IS JEZUS (WEL) DE ENIGE WEG…?

DE VRAAG VAN VELEN!

Je kunt zomaar in gesprek raken met (belijdende!) gemeenteleden, waarbij in dat gesprek op zijn minst een sterke twijfel blijkt of we als christenen vandaag (nog) wel kunnen zeggen dat Jezus de enige Redder en Verlosser is. Kun je met Handelingen 4:12 nog wel zeggen dat er onder de hemelen geen andere naam tot redding en behoud gegeven is dan de naam van Jezus? Zijn die woorden niet achterhaald, omdat we vandaag veel meer weten over alle verschillende godsdiensten die je in de wereld tegen komt? Is er niet - ook in die andere godsdiensten - heel wat goeds te vinden? Kun je als christen zomaar zeggen (en blijven zeggen) dat toch, te midden van al die andere godsdiensten, het christelijk geloof het enig ware geloof is? Kunnen we die pretentie nog wel voeren …?

HET PROBLEEM

De vraag die zo boven komt drijven, hangt samen met een manier van denken die diep in onze postmoderne samenleving is doorgedrongen. De postmoderne mens accepteert niet zomaar een grote universele waarheid als maatgevend en daarom bepalend voor alles en iedereen. Het is arrogant te beweren dat er wel zo’n univer-seel geldende waarheid zou bestaan. Nee, er is sprake van een compleet andere situatie: er bestaan - naast elkaar - een heleboel verschillende ‘waarheidssyste-men’ (wereldgodsdiensten) die elk een eigen ‘verhaal’ vertellen en die elk ook een eigen inhoud hebben. Je moet ze daarom ook niet met elkaar vergelijken: elke godsdienst biedt een compleet pakket. Het gaat daarbij niet om allemaal verschillende paden die, elk van een andere kant en op een andere manier, naar dezelfde bergtop leiden. Dat is het beeld dat eerder nog wel eens gebruikt werd. Vandaag zegt men: het gaat om allemaal verschillende paden die naar allemaal verschillende bergtoppen voeren. Het christelijk geloof is tussen al die godsdiensten ook één van de ‘mogelijkheden’. Zoals je kiezen kunt voor Boeddha, zo kun je ook kiezen voor Jezus. Het christelijk geloof is slechts één van de vele godsdiensten die je tegenkomt op de volle schappen van de supermarkt van geloven en denken. En het is aan de mens zijn/haar keuze te maken, waarbij het enige criterium dat doorslaggevend is (en mag zijn) de eigen menselijke spirituele ervaring is. Want je een keuze aan laten praten, door mensen, of ook door een ‘heilig boek’, dat doe je niet. Je kiest zelf, vrij, op grond van je eigen motieven. En als je weer eens wat anders wilt, stap je over …!

1 Ik gebruikte o.a.: J.P. Versteeg, ‘Opdracht in viervoud’, in: W.J. Bouw (red), Evangelisatie. Wat verstaan we er onder?, Kampen 1981; Chris Wright, The Uniqueness of Jesus, Londen 2001; Craig Ott e.a., Encountering Theology of Mission. Biblical Foundations, Historical Developments, and Contemporary Issues, Grand Rapids 2010.

HOE GAAN WE HIERMEE OM?

Te midden van deze denkwereld (die overigens ook ons eigen denken beïnvloedt) staan we in de kerk misschien voor ons gevoel met de mond vol tanden. Wat moeten we zeggen? Hoe moeten we reageren wanneer ook aan ons de vraag gesteld wordt duidelijk te maken waarom het christelijk geloof voor ons wel het enig ware geloof is?

Ik zou hier kunnen wijzen op wat we de apologetiek noemen - de wetenschap die zich bezig houdt met het bewijzen van het geloof. Ik kies echter voor dit artikel een andere lijn, en ik kom daarop door iets wat ik geleerd heb van wijlen professor Versteeg. In één van zijn artikelen bespreekt hij uitvoerig de zendingsopdracht die de opgestane Heiland aan de zijnen heeft gegeven. Daarbij is een belangrijk gegeven dat Jezus de zijnen er niet op uit stuurt om (zeg maar) de wereld te kerstenen. Jezus stuurt Zijn leerlingen er op uit om anderen (alle volken) tot Zijn leerlingen te maken. Het gaat er bij het christendom niet om dat mensen een bepaald ‘geloof’ aanhangen, of dat ze tot een bepaalde overtuiging gebracht zullen worden. ‘De verkondiging vindt haar kern niet in iets, maar in Iemand; niet in een bepaalde levenshouding of een bepaalde overtuiging op zichzelf, maar in de relatie tot de persoon van Jezus’ (Versteeg, ‘Opdracht in viervoud’, blz. 13). Jezus bond en bindt mensen niet aan een leer of aan een systeem, maar aan Zichzelf.

JEZUS WIJST DE WEG DOOR DE WEG TE ZIJN …!

Dit maakt voor mij altijd weer het diepste verschil uit met alle andere wereldgodsdiensten. Ik ontken geen moment dat er in al die wereldgodsdiensten verschillende dingen zijn die tot nadenken stemmen! Het grote verschil echter blijft voor mij dat in al die godsdiensten op de één of andere manier een weg gewezen wordt die jij moet gaan, terwijl Jezus voor al de zijnen de weg gegaan is. Hij ís de weg! De laatste jaren heb ik het voorrecht gehad op verschillende van onze zendingsgebieden te mogen rondkijken. Daar kom je uitingen - soms meer dan duidelijk - van de wereldgodsdiensten tegen: we zagen het boeddhisme in Thailand en de Islam in Indonesië. Wat we dan tegen elkaar zeggen heeft steeds weer een ondertoon van verwondering en dankbaarheid, omdat wij mogen geloven in een Heiland die - voor ons - alles volbracht heeft. Wij hoeven niet zelf dit en dat te doen om ons omhoog te werken, dichter naar God toe, of …! Jezus heeft alles wat er gedaan moest worden al gedaan. Van dat volbrachte werk mogen wij leven. Wij mogen ons aan Hem toevertrouwen. Hij roept de zijnen achter Zich aan. Om - in Zijn nabijheid - van Zijn volbrachte werk te leven, als nieuwe mensen die Hem mogen volgen en navolgen. Geleid en geholpen door Gods Geest. In een leven waarin ze dat zichtbaar mogen maken, ook naar anderen toe … !

DAT MAAKT JEZUS zo TOTAAL ANDERS!

Daarom spreek ik graag over het unieke van mijn Heiland, de Here Jezus Christus. Dat is wat anders dan dat ik spreek over het unieke van het christendom. Van het christendom is - door de eeuwen heen - niet altijd een goed getuigenis uitgegaan. Er staan zwarte bladzijden in het geschiedenisboek van de kerk, waarvoor we ons alleen maar kunnen schamen. Ik spreek echter graag over het unieke van mijn Heiland, die geen systeem leert, die geen overtuiging opdringt, maar die mensen tot Zich roept. Om hen te laten delen in de redding die Hij tot stand bracht in Zijn dood en opstanding!

DAAROM IS HET NODIG …

Wanneer ik - tenslotte - een paar conclusies trek, zeg ik twee dingen. Allereerst is nodig dat wij ons er als gelovigen van bewust zijn dat we niet leven van een religieus systeem waarin het erom gaat dat wij als christenen zo goed mogelijk dit of dat doen. Het is niet onze godsdienst of onze religie die ons redt. Religie brengt geen redding. Er is er maar Één die redding brengt, en dat is de enig ware God, Die Zich bekend gemaakt heeft door Zijn Zoon te geven (Joh. 3:16). God maakte geen religieus systeem bekend. Hij maakte Zichzelf bekend, en Hij deed dat om mensen te redden. In Hem - zegt de Bijbel - is er echt en helemaal redding en bevrijding te vinden. De Bijbel roept dan ook op in Jezus te geloven. Om in Hem het leven te vinden.

Daarnaast is nodig dat wij die in de Here Jezus (leerden) geloven, beseffen dat wij - krachtens het woord van Jezus Zelf - getuigen van Hem zijn (vgl. Hand. 1:8). Getuigen: dat zijn mensen die - geholpen en geleid door de Geest - opkomen voor de waarheid. Het zijn mensen die in hun eigen leven ontdekten dat Jezus - naar Zijn eigen woord - de Weg, de Waarheid en het Leven is (Joh. 14:6). Dat je door Hem tot God komt. Voor die waarheid komen zij op. Van die waarheid getuigen zij. Om-dat het die Waarheid is (met een hoofdletter), die dood geweest is, en zie. Hij is opgestaan uit de dood. Hij leeft. En gééft het leven. Aan allen die in Hem geloven!

Drs. J. van ’t Spijker (1960) diende de kerken sinds 1985 als gemeentepredikant en zendeling en is sinds enkele jaren docent missiologie en evangelistiek aan de TUA

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen