De Indische Aangelegenheid

De Indische kwestie blijft nog maar steeds in nevelen gehuld; De regering licht trots alle op haar uitgeoefende aandrang het parlement en het volk nog even jammerlijk voor als immer te voren.

Er zijn berichten in de couranten verschenen, dat dr. Beel en mr. Jonkman zich naar Indië zouden be-V» wi4ii.iAxM.ix ^\^ii iiaa^ ±xxuxc^ - ULUJCJIi U'S geven. Overeenkomstig de berichten zouden zij in het laatst°van de maand zoudpn daarheen TÜ in hpt 1aat«t vertrekken van Aa muanA April daarheen vertrekken. Deze ^ maand is, nu wij dit schrijven, bijna ^en eihde, maar tot op dit ogenblik bestaat er geen zekerheid of zij al dan niet hun reis naar Indië zullen ondernemen. Men blijft daarover in

Hraadselen tasten. Wel schijnt het vast te staan, dat Prof. Romme niet""tot' Goüv'erneür Generaal benoemd zal worden. Van men ten stelligste aannemen — heeft men dit wel gewild. Van die kant f°" '^I" ^_^-^_'A^"'^ ."^fX ^^''\^^^_^\ lige ogen aangezien hebben als ook Indië evenals de andere overzeese gebieden onder het bewind van een rooms-katholiek geplaatst zou zijn. Daartegen schijnt men zich .", • • 1. .. , •, echter , llt^KH'j^TJ'^t'^'h h^^? J^''^ verzet te hebben. En dit niet zo zeer, omdat Prof. Romme een r, k, is, maar vee meer. omdat men hem te con-servatief acht.

Ook in Indië zelf was men allerminst op de benoeming van Prof. Romme gesteld. De socialisten wensen bovendien de sleutelposities in de Indische kwestie in eigen hand te houden. Zij hebben die door bemiddeling van prof. Schermerhorn, prof. Logemann en dr. van Mook in handen gekregen en tonen zich allerminst geneigd om die weder uit handen te geven. Dr. van Mook zal voorlopig nog wel Luitenant-Gouverneur-Generaal blijven.

De socialisten blijken er alles op gezet te hebben om hun politiek stre-ven: „Indië los van Nederland" in vervulling te zien gaan. Dit streven is de conservatief-gezinde Rooms-Katholieken allerminst naar de zin, Daarvan legde de laatst onder leiding van generaal Bajetto en oud-minister Welter gehouden vergadering 'n ondubbelzinnig getuigenis af. Fel is men daar tegen de gang van zaken in Indië te keer gegaan Men sprak zelfs over dr. van Mook als daaroi de quidatie-generj^al Een uifdrukkicfl waarover de voorstanders van Lin gidjati zien niet weinig geerde hebben. Desniettemin karakteriseer! die uitdrukking wel he-: l juist de 0'! rragswijze van dr van Mook Z-rf-Jdiagswijze heeft toch de liquidatu van het Koninkrijk der Nederlande ten gevolge gehad Nie.mand minde' dan prof. Logemann heeft op he congres van de> Partij van de Arb ^'i te Utrecht erkend, dat het accoon van Linggadjati de Indonesiërs he recht geeft de band met NederJam geheel te verbreken' Als dit nu vol mondig erkend wordt waarom stI ten de voorstanders van Linggadialilf zich dan zo buitengemeen aan de uil drukking „liquidatie-generaal"

Op de samenkomst van de rooms-ka' tholieke actie kwam tevens hc^uJ aan het licht, dat er een deel onde de R.K. is, dat van de coalitie Rome met de partij van de Arbeir niets moet hebben. Dat deel toonde terug te willen naar een coalitie raet de A.R, en de C.H, , betreurde het al thans, dat de A.R. 'en de C.H. rfeejl regeringszetels waren toegekend"

Wat Indië zelf betreft — telkens weer blijkt, dat men er met het slui-R ten van het accoord van Linggadjalif nog bij lange na niet is. De terreut duurt op Java en Sumatra nog onal gebroken voort, Schermutselingetif vallen nog steeds voor. Duizenden blijven nog in kampementen en ge vangenissen opgesloten. Ook beto. nen de Soendanezen zich nog altiij ten hoogste afkerig van Sockarno's, republiek. Dezen begeren op Javi een eigen zelfstandige staat. Zij be^ ogen op West-Java een eigen repu. bliek te stichten. Hun leider ver fc^üv^ü xc; o ci-'ü^^^ix, xxuii iciuc-x v Cl klaarde dienaangaande; , , Wij wacb ten op de kans, zoals dit geboden i ten 00 dp kans rnals rlit rfoVinrlon 'S aan onze vrienden van Oost-Indone. sië en verwachten hulp van de Ne-, derlandse regering, waarop steeds zullen aandringen".

Ook tussen de Oost-Indische repu. bliek en die van Soekarno wil he' nog niet boteren. Dit bleek in de samenkomst van het Oost-Indische ; ; 7bm; nrbórdir're^ubTier ver kiest niet onder het bewind van Soe. Ook_ tussen he. openbaart zich een diepgaand schil. Als bewijs daarvan wijzen wï «P ^^^ ^\' ^"^^ Soekarno geen verte: genwoordigers naar de samenkomstii ^an het Oost-Indonesische parlement!' had gezonden |

Wat de onderhandelingen tussen de Commissie-Generaal en de ministers ^.., iiiiixioc.x«> VJ^IX^XCXQI CH UC ixxxiiio..wo .der, republiek aangaat - daarover heeft m^Fo^t gdeir .er^Té] .. deze een vlot verloop hadden, In een zeker ^^}.^^ deel ^„„f van , .o„ onze „„, „_„„„ pers „t„i, stak ^»n alreeds de loftrompet daarover. fieThet aldaar reeds voorkomen, als. men iYIen of onze troepen voor een groot deel nu we] uit Indië teruggetrokken konden worden. Men blijkt te vroeg vic torie geroepen te hebben. Thans toch ^ordt uit Indië bericht, dat de ministers van Soekarno weder op reis zijn en andermaal op zich laten wachten, zodat de onderhandelingen niet voortgezet konden worden Dit heeit de voorstanders van Linggadjati weder een nieuwe teleurstelling gebracht Zij zal de laatste nog wel niet zijn. Daar zullen er nog wel meer volgen.

Wat ons betreft, wij zien in heel deze droeve gang van zaken bevestigd, dat de Heere een twist met Nederland heeft. Mocht men dit in de regeringskringen eens zien en zich onder de krachtige hand des Heeren vernederen, dan was althans de weg tot het verkrijgen van betere resul taten geopend.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen