DE BISSCHOP EN DE DIACONES…

Krijgen we in de toekomst weer een bisschop? U hebt ongetwijfeld gemerkt dat de discussie over dit onderwerp weer actueel is in de gereformeerde gezindte. Ook in onze kerken werd er over gefilosofeerd en zelfs een hoogleraar zag de bisschop wel zitten, geloof ik. Zelf voel ik me een beetje gespleten als ik me in de discussie wil mengen. Want aan de ene kant voel ik niets voor de herinvoering van het bisschopsambt, omdat ik tijdens de studie en vervolgens als lid van de CDC en ADMA opgevoed ben met het grote goed van de gelijkwaardigheid van de ambten en de diaken toch een mindere positie toegedeeld krijgt als hij onder één leidinggevende persoon komt te vallen. Want ik stel me dan wel voor dat er niet één bisschop komt voor het hele land — die zou met recht de christelijke gereformeerde paus genoemd kunnen worden -, maar meerdere regionale bisschoppen die de eindleiding en -verantwoordelijkheid hebben over een aantal kerken. Aan de andere kant moet ik toegeven dat ‘het bisschopsmodel’ op mij een grote aantrekkingskracht uit-oefent. Als ik namelijk naar de Oude Kerk kijk, zie ik met name de diacones tot haar recht komen in zo’n stelsel.

Hoe zat dat ook weer met de diacones? Er zijn tal van geschriften bewaard gebleven uit de eerste eeuwen van het christendom waarin haar ambt, de persoon en taak beschreven zijn: Ze stond aan het hoofd van het vrouwelijk deel van de gemeente en adviseerde bij de opvoeding van kinderen en het sluiten van een huwelijk. Ze oefende zielzorg en tucht uit en zorgde voor zieken en wezen. Ze assisteerde bij de doop van gelovigen; gaf onderricht aan vrouwen en kinderen en onderhield het contact tussen de vrouwen en de bisschop. In de vierde eeuw behoort de diacones helemaal tot de ambtsdragers. Zo wordt ze gewijd met handoplegging en gebed. Alle zorg voor het vrouwelijk deel van de gemeente wordt dan aan haar opgedragen. Juist omdat deze vrouwen onder de leiding van de bisschop vielen (die uiteraard een man was) kon hun ambt tot grote bloei komen. Wist u overigens dat het Calvijn geweest is die de aanzet heeft gegeven tot de herinvoering van het diaconessenambt na de Reformatie? Hij onderscheidde nl. twee soorten diakenen, de uitdelers en de verzorgers, en onder de laatsten rekende hij de diaconessen. Dit standpunt had tot gevolg dat er in de gereformeerde kerk van de 16e eeuw naast de diakenen ook diaconessen aangesteld werden.

Zou het in onze tijd niet goed zijn om de diacones in ere te herstellen? Vooral nu de overheid zoveel zorgtaken afstoot, zou iedere gemeente wel zo’n vrouw kunnen gebruiken: iemand die in het woud van regelgeving de weg weet te vinden en daarvoor een aanspreekpunt is. Iemand die de mantelzorg binnen de gemeente coördineert en daarin voorgaat, iemand die de opzoekende liefde van God weerspiegelt… Waartoe een discussie over een bisschop al niet kan leiden!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen