Buitenlands Overzicht

De god dezer wereld — zo hebben de ouden te recht gezegd — is de god der onrust. Al wie hem dient — zo \'oegden zij er aan toe — dient een zeer harde meester, die hun niet dan onrust, kwelling en teleurstelling bezorgt.

De waarheid van deze uitspraken wordt in onze dagen wel voor ieders oog zichtbaar bevestigd. Er is moeilijk een tijd aan te wijzen in heel de loop der eeuwen, waarin de god dezer wereld zo zeer gediend werd dan in de onze en er is ook moeilijk een tijd aan te wijzen, waarin over heel het rond der wereld zulk een schrikkelijke onrust was dan de onze.

De onrust vermeerdert nog steeds. Zij groeit als het ware met de maanden nog aan.

H ^ J ? t heeft in Amerika en ver daarbuiten een geweldige onrust verwekt, dat president Truman verklaard heeft, dat de Sovjet-Unie ook de atoombom bezit.

Het Russische nieuwsagentschap Tass heeft kort daarop bevestigd, dat de Russen thans in staat zijn de atoombom te vervaardigen. Truman had in zijn verklaring tevens medegedeeld, dat in de afgelopen weken een atoom-explosie in Rusland heeft plaats gevonden. Er zijn zelfs berichten, welke melden, dat er in het voorjaar van dit jaar een hele stad, waarin men bezig was met het vervaardigen van de atoombom, in de lucht gesprongen moet zijn. Zekerheid bestaat daarover intussen niet. Het is te verstaan, dat althans het Russische agentschap Tass dit bericht niet bevestigd heeft, al ontkent het niet, dat er explosies zijn voorgekomen. Het zegt, dat in de Sovjetunie op grote schaal constructiewerkzaamheden worden uitgevoerd, waarbij het veelvuldig voorkomt, dat men iets moet laten springen en dat zulks geschied met de laatste technische middelen.

Om de sterk verontruste gemoederen wat te bedaren, heeft men in Amerika er op gewezen, dat Amerika althans bij het vervaardigen van de atoom-bom een grote voorsprong op Rusland heeft, terwijl er ook al niet weinigen zijn, die het sterk in twijfel trekken of de Sovjet-Unie metterdaad reeds in het bezit van de atoombom is.

Hoe het in deze ook zij, dit is wel zeker, dat de verwekte onrust, welke Truman door zijn verklaring aangaande de Russische atoombom veroorzaakt heeft, er niet weinig toe bijgedragen heeft, dat de gemeenschappelijke commissie van de Amerikaanse Senaat en het Huis van Afgevaardigden Trumans program van wapenleveranties aan de landen van het Atlantisch Pact thans goedgekeurd heeft. Het is nu wel zeker, dat het gehele bedrag van 1314 millioen dollars, zoals Truman dat had voorgesteld, daaraan ook zal toegekend worden, zodat Trumans eerst geleden nederlaag in het Huis van Afgevaardigden, in een eclatante overwinning verkeerd is.

e debatten, welke thans in de Algemene Vergadering der Verenigde Naties gehouden worden, zijn ook al uitermate geschikt om de onrust onder de mensen nog te vermeerderen. Daarin heeft de Engelse minister van buitenlandse zaken, Bevin, zich opnieuw zeer scherp tegen de Sovjet-Unie gekeerd. Hij verweet haar agressief te zijn en door haar houding het oorlogsgevaar te vermeerderen. Niet minder fel ging de Yoego-Slavische minister van buitenlandse zaken tegen de Sovjet-Unie te keer, als hij zeide, dat er tussen haar woorden en de daden zulk een diepe klove was. Laten de Russen — zo riep hij uit — hun zo vredelievende woorden eens met daden bewijzen. Bij de twee genoemde sprekers voegde zich nog een derde, namelijk de Griekse minister van buitenlandse zaken, die ook al een scherpe aanval op de Sovjet-Unie ondernam.

Een walgelijke woordenstrijd en vrij hevige ruzie brak evenzeer in de genoemde vergadering los bij een andere kwestie. Van Chinese zijde werd voorgesteld om een klacht van de nationale Chinese regering op de agenda te plaatsen. Deze klacht hield in, dat China zich beklaagde over de schending van het Chinees-Russische vriendschapsverdrag. Het Chinese voorstel werd aanvaard. En dit in weerwil Polen en Rusland er zich met nadruk tegen verklaarden. Wijsjinski liet niet na om bij die gelegenheid in bittere en boze bewoordingen tegen China uit te varen, als hij zeide, dat de imperialistische kliek van de nationale regering, die door de overweldigende meerderheid van het Chinese volk uit het grootste deel van het land verdreven was de blaam van haar nederlagen op de Sovjet-Unie wilde afwentelen.

Dezelfde tegenstelling, ofschoon niet in zulk een heftige en bittere vorm als bij de even te voren genoemde aangelegenheden, kwam ook al aan de dag bij de behandeling van de Griekse kwestie. Australië had voorgesteld om een verzoeningsconmiissie te benoemen, welke moet proberen een regeling te treffen om de problemen tussen Griekenland en zijn Noordelijke nabuurstaten tot een goed einde te brengen. Het voorstel vond steun bij Engeland, de Verenigde Staten van Amerika en ook bij Yoego-Slavië. Wijsjinski verklaarde er zich niet onmiddellijk tegen, maar wilde het voorstel nader bestuderen; Een goede manier om de zaak op de lange baan te schuiven. Een Pools voorstel om eerst een beroep te doen op de Griekse regering om de berechting en executies van de guerillastrijders uit te stellen, werd verworpen. Ook al 'n poging om de zaak tot de dag van sint-juttemis te verschuiven. De Griekse regering had toch zelf reeds besloten, gedurende de behandeling van een gratie-wet de uitvoering van de doodvonnissen van communistische opstandelingen op te schorten.

Een sterke wrijving ontstond er ook al bij de behandeling van de Koreaanse kwestie. Daarbij werd een Fhilippijns voorstel om de vertegenwoordigers van Zuid-Korea tot de vergadering toe te laten aangenomen en een voorstel van de Sovjet-Unie om alsdan ook vertegenwoordigers van Noord-Korea toe te laten afgestemd. Tot de vergadering toegelaten, legde de vertegenwoordiger van de Zuid-Koreaanse republiek een verklaring af, waarmee de Russen allesbehalve ingenomen geweest zullen zijn, waar hij de regering van Noord-Korea brandmerkte als een dictatuur van de communistische partij, door de Sovjet-militairen daartoe in staat gesteld.

Dan is er nog een andere kwestie, waarbij de eensgezindheid eveneens verre zoek is. Zij betreft de bezetting van de Oekainse zetel in de Veiligheidsraad, welke door periodieke aftreding vacant wordt. Amerika wil die zetel toegekend zien aan Yoego-Slavië, Groot-Brittannië gaat daar echter niet mee accoord. Het zal niet voor Yoego-Slavië stemmen maar voor Tsjecho-Slowakije. De voornaamste reden daarvoor is blijkbaar, dat Engeland bevreesd is, dat Rusland tegen het lidmaatschap van India in de Veiligheidsraad zal stemmen. Er zijn in Londen afspraken gemaakt de zes wisselende zetels te verdelen door één te geven aan West-Europa, Oost-Europa, de Arabische landen, de Britse Dominions en twee aan Zuid-Amerika, waarbij India candidaat voor de vacature van Canada is gesteld. Bovendien is de Engelse regering van oordeel, dat door op Yoego-Slavië te stemmen het conflict tussen Maarschalk Tito en de Kominform nog dreigender en gevaarlijker zal worden.

Jl J it conflict neemt inderdaad steeds" scherper en dreigender vormen aan.

Maarschalk Tito heeft door zijn Hongaarse ambassadeur aan de Hongaarse regering een protest doen overhandigen tegen wat hij noemt „de juridische klucht" van het proces Rajk in Boedapest. Rajk is bij dat proces ter dood veroordeeld evenals twee medebeklaagden, terwijl twee anderen hunner levenslang kregen en de overige verdachten een lichtere straf.

Hierbij komt nog dat Tito ten gevolge van het uitwijzen van tien leden van het Yoego-Slavische legatie-personeel in Boedapest, thans negen diplomaten van het Hongaarse gezantschap in Belgrado aangezegd heeft binnen 24 uur Yoego-Slavië te verlaten. Bovendien heeft Tito nog nota's aan de ambassadeurs van de Sovjet-Unie, Engeland en de Verenigde Staten van Amerika laten overreiken, waarin hij protesteert tegen het schenden van het vredesverdrag door Hongarije, omdat dit land sinds September 1948 de herstelbetalingen aan Yoego-Slavië heeft gestaakt.

Aan Tito's optreden was een scherpe nota van de Hongaarse regering voorafgegaan. Daarin was aangezegd dat tien functionarissen van de Yoego-Slavische legatie binnen 24 uur Hongarije moesten verlaten, met gevolg, dat de Yoego-Slavische ambassadeur heel alleen nog op de legatie van Boedapest was overgebleven. De eis was, zoals reeds opgemerkt, vervat in een scherpe nota, waarin verwezen werd haar de zogenaamde onthullingen bij het proces Rajk, waar­ uit volgens de Hongaarse regeri afdoende gebleken was, dat het Y( go-Slavische gezantschap in Boed pest niet anders was dan een spio nage-centrum voor Maarschalk Tit De ene gebeurtenis is in deze de dere snel opgevolgd.

Kort na de overreiking van de evi te voren vermelde nota's, heeft Sovjet-Unie bekend gemaakt, datz het verdrag van vriendschap en vi de met Yoego-Slavië van April 19 als vervallen beschouwde, omdi de Yoego-Slavische regering dit vei drag met voeten getreden en in stu ken gescheurd heeft.

Op die mededeling is weder zeer st gevolgd het feit van de terugtre king van de Hongaarse en Poolse au bassadeurs uit Yoego-Slavië, zodi thans met uitzondering van Roem nië alle diplomatieke vertegenwoo digers van de Kominform-landen Belgrado zijn verdwenen.

Op dit feit zal nog wel, naar men gemeen aanneemt, een ander volgei namelijk, dat de diplomatieke betre kingen tussen de landen van het Ru sische blok en Yoego-Slavië spoed verbroken zullen worden.

Dit alles verwekt in de daarbij b trokken landen in het bijzonde maar niet alleen daarin maar ook ders, de nodige onrust; dit te mee als men weet, dat op het ogenblik Icoego-Slavië de grootste legenni noeuvres worden gehouden, die ooit in dat land hebben plaats gevoi den en dat aan de kant van de go-Slavische grenzen Russische pen worden samengetrokken en g stadig troepenbewegingen geconsti teerd worden.

In de Britse regeringskringen, waai in de gebeurtenissen, die om en i Yoego-Slavië plaats vinden, begrijp lijkerwijs met stygende onrust wo: den waargenomen, 's men nochtai van oordeel, dat dit alles slechts z nuwoorlog en versterking van de d plomatieke druk betekent. In andei kringen echter oordeelt men, dat hi volstrekt niet vast staat, dat de Soi jet-Unie geen gewapende actie hetzij door een rechtstreekse aanva hetzij door middel van een guerilli oorlog — op haar program hee staan.

n Engeland is het debat ovi devaluatie al weer achter de rug, Churchill is daarbij scherp te vele getrokken tegen de devaluatie, die h een ernstige ramp voor Engelan noemde, aangezien daardoor een ti riefmuur van 40 pCt. tegen de ii voer van de Verenigde Staten va Amerika is opgeworpen. Een nieuw tapkraan aan de levenssappen het Britse volk is aangezet, zo zeid hij. En boven dit alles — zo merkt hij voorts op — hangt de dreigiii van de atoombom, die de Russen oi nog niet verklaarbare redenen vó( Groot-Brittannië, maar gelukkig ni' vóór de Amerikanen bezitten. H hield daarbij een pleidooi voor h' vrije pond, dat volgens hem aai vaardbaar was, wanneer maar goede controle zou worden ingesteli Vervolgens leverde hij in een z^e groot deel van zijn rede een heftig kritiek op het beleid, dat de Laboffl regering na de oorlog gevoerd ha( waarbij hij er sterk op aandroni dat er spoedig algemene verkiezii gen zouden worden gehouden

Het debat zelf is een der heftigste g( weest, welke sinds lange tijd in h< Êritse Parlement gevoerd zijn g< worden. Daarbij werd Churchill ^' streden door de Minister van final ciën Cripps, die een verhoging van pCt. op de winsten aankondigde, doo minister Atlee en in het bijzonde door de minister van volksgezondheid Bevan, wiens rede herhaaldelijk door luide toejuichingen van de Labourparlementsleden onderbroken werd. Ten slotte werd de motie van afkeuring, welke Churchill en de zijnen hadden ingediend, met grote meerderheid van stemmen, 350 tegen 212, verworpen.

jL n West-Duitsla7id is een storm van kritiek losgebroken over het advies van de geallieerde hoge commissarissen om de West-Duitse mark met 20, 67 pCt. te devalueren. Zowel de bondskanselier dr Adenauer als de leider der socialisten dr Schumacher hebben hun afkeuring daarover uitgesproken. Een Duitse delegatie onder leiding van de bondskanselier heeft dezer dagen opnieuw met de hoge commissarissen gesproken en getracht hen over te halen het percentage te verlagen.

Ten soltte zij nog vermeld, dat dr. Adenauer in de Bondsdag verklaard heeft de unilaterale Nederlandse grenscorrecties niet te kunnen toestaan. Hij noemde deze grenscorrecties onverenigbaar met goede economische betrekkingen tussen Nederland en Duitsland. "De Nederlanders hebben een nieuwe zogenaamde grenscorrectie tot stand gebracht, zonder de regering van Noor dr ij n-land-Westfalen of de federale regering hiervan in kennis te stellen. Een (dergelijke houding is eenvoudig on--'bogelijk en kan niet door Duitsland worden geduld", zo verklaarde de bondskanselier.

Adenauers verklaring, die het debat over de beleidsverklaring van de Bondsdag sloot, werd door alle afgevaardigden met luid applaus begroet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen