De Beginselen der Staatkundig Gereiormeerde Pariij

Voor Stndie en Leidraad

XXII, De geschiedenis der S.G.P.

[^ ons laatste artikel over de geschiedenis der S, G.P, besloten wij niet de opmerking, dat de vacciiiatiewet van 1939 — hoewel zij nie mand tot inenting verplicht — nochtans een uiterst bedenkelijke en bezwaarlijke kant heeft. Daarop willen wij bij deze - nader ingaan. Van de zijde der S.G.P, werd daarop door de afgevaardigde der S.G.P, reeds aanstonds in de Tweede Kamer bij de behandeling van het wetsontwerp in 1939 gewezen. Het was D, s. Zandt, die toen als volgt sprak:

, Jk ga thans over tot de bespreking van het wetsontwerp zelf. Vooraf moge ik enkele opmerkingen over het ontstaan daarvan maken. Sedert de dag, dat de bestaande Vaccinatiewet van 1872 buiten werking is gesteld, hebben wij nu op dit terrein 11 jaar vrijwel onafgebroken in rust en vrede geleefd. Bij al de oorlog, die er thans reeds woedt, is thans weder een nieuwe oorlog verklaard. Geheel onnoodig. Daar was niet de minste aanleiding toe. Dit hebben —• zoals Mr. de Savornin Lohman hen te recht noemde — de vaccine-aanbidders gedaan. Zij hebben niet ge* rust alvorens de vredige rust verbroken werd. Zij hebben dit gedaan, '^.°? ^ ^^ ^^ buiten de Kamer op wijziging van de bestaande toestand bij voortduring aan te dringen. Een machtig wapen, dat zij daarbij hanteerden en nog hanteeren, is het oproepen van het schrikbeeld van een pokkenepidemie, Tusschen twee haakjes wil ik opmerken, dat God ook andere epidemieën kan zenden,

Na den grooten wereldoorlog is in iQig de zoogenaamde Spaansche griep uitgebroken, die tienduizenden bij tienduizenden slachtoffers heeft gemaakt. Ik onderschat de pokkenziekte allerminst. Ik moet het echter scherp afkeuren, wanneer de aanbidders der vaccinatie dit schrikbeeld oproepen om daardoor de vaccinatie bij ons volk er door te drijven. Elf jaar hebben wij geen verplichte vaccinatie gekend en ook in die elf jaar is er van een pokken-— — — («-i^ »-^^ .«^ •i.^^ix j^^i^^^^^^^

epidemie ten onzent gelukkig niets vernomen. Wel ••-" • een bewijs, „ .. dat . ook zonder de vaccinatie een volk van de pokjkertziekte gevrijwaard kan blijven. Ja, zelfs zulk een krachtig bewijs, dat het de verstokte vaccinatie-aanbidders tot inkeer had moeten brengen. Doch men zal mij tegen voeren, dat er dan toch in die elf jaren onder ons volk één keer de alastrim heeft geheerscht. Deze ziekte echter is waarlijk niet hetzelfde als een vreeselijke pokkenepidemie. Nochtans hebben de voorstanders der vaccinatie deze ziekte als een schoone gelegenheid aangegrepen, om in hun blinde ijver de menschen naar de vaccinatie-lokalen te drijven. In sommige plaatsen, onder meer in Rotterd'am^eb-• ben zij Jan, - — Piet en — Klaas, elk - -' die - maar binnen hun bereik was, zo maar van de straat af, als bij de haren naar de vaccinatie-gelegenheden gesleept. Ja, Mijnheer de Voorzitter, zo is het inderdaad er naar toe gegaan, en dit was te meer ergerlijk, dewijl zich onder die personen minderjarigen bevonden hebben, die zonder weten of toestemming hunner ouders gevaccineerd zijn geworden. Bovendien zijn er toen ook tal van personen naar de vaccinatiegelegenheden gedreven, die zo maaï zonder enig voorafgaand medisch onderzoek gevaccineerd zijn geworden. Met gevolg, dat, zoals de feiten hebben aangetoond, er ten slotte bij dje massa-mentrng ten gevolge van de vaccinatie en de daarop gevolgde encephalitis meer personen zijn overleden dan ten gevolge van de alastrun. Het middel bleek erger te zijn

Er was een tijd, dat de medici alle heil verwachtten van de aderlating. Zelfs stervenden werd meermalen het bloed nog afgetapt. Nu dwepen vele medici door het dolle heen met de theorie van Jeimer. Gelukkig niet meer zoo algemeen als ettelijke jaren terug. Er zijn er onder de-medici, wien de ogen zijn open gegaan voor het heillooze dier theorie. Bovendien hebben de gevallen van encephalitis, welke zich veelvuldig na de inenting hebben voorgedaan, niet nagelaten om velen hunner althans heelwat voorzichtiger te maken dan zij te voren ten aanzien van de inenting waren.

Nochtans zijn er onder de medici, getuige het rapport van de sub-commissie, in weerwil van alles, tal van onverbeterlijke vaccine-aanbidders over gebleven. De huidige toestand was hun een doorn in het oog. Dezen hebben eerst geprobeerd om de vaccinatie met een goed geordende propaganda bij ons volk weder ingang te doen vinden. Zij vorderden daar ^echter niet mede, hoewel zij niet nagelaten hebben om bij hun propaganda schrik aan te jagen met hunne voorstellingen van mogelijke pokkenepidemieën. Hetgeen hun echter niet met al heeft mogen baten. De vaccinatie is, trots alle propaganda, trots het gestadig oproepen van de schrikbeelden der pokken-epidemieën, bij ons volk nooit gewild geweest. Zij kon slechts met de scherpste dwangmiddelen op de been gehouden worden. Ver buiten onze groep hadden duizenden ouders er een afkeer van, mokte en wrokte men er tegen. Men moest zich het vaccineeren der kinderen nu eenmaal laten welgevallen, want anders ko» men eertijds als regel de kinderen niet op school krijgen. Met hoogst ergerlijke dwinglandij heeft men de vaccinatie in vroegere jaren doorgedreven; met den stok van een tyrannieke wetgeving werden de kinderen als het ware het vaccinatie-lokaal binnen geslagen. En ondanks dit alles werd de vaccinatie bij ons volk nooit populair, hetgeen wel heel overtuigend gebleken is, nu de dwang er af is. In de elf jaren, dat de dwangwet buiten werking is, zijn er een millioen kmderen ten onzent niet gevaccineerd geworden. Duizenden en nog eens duizenden van ouders hebben er voor gepast, er te recht voor gepast, om hun kinderen over te geven aan de levensgevaarlijke kunstbewerking der vaccinatie. Al bood de Overheid om de drie maanden gelegenheid om de kinderen kosteloos te laten vaccineeren, al spande een goed geleide en wel georganiseerde propaganda haar uiterste krachten in, de vaccinatie bleef schrikbarend achteruit loopen. Dit feit alleen reeds had de vaccine-aanbidders er van af moeten houden om op wijziging van de bestaande toestand aan te dringen. Dit zou alleszins verstandig geweest zijn.

Mijnheer de Voorzitter! Van wien men echter zulk een verstandig gedrag had mogen verwachten, niet van de vaccine-aanbidders, die dronken van ijverzucht voor Jenners theorieën zijn. Het is aan hun onverpoosden aandrang, dien zij zoowel in als buiten de Kamer uitgeoefend hebben, te danken, dat een Staatscommissie in het leven geroepen is geworden. Ik wil de personen dier Staatscommissie gaarne de eer geven, die hun toekomt en wil geen hunner in zijn eer te na komen. Toch vraag ik niettemin, waarom die commissie zo partijdig en eenzijdig is samengesteld geworden, dat zij geen enkelen medicus, die tegenstander van de vaccinatie is, onder haar le­ den telt. Waarom is in die commissie geen plaats ingeruimd geworden voor homoeophatische medici? Alsook vraag ik, waarom daarin geen medici zijn opgenomen, die tegen de vivisectie zijn? Ik ben van gevoelen, dat ook dezulken in de commissie vertegenwoordigd behooren te zijn en dat ook hun een stem in het kapittel had moeten toegekend worden. Zoals de commissie nu is samengesteld geweest, lijdt zij aan grote eenzijdigheid en partijdigheid en zal haar rapport uit den aard der zaak niet in alle kringen het nodige vertrouwen hebben. En dit zeer terecht. Wanneer men toch het droeve resultaat van haar arbeid ziet, dan kan nien daarin ook geen vertrouwen hebben. Daarin treedt duidelijk een sterke voorliefde voor de .vaccinatie aan de dag; daaruit spreekt een blind geloof in de theorie van Jenner, wanneer namelijk de subcommissie tot de conclusie komt, dat de pokken als epidemie bedwongen kunnen worden door de inenting, door Jenner aangegeven, en bij de geregelde inenting en herinenting worden voorkomen.

Bovendien kan het resultaat van den arbeid der commissie onmogelijk aanvaard worden, waar zij geadviseerd heeft een wetsontwerp te ontwerpen, zoals de Kamer thans aangeboden is geworden. Hieruit blijkt maar al te duidelijk de eigenlijke geestesgesteldheid van de commissie. Deze is op en top pro-Jenner, Het wetsontwerp moet ik om verschillende redenen dan ook betreuren. Het wil de staatsbemoeiïng niet onaanzienlijk uitbreiden. Dit is op zich zelf al een ernstig bezwaar, welk ik er tegen heb. De Staat bemoeit zich nu al veel te veel met een massa zaken, welke geheel buiten zijn eigenlijke sfeer liggen. Hoevele welgefundeerde klachten kan men daarover thans niet vernemen! Hoevele bedrijven zijn er al niet te gronde gegaan en hoeveel schier ondragelijke overlast is zeer velen daar al niet door aangedaan! Het is een zeer ernstige fout, dat dit wetsontwerp Vadertje Staat binnen haalt. De vaccine-aanbidders hebben het met hun propaganda niet klaar kunnen spelen om de vaccinatie bij ons volk de nodige ingang te doen vinden, welnu, wat die propaganda niet vermocht te doen, dat probeert het wetsontwerp met behulp van Vadertje Staat tot stand te brengen".

In het begin van dit artikel hebben wij geschreven, dat de Vaccinatiewet van 1939 — al verplicht zij dan niemand tot inenting — desniettemin een uiterst bedenkelijke en bezwaarlijke kant heeft.

Dat is reeds uit de aangehaalde rede van Ds Zandt gebleken, waar toch duidelijk uit blijkt, dat de totstandkoming dezer wet door het drijven der vaccine-aanbidders is geschied en met die wet hun belangen danig worden gediend. Dit zal nog meer blijken, als wij in een volgend artikel nader op de wet zelf en enkele harer artikelen ingaan. Wij zullen dit nogmaals doen, omdat ons nog steeds vrag, en dienaangaande bereiken. Wij raden echter de ouders aan, dan het volgend artikel te bewaren, daar het niet doenlijk is om telkens weer uiteen te zetten welke verplichtingen op de ouders, die kinderen beneden één jaar hebben, volgens de thans geldende wet rusten. Hoe belangrijk deze zaak in het algemeen en in het bijzonder voor de desbetreffende ouders ook is, wij kunnen niet telkens op dit ene punt terugkeren. Daarom bevelen wij dan ook met nadruk aan, dat elk, die er bijzonder belang bij heeft, het volgend artikel zal bewaren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen