Buitenlands Overzicht

Wij lezen in Gods Woord, dat de wereld voor de zondvloed met wrevil vervuld w^as,

Onze dagen gaan hoe langer hoc meer gelijken op die van vóór de zondvloed. Ook thans heerst er een ongemene wrevel. Niet alleen tussen mens en mens, maar ook tussen volk en volk. De verbittering is waarlijk hoog geklommen, Hoe kan het ook anders? Om de levende God en Diens geopenbaard Woord bekreunt men zich in het gemeen niet meer. Daarmede hebben millioenen bij millioenen onzer tijdgenoten afgedaan. Houdt men er nog een godsdienst op na — en zeer velen zijn thans alleszins godsdienstig — dan Is het gewoonlijk een godsdienst zonder God en een christendom zonder Christus, Bij zulk een vrij algemene gesteldheid kan het geen verwondering baren, dat mens en mens en volk en volk op voet van oorlog met elkander leven en de één de ander het licht niet in de ogen gunt.

In dat teken staat ook de vergaderüng van de Organisatie der Verenigde Naties, welke dezer dagen aangevangen is. Nauwelijks was de alg3mene vergadering — de Verenigde Naties vergaderen éénmaal in het jaar — geopend of de tweespalt brak los en de verbittering vierde er hoogtij,

Minister Marshall kwam namens de Amerikaanse Regering met een voorstel. Hij beoogde daarmede naast de Algemene Vergadering een Interimcommissie voor vrede en veiligheid in te stellen, Alle leden van de Organisatie der Verenigde Naties zouden daar lid van kunnnen zijn. Die commissie zou het hele jaar voortdurend in zitting bijeen moeten zijn. Zij zou zich over alle dringende en gewichtige problemen moeten beraden en daarover haar gevoelens wereldkundig hebben te maken. Niet alleen zou 'zij aanbevelingen kunnen doen of rapporten kunnen uitbrengen, Blaar zelfs zou zij het recht moeten bezitten om besprekingen te . houden over vredesbedreigingen, zelfs als de Veiligheiidsraad door een veto een bepaalde kwestie onopgelost liet. Het Amerikaanse voorstel komt goed en wel beschouwd hier dus eigenlijk op neer, dat er een commissie zal zijn, welke een soort van controle op de gang van zaken uitoefent.

Dit voorstel was amper ter tafel gebracht of de Russische afgevaardigde trok er buitengewoon fel tegen te velde. Hij greep de gelegenheid aan om eens op echt Russische manier daarop niet slechts scherpe kritiek te leveren, maar ook om Amerika en Engeland allerlei beschuldigingen voor hun voeten te werpen. Hij maakte als zijn gevoelen kenbaar dat de Verenigde Staten en Groot-Brittannië de Organisatie der Verenigde Naties slechts gebruiken voor hun eigen zelfzuchtige bekrompen belangen In verband daarmede verklaarde hij, dat de zogenaamde hiilp van Amerika aan Griekenland en Turkije alleen maar dienst doet als een wapen tegen Sovjet-Rusland. Heel het plan van Marshall om Europa te helpen — zo merkte hij. vervolgens op — heeft ten doel om de staten van Europa van Amerika afhankelijk te maken, om Europa in twee kampen te verdelen en om in Europa een blok van staten, dat ligen de , Sovjet-Unie gericht is, te vormen. Bovendien legde hij Amerika ten laste, dat het door miiddel n m V s w s van de Europese mogendheden ze^, gingschap over Duitslands zware industrie, voornamelijk over die in het Ruhrgebied zoekt te krijgen, om alzo een basis ook alweer tegen de Sovjet-Unie in Europa machtig te worden. En daarbij liet de Kus net niet. Hij ging er toe over om de Amerikaanse pers en instellingen en vooraanstaande Amerikanen van oorlogsophitsing te beschuldigen. Hij diende daarbij een ontwerp-resolutle in, volgens welke de Organisatie der Verenigde Naties zou verklaren, dat zij zodanige oorlogspropaganda veroordeelde en haar als een schending van de verplichtingen, die de leden van de Organisatie der Verenigde Naties op zlich genomen hadden, beschouwde. Ja, zelfs drong hij er op aan, dat alle oorlogspropaganda strafbaar gesteld zou worden. Het behoeft geen nader betoog, dat Sovjet-Rusland daarbij als bij uitstek vredelievend ten tonele werd gevoerd en plechtig verzekerd werd, dat de Sovjet-Unie geen oorlog wil. Heeft Hitler dit eertijds ook niet van Duitslemd bij herhaling gezegd? Heeft hij ook nliet bij voortduring verklaard, dat Duitsland geen oorlog wilde? Heeft hij ook niet zich er gestaag over beklaagd, dat andere volken tot de oorlog tegen Duitsland ophitsten? Heeft hij ook niet telkens en telkens weer er ten stelligste op aangedrongen, dat de volken tot ontwapening zouden overgaan? Heeft hij niet, terwijl hij de ontwapening preekte, Duitsland tot de tanden toe laten bewapenen? Het is in dit opzicht merkwaardig, dat de Russische vertegenwoordiger bepleit heeft, dat het besluit van 14 December 1946 in zake ontwapening zo spoedig mogelijk ten uitvoer zou worden gebracht. En het is voor de Russische houding niet minder typerend, dat de Russische afgevaardigde zich er over beklaagde, dat de Verenigde Staten de Russische voorstellen om de atoombom buiten de wet te stellen, verworpen hadden en dat hij bepleitte, dat de atoomwapens afgeschaft zouden worden.

Zou hier het oude spreekwoord , , als de vos de passie preekt, boer, p-is op je ganzen" niet op zijn plaats zijn?

Ook de republiek Indonesië —die Rusland zeer na aan het hart blijkt te liggen — werd door de Russische gedelegeerde bij dit debat ter sprake gebracht. Daarbij moest Nederland een geduchte veer laten. Volgens de Russische gedelegeerde kunen de gebeurtenissen in Indonesië iet anders worden gebrandmerkt dan als een daad van agressie, begaan tegen het Indonesische volk, door een staat, die lid is van de Oranisatie der Verenigde Naties, Deze niet uitgelokte aanval van Nederland tegen de Indonesische repuliek heeft de gerechtvaardigde verntwaarfdiging gewekt van alle eerijke lieden over de gehele wereld. eeft — zo vervolgde de Rus — de Organisatie van de Verenigde Naies haar verplichte hulp aan de Inonesiërs geboden? Wij allen weten, at zulks niet het geval is geweest. en gevolge van de behandeling van e Indonesische kwestie voor de eiligheidsraad hebben zekere staen pogingen aangewend om het beang van de ontwikkelingen in Indoesië te verkleinen en misbruik te aken van de beslissingen van de eiligheidsraad, welke in genen dee als afdoend kunnen worden bechouwd ter bescherming van de ettelijke belangen van de Indoneische republiek, welke een slacht­ offer werd van een militaire aanval. Uit de rede van de Russische afgc--%raardigde kan een ieder licht opmaken, wat ons in Indië te wachten stond, als de Russen het er voor het zeggen hadden. Daaraan behoeft niemand te twijfelen. Met ^e rechten der Nederlanders zou niet de minste rek'ï'^ing gehouden worden. Zij weraen gewoon uit Indië weggejaagd.

Heel de gang van zaken in de Organisatie der Verenigde Naties is allerbedroevendst en allergevaarlijkst, Allerbedroevendst, omdat keer op keer het recht er met voeten getreden wordt. Daar heerst zelfs geen schijn van recht. Telkens weer moet men waarnemen, dat de sterkste het er voor het zeggen heeft. Zijn wil is wet. En dienovereenkomstig wordt gehandeld, al wordt het recht daarbij nog zo zeer verbogen. Allergevaarlijkst, dewijl de gedragingen van de Organisatie der Verenigde Naties de reeds zo sterke wrok en wrevel onder de volken nog maar doen toenemen, In plaats van de vrede te dien.en wordt de oorlog er gediend, Hoe kan het ook anders? Evenmin als in de Volkenbond rekent men in de Organisatie der Verenigde Naties met God en Zijn gebod, Gods Woord is er contrabande. En daarmede is alles gezegd. Vandaar haar mislukking. Men schrijft in grote kringen deze wel toe aan het veto-recht, dat velen afgeschaft wensen te zien. maar met of zonder veto-recht is die or-.^anisatie tot mislukking gedoemd. Evenzeer zal dit het geval zijn met de Interim-commissie voor vrede en veiligheid, welke de Amerikaanse minister Marshall wil ingesteld hebben. Deze wordt niet anders dan een grote debating-club, waarin de leden elkander even fel en ongezouten te lijf zullen gaan, gelijk zij dit thans in de vergaderingen van de Verenigde Naties doen. - Zij zal slechts bevorderen, dat de wrok en wrevel onder de volken nog vermeerderen en dat de kans op het uitbreken van een nieuwe wereldoorlog nog al groter wordt. Van zulk 'n kwade boom valt nu eenmaal geen goede vrucht te verwachten. Nu niet en ook in de toekomst niet, want God is waarachtig en §lle mens leugenachtig.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen