Eén heilige katholieke apostolische CGK, de gemeenschap der heiligen

Wat heeft de belijdenis van Nicea (325)-Constantinopel (381) met de CGK te maken, behalve dat deze oudchristelijke belijdenis deel uitmaakt van onze confessionele grondslag? Een verschil met het Apostolicum is dat Nicea de telwoorden gebruikt: één God, één Heere Jezus, één Kerk, één Doop. Verder dat het woord ‘apostolisch’ is bijgevoegd in het artikel van de kerk en dat de gemeenschap der heiligen niet meer expliciet wordt genoemd. Nicea vult dus het Apostolicum aan. Met de gemeenschap der heiligen wordt de geloofsband bedoeld tussen allen die de Heere in waarheid hebben lief gekregen. U hoeft niet bezorgd te zijn dat de kerkvaders dit in Nicea weglieten uit gebrek aan waardering. Zonder gemeenschap der heiligen is er namelijk helemaal geen kerk (hooguit een club), dus het hoort er wezenlijk bij.

Hoe verhoudt de CGK zich tot dit belijden? Niemand zal in ernst durven beweren dat de CGK de enige heilige katholieke apostolische Kerk is. Maar omgekeerd dienen we wel te zeggen dat als de CGK niet één is, heilig, katholiek en apostolisch, we niet langer kerk zijn, noch in de Bijbelse noch in de confessionele zin van het woord. Alweer: dan hooguit een club.

Wat betekent dit belijden dan voor de CGK? Een roeping en een belofte.

Laten we beginnen met de gemeenschap der heiligen. Zeker, dit kan op een Bijbelstudie-avond worden ervaren. Maar het vertaalt zich ook naar de kerkelijke vergaderingen. Kerkelijke vergaderingen worden gehouden vanuit de diepe en ootmoedige belijdenis: we hebben elkaar nodig, één is maar alleen, samen zoeken we naar de wil van de Heere. Samen met alle heiligen. Dat is wat ons in een kerkenraadsvergadering, classis, PS en GS samenbrengt.

Hiermee is de eenheid gediend. Samen dienen we het apostolische fundament te bewaren: de strikte binding aan het gezaghebbend Woord van God. Als we daar niet één in kunnen zijn, is er een schijneenheid. Het katholieke krijgt vorm als de kerken met name in de breedste vergaderingen samen zich buigen over Gods Woord. Dat is de reden dat de kerken geheel vrijwillig hebben afgesproken en uitgesproken zich te willen houden aan het Woord van God, het belijden van de kerk, de aangenomen kerkorde en de besluiten en bepalingen van de Generale Synode.

Het is onze roeping om in 2019 zo kerk te zijn en te blijven. Wanneer een plaatselijke kerkenraad in zijn eentje een beleid voert dat strijdt met hetgeen wij samen in biddend opzien tot God als de wil des Heeren hebben verstaan, dan verbreekt deze de eenheid. Wanneer gedoogd of gedragen wordt wat zondig genoemd moet worden, verliest de kerk haar heiligheid. Wanneer het individualisme en independentisme de toon zetten op de kerkelijke vergaderingen, hebben we de katholiciteit verloren. Alle reden dus om onze roeping te verstaan.

Maar dan is er ook een belofte. God wil het zegenen. Het is namelijk niet onze kerk, maar Zijn Kerk. De eenheid van de kerk, de heiligheid van de kerk, het bewaren van het apostolisch fundament en het voluit katholieke samen met alle heiligen dienen de eer en verheerlijking van God Die de Koning van de Kerk is. Dat is toch precies waar het in de Kerk om gaat, zowel hier beneden als voor de troon: de verheerlijking van God? Hij zal alles zegenen wat strekt tot Zijn eer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen