Groote ontstemming in de nieuwe coalitie

Had de interpellatie van mr. Joekes al heel wat stof doen opwaaien, het evenement in de Eerste Kamer niet minder. Heeft de interpellatie 'van mr. Joekes aan de goede verstandhouding tusschen de roomschen en de rooden afbreuk gedaan, het voorgevallene in de Eerste Kamer nog al meer. Kwam de ontstemming bij de interpellatie uif den roomschen hoek, thans komt zij uit dien van de rooden. Zelfs mr. Van der Goes van Naters. die overigens heelwat van den roomschen kant kan verdragen en er immer als de kippen in de Tweede Kamer bij is om een opkomenden brand te blusschen, heeft ditmaal zijn functie als brandweerman er aan gegeven. Het is zelfs hem te kras geworden. Hij heeft het niet binnen de rij zijner tanden kunnen houden de groote ontstemming, welke zich ook blijkbaar van zijn kant had meester gemaakt. Hij heeft toch kort geleden ten aanzien van de rood-roomsche samenwerking en ten opzichte van die in het kabinet-dr. Beel verklaard: , ,

Wij moeten voortdurend de Katholieke Volkspartij over de streep trekken" en zich daarbij tevens ernstig beklaagd over de tegenwerking welke een , , vooruitstrevende politiek" zoowel in het kabinet van dr. Beel als in de Kamer ontmoet. Zulk een bekentenis uit den mond van mr. Van der Goes van Naters heeft heel wat te zeggen. Het moet bij hem van binnen wel heel erg gebrand hebben.

dat zulk een getuigenis hem over de lippen en uit de pen kon komen.

Stak mr. Van der Goes van Naters, de voorzitter van de Tweede Kamerfractie van de Partij van den Arbeid al zoo van den wal, dan behoeft het geen verwondering te baren, dat het ietwat meer heet geblakerde blad , , Het Vrije Volk" er nog een schepje boyen.op deed en in dit geval geen blad voor den mond nam. Het blad beklaagde zich al evenzeer over de Katholieke Volkspar ij, welke het in zijn kolommen ten toon stelde als een bondgenoot, die , , belast is met haar politiek verouderde samenstelling". Ook de Eerste Kamerfractie van de roomsch-katholieken kreeg daarbij van het blad een hartig woordje te hooren. Het schreef ten aanzien van de genoemde Kamerfractie, welke dezer dagen met het ernstige plan rondliep, minister L'eftinck been'je te lichten, omdat hij naar haar oordeel de kapitaalbezitters te kort deed''. En ook al werd door genoemd blad dit optreden van de even te voren genoemde Kamerfractie gekapitteld als , , een sprekend voorbeeld van den conservatieven druk, waaronder r'e Katholieke Volkspartij leeft".

Gewis, het botert niet al te zeer onder de nieuwe bondgenooten. De Partij van den Arbeid trekt bij monde van hare woordvoerders en bij geschrifte door haar pers al scherp tegen de roomsch-katholieken van leer. Zulk een scherpe taal hebben wij noch bij de woordvoerders noch • in de pers der Anti-revolutionnairen en der Christelijk-Historischen al de jaren, dat wij deze kennen, ooit waargenomen. Het was bij hen veel meer: aap, wat heb je mooie jongen. Geen wonder dan ook, dat men in een zeker deel der Roomsch-katholieke pers alweer vriendelijke lonkjes in de richting van de oude bojidgenooten werpt. Wie weet, de dag kon wel eens weder aanbreken, dat men hen opnieuw noodig heeft en andermaal kan gebruiken. Oude plunje moet men toch niet al te spoedig op de vuilnisbelt werpen. Men kon het wel eens te'n eenigen tijd weder noodig hebben.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen