Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

„ZIEN WE U NOG EENS TERUG?”

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

„ZIEN WE U NOG EENS TERUG?”

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het gebeurde op een zomerzondagavond. In een niet al te groot kerkgebouw kwam op de achterste bank een volstrekt onbekende kerkgangster zitten, naast een zuster van de plaatselijke gemeente. Het was vol en warm. De onbekende dame kreeg vriendelijk een bijbel in de oude vertaling toegeschoven. Ze kon zo beter de Schriftlezing uit het Oude Testament volgen dan in de nieuwe vertaling die ze bij zieh had. De gast mocht delen in de pepermuntjes die werden uitgedeeld. Aan het eind van de dienst vroeg de vrouw die op de hoek zat: „Zien we u nog eens terug?”. Ze had kennelijk begrepen dat de dame naast haar niet gewend was in een Chr. Geref. Kerk te komen en nodigde haar uit om vaker te komen.

Hoe zou degene die nog nooit een Chr. Geref. kerkdienst had meegemaakt, dat ervaren hebben? Ik denk dat er iets van warmte en hartelijkheid is overgekomen. Ook al bleek de onbekende wat anders gekleed te zijn dan de doorsnee kerkganger, ze werd niet af-gestoten, maar bescheiden en toch beslist erbij betrokken.

Toen ik dit verhaal hoorde, dacht ik direct: Dat is iets voor Ambtelijk Contact. Hoe vangen wij vreemden op? In Amerika, waar ik deze zomer verschillende kerkdiensten meemaakte, worden gemeenteleden en gasten naar de plaatsen begeleid door daartoe aangewezen gemeenteleden. Wij vinden dat wellicht wat overdreven, misschien ook omdat we aan ons vaste plaatsje gehecht zijn. Toch doet het weldadig aan te zien dat iedereen opgevangen wordt.

Dat zou ten aanzien van onbekenden zeker moeten gebeuren. Hoe ervaart jemand die een Chr. Geref. kerk binnenkomt de opvang daar? Is hij of zij er welkom? Is er iets van belangstelling, zonder opdringerigheid? Is er de uitnodiging om nog eens te komen? Ik zou ook een verhaal kunnen schrijven over negatieve opvang. Ik doe dat niet. Liever houd ik het op het positieve. Hoe langer ik erover nadenk, hoe meer waardering ik krijg voor die simpele vraag: Zien we u nog eens terug? Meer kon op dat moment niet gezegd worden. Minder zou gebrek aan belangstelling verraden hebben. Het was precies genoeg. Zou het zo in elke Chr. Geref. kerk gebeuren?

Dit artikel werd u aangeboden door: Christelijk Gereformeerde Kerken

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 oktober 1984

Ambtelijk Contact | 16 Pagina's

„ZIEN WE U NOG EENS TERUG?”

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 oktober 1984

Ambtelijk Contact | 16 Pagina's