Buitenlandsch overzicht

De Parijsche Conferentie heeftDe er weinig toe bijgedragen, dat de brandende vraagstukken tot een oplossing gekomen zijn. Niet ontkend kan worden, dat er enr kele minder gewichtige zaken zijn afgedaan, maar dit neemt niet weg, dat er nog al meerdere niet opgelost zijn. dewijl de uiteindelijke beslissing daarover tot een lateren datum met verwijzing naar een ander college is verschoven. Onder de kwesties, welke afgehandeld zijn, behoort het vraagstug Triest. Zooais deze kwestie geregeld is, heeft zij groote ontevredenheid zoowel in Italië als in Joègo-Slavië en kan zij allicht de aanleiding tot een nieuwen oorlog worden. De Parijsche Conferentie heeft de goede verstandhouding onder de volken dan ook niet bevorderd. Veeleer heeft zij er aan medegewerkt, dat deze verslechterd is. Daar heeft vooral het voorstel, dat Molotof met betrekking tot Duitschland, op het einde der Conferentie geheel onverwacht deed, veel toe bijgedragen. Dit voorstel hield in, dat Duitschland ook in de toekomst zoowel op politiek als economisch terrein een eenheid zou blijven vormen. Het zou een centraal Duitsch bestuur moeten hebben. Het Roergebied zou Duitschland behouden. Geen beperkingen van de vredesproductie zouden het opgelegd worden, zelfs geen wraaknemingen tegen het Duitsche volk zouden er genomen mogen worden. Dit voorstel ging zelfs zoo ver, dat Polen het afgestane gebied aan Duitschland terug zou mo^en geven, indien de Poolsche Regeering niet in staat zou bUJken orde en rust in het eigen land te handhaven.

e bedoeling welke Sovjet-Rusland met dit voorstel heeft, ligt er dik boven op. Het beoogt het Duitsche volk voor zich in te nemen. Het probeert op deze wijze Duitschland communistisch en het Duitsche rijk in dienst van heit Russische tot een vasalstaat te maken.

Dat dit voorstel niet uit pure liefde voor het Duitsche volk ter tafel gebracht is geworden, kan zelfs een kind van vijf jaren wel begrijpen. Dit komt al heel duidelijk aan den dag in het voorstel zeU. Molotof bepaalde daar toch met nadruk in, dat Sovjet- Rusland van Duitschland een schadeloosstelling van tien millard Dollars zou moeten ontvangen en dat er geen debat over de Duitsche gebieden^ weke Sovj et-Rusland en Polen geannexeerd hebben, zou mogen worden gevoerd., .

Toen Molotof zijn voorstel in de Parijsche Conferentie deed, verklaarde hij, dat de Sovjet-Unie geen bezwaar zou hebben tegen een politieke afscheiding van 't Roergebied, mits onder leiding van de Vereenigde Naties met een overdracht aan het Fransche bestuur. Dewijl dit plan echter, hoe zeer ook naar het hart van het Fransche volk, op onoverkomelijk verzet van Amerika en Groot-Brittannië zou stuiten — zoo oordeelde Molotof — tracht hij met zijn voorstel om de Duitsche eenheid te handhaven aan Frankrijk geen wezenlijk nadeel toe. Dat deden, volgens hem, de Britten en de Amerikanen. Tegelijk met dat Molotof, - zelfs tevoren reeds —, zijn voorstel te Parijs wereldkundig maakte, brak de Russische propaganda in Duitschland zelf los. De couranten, de radio, de geheime agenten en aUes wat in Duitschland onder Russischen invloed staat, werden te weer en in het werk gesteld. Bij deze geweldige actie werden de Russen voorgesteld als de ware en oprechte vrienden van het Duitsche volk. Zij alleen beoogen het welzijn van de Vereenigde Duitsche natie; zij zijn de kampioenen en redders. De Engelschen en de Amerikanen daarentegen de hebzuchtigen, die slechts met hun eigen belangen rekening houden, de reactionnairen, die zich op elk gebied tegen de vooruitstrevende politiek der Russen verzetten. Het spreekt vanzelf, dat dit alles bij de Amerikanen en Engelschen kwaad bloed gezet heeft. De stemmen, die onder hen in het voorjaar nog opgingen voor een verzoenende en vredelievende samenwerking met de Russen, zijn thans geheel verstomd. Algemeen dringt men onder hen op daden aan, dewijl er nu woorden genoeg gesproken zijn. Zonder eenige uitzondering erkent men bij hen, dat eene samenwerking met de Russen tot de onmogelijkheden behoort- Al is het dan vrede, feitelijk bestaat er op het oogenblik een soort van oorlog tusschen de Russen eenerzij ds en de Britten en Amerikanen anderzijds- Dit moge niemand al te zeer verwonderen. Hoe kan de wereld tot rust komen bij zulk een. algemeene en verschrikkelijke vertreding van Gods geboden, welke allerwege voor ieders oog overduidelijk waarneembaar is? Hier baten instellingen als de Vereeni^e Naties niet. Integendeel, zij werken de verbittering onder de volken maar in de hand. Welk een wrevel heeft het bijvoorbeeld al niet verwekt dat de Russen nu al tot zes malen toe hun veto in de organisaties van de Vereenigde volken hebben uitgesproken! Welk een ontstemtming heeft het veroorzaakt, dat in die organisaties het recht van den sterkste zoo onbeperkt heerscht!

Onder zulke omstandigheden komen nu de 21 naties op de vredesconferentie straks bijeen- Voorwaar, daar valt weinig goeds van te verwachten- Welke oordeelen hangen ons nog boven het hoofd? Welke zware slagen kunnen ons wellicht heel spoedig nog treffen? Het wordt toch in alles zoo bewaarheid, dat de Heere in den hemel geen ledige toeschouwer is van de gedragingen zijn Zijne schepsels op aarde.

Besluiten wij ons overzicht met de vermelding, dat Mihailowltsj bij het proces in Belgrado ter dood veroordeeld is en reeds terecht gesteld is geworden — hetgeen ook al in Groot-Brittannië en Amerika in zeer slechte aarde gevallen is — en dat men in België nog steeds geen ministerie heeft kunnen vormen, althans niet op het oogenbUk, dat wij dit schrijven- De kabinetsformatie gaat daar ook al met groote moeilijkheden gepaard. En indien er dan ten laatste straks een ministerie gevonden is, hoe lang zal dit zich kunnen handhaven?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen