Ter overweging

H. J. Schilder, Ik schreeuw het uit. Opstellen over het schreeuwend roepen in het Oude Testament. De Vuurbaak, Groningen, 94 blz. Prijs f 12,50.

In dit keurig uitgegeven boekje zijn de zondagavondlezingen gebundeld die de auteur eind 1973 heeft uitgesproken voor de microfoon van de NCRV. Ze zijn verlucht met drie illustraties en voorzien van enkele gedichtfragmenten. Aan dit alles zal het te danken zijn dat de prijs wat aan de hoge kant is. Men krijgt er overigens een prachtig gebonden boekje voor.

Zoals de ondertitel zegt, gaat de auteur in op teksten die als kernwoord hebben het schreeuwend roepen.

De bedoeling van de auteur is te laten zien dat het antwoord op dit schreeuwend roepen een antwoord is ondanks het roepen. In het roepen zelf lag niets verdienstelijks noch waardevols; vaak was het eerder een teken van een onverbroken dan van een verbroken hart. Wanneer God dan toch antwoordt, is dat enkel zijn genade. Die komt het scherpst uit in de gave van de Here Jezus Christus. In Hem krijgt de klacht „commentaar”. Aldus de titel van het laatste hoofdstuk.

We zouden twee opmerkingen willen maken: Gaat de auteur niet te ver ? Hij probeert te laten zien dat in de richterentijd het roepen geen vrucht van bekering was. Het was gewoon een schreeuw om hulp (hoofdstuk III). In het volgende hoofdstuk blijkt dat Samuël in de klacht van het volk wel een schuldbelijdenis hoorde (blz. 26). Dan vragen we: legt Samuël die schuldbelijdenis er achteraf in ? Of brengt Samuël onder woorden wat er wel was, maar wat niet eerder gezegd werd ?

Wij voor ons kunnen ons moeilijk in het eerste vinden. Dan rest het tweede. Maar dan is het ook alleszins billijk om bij de verklaring van Richteren in gedachten te nemen wat we later over die gebeurtenissen in Samuël lezen.

Vervolgens: Het is geweldig dat God enkel op de klacht zich ontfermt. Maar is deze voorstelling niet wat eenzijdig met het oog op het gebedsleven in het Oude Testament ? Was het niet goed geweest duidelijk te maken, dat er ook een ander verband is dan hetwelk we hier beschreven vinden ?

Nooit vindt de verhoring haar grond in ons bidden. Die grond ligt altijd en alleen in God zelf. Maar er was toch wel in het Oude Testament een oprecht roepen, dat verhoord werd. Dat lijkt ons te weinig tot zijn recht te komen in dit boekje.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen