Ware geschiedenis van Willem Farel

24

Met deze woerden werpt hij de gedachten, alsof er e enig verschil bestaan zou van de eer.e plaats boven een andere, omver.

„En als zij ons meedeelen, dat de Geest Helena inspireerde om het hout van het kruis te zoeken, dan kurnen zij mij dit nog veel minder uit de Schrift bewijzS& n, tenzij zij bedoelen, dat bet een booze geest was, die haar inspireerde. Want de Heilige Geest - heeft nog nooit iemand geïnspireerd en zal dat ook nooit doen, om te gelooven of te doen meer of minder dan de Heere Jezus hun tevoren had geleerd, en dan de Schriften hebben verklaard. Te zeg­ gen dat de Heilige Geest iemand inspireerde om naar het hout van bet kruis te zoeken, is tegen Zijn natuur."

X

De genadetijd voor Parijs Willem Fare! gaat voor: met te zeggen, hoe de totale ruïneering van de kerk teweeggebracht werd door de gunst, die de roomsche keizer Consta'ijn haar bewees. „De Christenen", zeide hij, „die deze gunsten ontvingen, vielen in den strik hem, die hu^i beguntigde, te volgen en te gehoorzamen in plaats van naarstig den Bijbel te onderzoeken.

„Daarom mogen wij zeggen, dat de ketters, die valsche leerredenen onderwezen, in werkelijkheid nuttiger voor de Christelijke voorvaderen waren, dan de keizers, die hen begunstigden. Want de ketters wekten tenminste de vaderen op de Schriften met meer vlijt te onderzoeken, dan zij gedaan zouden hebben, indien er geen ketters geweest waren die hen tegenspraken".

Hoe meer Willem van de -v^oorvaderen las, hoe minder respect hij voor hen had. Helaas, door het lezen van de vaderen hebben we gezien hoe zij niet alleen in deze laatste dagen van God zijn afgeweken, — in deze tijden van algeheele onwetendheid van afgoderij, van opstand tegen Christus, tegen het geloof en tegen het Evangelie; in deze dagen, waarin wij zien, hoever de blinde de blinden leiden kan, — maar wij vindden in de boeken van de vaderen, hoe de wijze en heilige mannen van den rechten weg reeds begonnen met af te dwalen, zoodra ce kerken na de dagen der apostelen tot bloei kwamen. Deze lieilige mannen werden om hun wijsheid en goedheid grootelijks bewon­ derd; behalve in alles, waarin zij dwaalden en grootelijks zondigden, n.l. in het bevelen van dingen die in Gods Woord niet voorkomen maar juist erin veroordeeld worden.

„Waar, zoo vraag ik u", zeide Willem Farel, „is de duivel duidelijker zichtbaar en levender dan de persoon van den paus die drie kruisen boven op zijn hoofd draagt en bedekt is met kruisen tot onder zijn pantoffels? En waar is de duivel duidelijker zichtbaar dan in den dienst van de mis, waar meer kruisen te zien zijn dan in eenigen anderen dienst? " Tot zoover hebben wij Farel laten spreken. Zien wij ru, welk een uitwerking zijn woorden hadden.

De priesters van Parijs vernamen met woede, wat Farel dorst te zeggen en wel dat de vaders zelf in zonde en dwaasheid gevallen waren. Maar Wil­

lem antwoordde, dat het er niet toe deed, wie er sprak, indien de gesproken woorden tegen den Bijbel waren. „Laat ons niet be'vreesd zijn, om iemand tegen te spreken, indien wat zij zeggen niet met de Schrift bewezen is", zeide Willem. En laat cns door dat Woord veroordeelen alles wat de grootsten, de wijsten en de heiligsten hebben gezegd, indien hun woorden er niet mee overeenstemden. Wie zou de afgoderij van Salomo niet willen veroordeelen? Zijn wijsheid is geen reden, waarom wij zijn zonden niet zouden verfoeien. David was een zeer goed en heilig man, maar dat mag ons er niet van weerhouden te zeggen dat hij zondigde. Het is een waarschuwing, ook voor ons, opdat wij niet zouden denken, dat wij voor zulke zonden gevrijwaard zijn.

(Wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen