BUITENLANDSCH OVERZICHT

Wie de Nederlandsche Jaarboeken van het jaar 1795 er op naslaat, kan er in lezen, dat in genoemd jaar te Haarlem als 'n gevolg van de Fransche revolutie de Heidelbergsche Oatechisimus van de scholen gebannen w«rd. De manjnen der zoogenaamde verlichting, die daar ter stede aan het bewind gekomen waren, beschouwden dit, zooals zij uitdrukten, als een heerlijke zege op de machten der duisternis. Werd de jeugd voortaan niet meer onderwezen uit dat leerboek, waarin geleerd wordt, dat de mensch van nature onbekwaam tot eenig goed en geneigd tot alle kwaad is en dat hij het Koninkrijk Gods niet tan ingaan, tenzij hij wederom geboren wordt, dan — zoo oordeelden die verlichte menschen — kon er straks een deugdzaam, g^odsdienstig verlicht geslacht opgroeien. Op deugd en niet op geloof — zoo verkondigde men destijds — kwam het aan. En onder de bedriegelljke leuze, dat men slechts de deugd te betrachten had, verdreef men eerst den Heidelbergschen Catechismus en daarna ook den Bijbel uit het gezin en uit de scholen. Wat men geloofde — zoo sprak men — dat deed er niet zoo zeer toe indien men maar deugdzaam leefde. Wat een iegelijk ' wilde gelooven, dat moest hi.i voor zich zelf maar uitmaken — zo volgde men in latere jaren er aan toe — doch daarnaar moest bovenal, desnoods met alle middelen gestreefd worden, dat een ieder hier op aarde een zoogenaamd menschwaardig bestaan kon leiden.

Waartoe hebben al deze en «soortgelijke theorieën, die men nu al meer dan een eeuw der menschheid hoort aanprijzen, geleid? Welke zijn de resultaten van de ongeloofsppopaga.nda, welke men met zulk een cngemeene kracht en ijver over heel het wereldrond gevoerd heeft?

Is er werkelijk een deugdzaam geslacht, een verlicht menschdom, een beter en edeler ras van menschen op-gegroeid?

De jongste wereldoorlog geeft ons op die vragen een klaar, afdoend antwoord.

En ook nu deze ten einde is, is het er waarlijk nog verre vanidaan, dat het door de ongeloofstheorieën voorgespelde paradijs op aarde daar is.

Integendeel.

Week aan week kan men wederom opnieuw waarnemen, hoe de volkeren vervuld met sterk wantrouwen en heimelijke vijandschap tegenover elkander staan.

Dit trad al heel helder aan het licht in de beslui'ten, welke Truman, Attlee en de Canadeesche minister-president omtrent de atoombom genomen hebben. Zij hiebben namelijk besloten het geheim van de fabricage der atoomenergie o-ver te dragen aan de Vereenigde natie», zoodra deze internationale organisatie in staat zal zijn den wereldvrede te verzekeren. Wel verklaarden de Vereenigde Stalen van Amerika, Groot-Brittannië en Canada zich bereid thans reeds fundamenteele wetenschappelijke inlichtingen over de atoomenergie op basis van wederkeerigheid met alle naties te willen uit wisselen, maar voorloopig konden zij echter althans dj geheimen van de industrieele toepassing der atoomenergie niet openbaar maken.

Begrijpeliikerwijs droeg dat besluit de goedkeuring der meeste Amerikaansche, Engelsche en Canadeesche bladen weg en verwekte het scherpe kritiek bij de communistische pers.

Ook in Frankrijk is het tusschen de politieke partijen verre van pais en vrede. De communisten wilen er wel aan de regeering deelnemen, tenzij hun bepaalde belangrijke ministerzetels worden toegekend. De Gaulle is daartoe echter niet genegen. Het gevolg daarvan is, da' De Caulle zich als kabinetsformateur heeft teruggetrokken, nadat er eerst stormachtige ijesprekingen tusschen hem en den communigtischen afgevaardigde gewisseld waren, waarbij De GauUe den communisten ten laste gelegd had, dat zij te zeer de Russische belangen dienden. Zooals de zaken daar op het oogenblik staan, valt van de samenstelling der toekomstige regeering niets met zekerheid te zeggen. Het is er zooals in zoo vele landen eene groole verwarring, waaruit men nog te moeilijker wijs kan worden, daar de berichten elltander tegenspreken.

Hetzelfde moet getuigd worden aangaande Indië. Volgens sommige berichten is het daar thans vrij rustig, volgens andere wordt er in Soerabaia nog vrij hevig gevochten. Met eenige zekerheid kan worden gezegd, dat er in de vorige week onder leiding der En^elsohen een samenspreking heeft plaats gevonden tusschen door de Nederlandsche regeering daartoe gemachtigden met een nieuw gevormde Indonesasche regeering. Resultaat heeft die samenspreking tot op heden nog weinig opgeleverd. Men had het anders verwacht, daar die nieuw gevormde regeering althans den naam had, dat zij veel gematigder was dan de regeering van Soekarno. Tijdens die samenspreking heeft de Indonesische regeering zich niet willen uitla­ ten over de voorstellen der Nederlandsche regering. Ten slotte is men het daar dan eindelijk over eens geworden, dat de Indonesiërs vijf dagen bedenktijd zullen krijgen. Zoo zal het dan wel weer vijf dagen moeten duren, alvorens de samensprekingen opnieuw een aanvang kun.Tien nemen.

Zoo biedt dan ook de voorbijgane week het beeld van verwarring en tweespalt. Wat niemand echter behoeft te ver-•wonderen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen