Buitenlands Overzicht

Er was een tijd, waarin Israels Profeten er bitter over geklaagd hebben, dat de goede trouw onder de mensen ten enenmale zoek was. Zij merkten dit als een groot vergrijp niet alleen tegenover de mensen, maar bovenal ook tegenover de Heers aan. En dit te recht. Heeft de Heere Jezus niet getuigd, dat het ja ja en het neen neen behoort te zijn en dat al wat daar boven was uit den boze was?

IH het in onze tijd met dat vergrijp — zo vragen wij — beter gesteld? Is thans de waarheidslievendheid onder de mensheid groter dan in de dagen van Israels Profeten? De oprechtheid der mensen meerder? Is er thans minder geveinsdheid en huichelarij onder hen? Kan men thans wel staat op hun woorden maken? Wie zou dit durven beweren? Wie dit tegenover de feiten staande kunnen houden? Wie moet niet erkennen, dat de zo geroemde verlichting en beschaving machteloos gebleken zijn voor de waarheidszin onder de mensheid te brengen?

Ach, ach, het is met de goede trouw onder de bewoners der aarde wel allerdroevigst gesteld!

Men gfeve er slechts acht op, hoe men in deze dagen veelvuldig verbonden sluit, verdragen, accoorden en overeenkomsten aangaat, die men gans niet nakomt en als het te pas komt verbreekt.

Wat zijn er al geen non-agressieovereenkomsten gesloten, die jammerlijk geschonden zijn!

Men herinnere zich maar hoe Hitler destijds België en Nederland plechtig verzekerde hen nimmer te zullen aanvallen en hoe schandelijk hij zijn beloften schond. Finland had in 1932 een non-agressiepact met de Sovj et-Unie gesloten, in 1939 schond de Unie het en viel Finland aan. In 1939 sloten Duitsland en Rusland ook al zulk een non-agressie-pact. Reeds twee jaren later viel Duitsland zonder oorlogsverklaring Rusland binnen. Benevens dit, hoe vele kleine rijken hebben niet jammerlijke ervaringen met dat soort van verdragen opgedaan! Hoeveel woordbreuk is daarbij al niet gepleegd !

Nu heeft Sovj et-Rusland zulk een verdrag aan Noorwegen aangeboden. Dit heeft een oorzaak. Dit aanbod beoogt Noorwegen er van terug te houden om zich bij het Atlantische Pact aan te sluiten. De Noorse minister van Buitenlandse Zaken stond immers op het punt om zich met de nodige adviseurs naar Washington té begeven om aldaar over het Atlantische Pact te onderhandelen. Een mogelijke aansluiting van Noorwegen bij dat pact probeert de Sovjetunie nu te verhinderen. Zij geeft in de nota, welke zij aan de Noorse Regering deed toekomen, dan ook een zeer slecht getuigenis van dat pact. Volgens de inhoud van die nota moet dat er voor dienen, om de verstrekkende agressieve politiek van bepaalde grote mogendheden te bevorderen, door kleine volken daarin op te nemen, ten einde hun grondgebied te gebruiken voor het inrichten van militaire bases.

Dat men in Noorwegen niet al te groot vertrouwen in het sluiten van zulk een verdrag stelt, dat volgens de Russische nota elke twijfel aan de goede en vredelievende bedoelingen van Sovjet-Rusland ten aanzien van Noorwegen opheft, behoeft niemand te betwijfelen. De ervaringen, welke met dat soort van verdragen zijn opgedaan zijn wel van die aard, dat niemand ter wereld er enig vertrouwen in kan stellen. Nochtans zal het de Noorse Regering wel niet doenlijk zijn om dat pact zonder meer af te wijzen. Anderzijds staat wel vast, dat de lust om het aan te gaan bij de Noorse Regering niet al te groot zal zijn, dewijl zij daardoor niet vrij zou zijn om hare relaties met de geallieerden naar eigen goeddunken te regelen. Voorlopig zal over het al of niet aangaan van het pact de beslissing nog wel niet vallen. Pas als-de Noorse Minister van Buitenlandse Zaken van zijn vijfdaags bezoek uit Amerika is teruggekeerd, zal daarover de beslissing genomen kunnen, worden. Men verwacht, dat het alsdan in het Noorse Parlement een onderwerp van biespreking zal uitmaken. Ook schijnen er na de eerste mislukking nog weder nieuwe pogingen aangewend te zullen worden om toch nog tot een afzonderlijk verbond tussen de Scandinavische landen Zweden, Noorwegen en Denemarken, te komen.

Overigens staat — wat gezien onze zo onrustige tijd niemand behoeft te verwonderen — het Atlantische pact in de Scandinavische landen wel in het brandpunt der belangstelling. Niet alleen houdt men zich er in Noorwegen druk mee bezig, maar ook in Denemarken en Zweden. In beide landen toch heeft de Regering het nodig geacht daarover een nadere verklaring in het Parlement af. te leggen.

In het Deense Parlement verklaarde de Minister van Buitenlandse Zaken, dat Denemarken, evenals Noorwegen meer inlichtingen over het pact nodig had alvorens te kunnen beoordelen of het wenselijk was aan de besprekingen er over deel te nemen. Zijns inziens was een Scandinavische defensie-unie de beste oplossing, mits zij verzekerd was va< n de materiële steun der geallieerden. De besprekingen daarover — zo verklaarde de Minister tevens — waren nog niet definitief beëindigd. De Zweedse Minister van Buitenlandse Zaken verklaarde in het Zweeds Parlement, dat na het mislukken der Scandinavische defensiebesprekingen het standpunt van Zweden onveranderd was gebleven. Zweden, dat 135 jaar de vrede had weten te behouden, gevoelde er niet voor aan de koude oorlog, die thans aan de gang was, deel te nemen en zijn grondgebied aan een of andere mogendheid voor militaire voorbereidingen ter beschikking te stellen. Zweden moest een verdrag, dat dergelijke bepalingen bevatte, niet aangaan. Het wenste neutraal, te blijven. Of het in die houding zal blijven volharden" zal de tijd moeten leren en zal mogelijk ook afhangen van het resultaat, dat de bespreking met de Noorse Minister van Buitenlandse Zaken in Amerika oplevert. Zo wordt dan in Amerika druk onderhandeld over het Atlantische pact.

Volgens de laatste berichten zou Amerika bij de onderhandeling met de Noorse Minister zich bereid verklaard hebben de militaire clausules in dat pact te laten vervallen.

In de Europese Westerse landen betoont men zich daar allerminst mee ingenomen, want dan zou het pact ongetwijfeld veel van zijn betekenis verliezen.

Echter bestaat daaromtrent geen afdoende zekerheid. Men kan op de berichten der dagbladen in onze da­ gen ook al weinig staat maken. Een ding is in alle onzekerheid wel zeker, namelijk, dat de . Noorse Minister thans Amerika verlaten heeft om eerst besprekingen met de Engelse Minister van Buitenlandse Zaken te voeren, alvorens, naar zijn land terug te keren. Daar zal hem wel veel strijd wachten. Er heerst immers onder de Noren nog al verdeeldheid inzake het Atlantische pact.

Stxijd is tegenwoordig ook al aan de orde van de dag. De ruzie in de Veiligheidsraad is weer begonnen. Malik, de Russische afgevaardigde, is daarin voor de zoveelste maal als de apostel des vredes opgetreden. Zijn woorden kloppen echter niet met de Russische daden. Nochtans zeide Malik slechts de vrede te willen dienen door opnieuw het ontwapeningsvoorstel van Sovjet-Rsland ter tafel te brengen. Hij zette zijn vredesoffensief echter in met een felle aanval op de agressieve bedoelingen van Amerika en het Atlantische pact. Veel kans van slagen zal Malik met zijn voorstel om het Russische ontwapeningsvoorstel wederom in behandeling te nemen dan ook wel niet hebben. Amerika, Engeland en Frankrijk verklaarden zich er om verschillende redenen tegen. Het is te verstaan. Russische woorden en Russische daden zijn toch wel op flagrante wijze met elkander in strijd.

JNog altijd maakt men zich in de grote wereldpers druk over het geval van de Hongaarse kardinaal. Over de schrikkelijke geloofsvervolgingen, welke de Protestanten in Spanje ten deel vallen, heeft men daarin weinig kunnen lezen en op dit ogenblik zelfs geen letter. En toch zijn die vervolgingen ten hemel schreiend.

Het proces tegen de Jcardinaal is nog niet beëindigd. Wel is er een voorlopige uitspraak gedaan, maar daartegen is hoger beroep aangetekend, zodat het proces nog eenmaal zal dienen. Naar men verwacht zelfs binnen korte tijd.

Ook circuleert het bericht in de pers, dat het proces een' onderwerp van bespreking zal uitmaken in de Veiligheidsraad. Doch daarop moet men ook niet al te vast rekenen. De politiek zendt tegenwoordig zoveel berichten de wereld in, die achteraf geheel onwaar blijken te zijn. Dat is ook het geva^l geweest met het bericht over de terechtstelling van de afgetreden Griekse rebellen-generaal Markos, over wie wij in het vorige overzicht, afgaande op een bericht in de pers, meldden, dat hij reeds terechtgesteld was. Dit is echter niet zo. Aan dat bericht zat stellig ook een politiek luchtje. En als dat het geval is, dan is het ja geen ja en het neen geen neen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen