De Indische Aangelegenheid

Nu reeds meer dan twee jaren onderhandelen onze achtereenvolgende kabinetten met Soekarno en de zijnen. En nog kunnen die onderhandelingen een hele tijd duren. Zelfs op het punt van het bevel staakt het vuren is nog steeds geen overeenstemming bereikt. Zoals steeds gebruikelijk by Soekarno en diens regering is, geven deze de Nederlanders de schuld er van, dat de onderhandelingen tot dusver niet geslaagd zijn. Volgens de republikeinse bewering moeten de Nederlanders de voorstellen van de Commissie voor goede diensten verf worpen hebben. Van Nederlandse g* zaghebbende zijde wordt daarenti gen Verklaard, dat de mededeling welke de republikeinse regerinj dienaangaande gedaan heeft, nie juist is. Van Nederlandse kant word bovendien gezegd, dat overeengeko men was, dat de communique's ovei de beslissingen van 't geschil „Staak het vuren" slechts na gemeenschap pelijk overleg met de beide voorzit ters of hun plaatsvervangers door d( Commissie van goede diensten zou. den worden uitgegeven. Zo heefi men dan weer een heel mooi punt oir daarover weder enige tijd met So& karno en zijn aanhang te kibbelen.

Bij dat al staan er velen van onzt militairen in Indië op eenzame pos. ten, waarop zij vooral bij nacht aa: de verraderlijke aanvallen der Indo nesische republikeinen bloot staan er komen er nog dagelijks bij. hunne ouders en verwanten hier te lande berichten binnen van het sneuvele: of gewond geraakt zijn van hun dier bare betrekkingen. De Regerinf mocht dit wel eens heel wat meer overdenken dan zij het tot dusverrf gedaan heeft. En niet alleen de Re gering heeft dit heel wat meer te overdenken, hetzelfde geldt vooi prof. Romme, de R.K. fractie en de partij van de Arbeid die de Regering steunen en haar heilloze politiek van besluiteloosheid dralen en nog weer eens dralen, onderhandelen en opnieuw onderhandelen met hun in de kamers verleende steun mogelijk maken. Onze jongens en niet de Regering en de haar steunende partijen staan daar in Indië onder gevaar van voortdurend vijandelijke overvallen, moesten zij daar staan, dan had het verloop wel eens, naar de mens gesproken, een geheel ander kunnen zijn. Hoe dit ook moge zijn, dit staat wel vast, dat de Regering veel beter voor onze militairen in Indië had behoren op te komen, dan zij gedaan heeft. Daarin was het kabinet Schermerhorn-Drees al nalatig en daarin is het kabinet Beel-Drees zeker niet minder nalatig.

Op het ogenblik bevindt zich weer een Minister, met name Neher, in Indië. Hij is daarheen gestuurd om met Dr. van Mook, de huidige luitenantgouverneur-generaal een zogenaamd collegiaal orgaan te vormen, welke samen met hen het landvoogdelp bestuur van Indië zal vormen. Het heeft er alles van weg, dat dr. van Mook daarvan niet gediend is en er deswege ook niets van zal komen. Herhaaldelijk toch heeft het Kabinet Beel er blijk van gegeven evenals het vorige kabinet Schermerhorn dit ook deed, dat het dr. van Mook wel kwijt wil, maar telkens heeft dr. van Mook, die zo menigmaal over die beide kabinetten de baas gespeeld heeft, zich in zijn positie weten te handhaven. Het zou wel een wonder zijn, als dit deze keer ook niet het geval zou zijn. Men heeft tot heden althans niets meer gehoord over dat collegiaal orgaan.

Alsof 1 minister in Indië nog niet genoeg is, zo gaan er volgens een mededeling in de pers nog maar eventjes drie naar toe. Dr. Beel heeft de reis daarnaar toe, als wij dit schrijven, alreeds aanvaard en de ministers Drees en Jonkman zullen hem weldra op die weg volgen. Het is dientengevolge te vrezen, dat; er straks in Indië beslissingen zullen vallen, waarbij ons volk en het hén vertegenwoordigend parlement voor voldongen feiten zullen gesteld worden, Zoiets toch ligt geheel in de lijn van het kabinet van dr. Beel, dat zich evenals dat van professor Schermerhorn democratisch noemt, maar even­ zeer in zijn doen en laten zich voortdurend als Hitler gedraagt. Bovendien valt het te verwachten, dat de ministers daar de ene nederlaag na de andere te incasseren zullen krijgen, gelijk het op zichzelf reeds een nederlaag is, dat over een zuivere Nederlandse interne aangelegenheid op een Amerikaans schip onderhandeld wordt en niet minder een nederlaag is, dat op dat schip de Nederlanders en de Indonesische republiek als gelijkwaardige partijen erkend worden. Dit alles heeft het kabinet en ook heel de kamer - behalve dan c'e kamerfractie der S.G.P., die zich van stonde aan daartegen verklaard heeft - aan zichzelf te danken, doordat dezen zich geheel vrijwillig bij de organisaties der Verenigde Naties hebben aangesloten. Hoe wordt de fractie der S.G.P. door de feiten geheel in het gelijk gesteld, waar Ds. Zandt destijds toen er over de beslissing of Nederland zich al dan niet bij de organisaties der Verenigde Naties zou aansluiten verklaarde, dat, ingeval Nederland zich. daarbij aansloot, het niets dan onheil en schade daarvan zou opdoen. Zo ver is het dan gekomen, dat er op een Amerikaans schip nota bene een geheel zuiver Nederlandse kwestie bedisseld en besproken wordt en dat onze afgevaardigden tot generaal Spoor toe, als een gelijkwaardige partij met de afgevaardigden van Soekarno voor de commissie voor goede diensten hebben te verschijnen. Het ene onrecht na het andere grijpt tegenwoordig in Indië ten aanzien van Nederland plaats en de ene grievende en vernederende bejegening na de andere wordt ons land daar aangedaan. Wij zullen daar niet verder over uitwijden, de Indische kwestie komt toch dezer dagen weer in de

Kamer ter sprake - dit zal Dinsdag 16 December het geval zijn. Daarover kunnen wij nu reeds opmerken, dat de Memorie' van Antwoord, welke bij de Kamer is inge-

zorïden, in alle delen onbevredigend is, daar tal van gestelde vragen onbeantwoord zijn gebleven. Wat de Indische kwestie zelf betreft nog dit. Moet het iemand, die met Gods Woord nog enige rekening houdt, verwonderen, dat het aldus in Indië toegaat als het toegaat. Bij al de schrikkelijke ellende, waarin ons land op het ogenblik verkeert heeft de Regering nog op de begroting van onderwijs millioenen aan subsidies voor dans, opera, comedie en dergelijke dingen gebracht. Weer een feit, waartegen Ds. Zandt zeer scherp in de Kamer geprotesteerd heeft. Hoe kan het ook anders waar er zulk een vrij algemene Gods-verzaking en verlating onder ons volk te constateren valt, dat het oordeel ons voltrokken wordt, dat vreemden over ons heersen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen