in de strijd. Zij strijdt met geschoeide voeten en met geschoeide voeten gaat zij de

tegemoet. Zij zal de eerkroon dragen door Hem, door Hem alléén, om het eeuwig welbehagen.

(Openingswoord op de zendingsdag te Driebergen, 2 aug. 1962).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen