Ter overweging
De Westminster Confessie met de Grote en de Kleine Catechismus, vertaald en ingeleid door drs. G.van Rongen met medewerking van ds. M.J. Arntzen. Uitg. De Vuurbaak, Barneveld 1986. 159 blz. f. 23,90.
Dit is een opvallende uitgave. Van een belangrijk belijdenisgeschrift als de Westminster Confessie, die door de synode van Westminster (1643–1649) werd opgesteld en eerst in Schotland en daarna in tal van andere landen kerkelijk werd aanvaard, waren er tot nu toe alleen enkele verouderde vertalingen in het Nederlands. Nu is er een nieuwe vertaling, waaraan veel zorg is besteed.
Er gaat een inleiding aan vooraf. Deze zou overigens aan betekenis gewonnen hebben, als er minder historische details gegeven waren en als er wat meer over het karakter van de Westminster Confessie en de Grote en Kleine Catechismus gezegd was. We hebben te doen met een gereformeerde belijdenis met een puriteinse inslag. We lezen er wel iets over: Wij hebben soms op onderdelen ernstige bedenkingen. Hier en daar dringt zich het puritanisme heel sterk op. De behandeling van het vierde gebod is er een voorbeeld van. „Maar wij zien de calvinistische Schriftuurlijke predestinatieleer als het telkens terugkerende thema”. Wordt deze confessie, als dit zo is, niet te veel door de leer van de uitverkiezing beheerst? De gereformeerde verbondstheologie heet materiaal dat duidelijk is verwerkt „zij het helaas ook in een weergave die hier en daar vragen opwekt”. De aandachtige lezer moet zelf maar zien.
De hoofdzaak is niet de inleiding, maar de vertaling zelf, die een heel betrouwbare indruk maakt. Soms is er kritiek mogelijk. Zo zou „dagelijkse overtredingen” (blz. 42) eigenlijk moeten zijn: dadelijke overtredingen of liever overtredingen die wij begaan (actual transgressions). Vreemd is de weergave van „interest” op blz. 131: Iemand kan echte belangstelling in Christus hebben, hoewel hij er nog niet van verzekerd is. In Gods ogen heeft hij die (belangstelling) enz. Het is de bedoeling van de Grote Catechismus, zoals ook uit de oude vertaling in het Latijn blijkt, waarin het woord „jus” gebruikt wordt, om in verband met het heilig Avondmaal over het deel hebben aan Christus te spreken en niet over de belangstelling in Christus, wat dat dan ook mag zijn. Maar een volmaakte vertaling bestaat nu eenmaal niet. Dit werk is het zeker waard dat er kennis van wordt genomen. Wie zich voor de gereformeerde traditie interesseert, moet er niet aan voorbijgaan.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1988
Ambtelijk Contact | 16 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1988
Ambtelijk Contact | 16 Pagina's