Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Buitenlands Overzicht

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Buitenlands Overzicht

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het is zeker, het schepsel is niets, de Schepper is het alles. AI wat de Heere behaagt, doet Hij, in de hemelen en op de aarde, in de zeeën en alle afgronden — zo zegt ons Psalm 135 vers 6. Daarentegen kan het schepsel niets doen. Dus hangt het alles van de Schepper af. Welk een vergaande dwaasheid is het dan, dat wij er niet naar staan, naar de wil en de geboden van de Schepper te vragen en daarnaar ons leven in te richten! Dat wij de Schepper niet erkennen, de Springader des levenden waters, en onszelf bakken uitbouwen, gebroken bakken, die geen water houden! Welk een ellende en jammer — de kerkvader Augustinus heeft zeer naar waarheid opgemerkt, dat de afgoderij altijd duur betaald wordt — moet deze verachting van de Schepper, welke wij schier allerwege kunnen waarnemen, niet over de mensheid brengen! Men behoeft maar acht te geven op het grote wereldgebeuren, om daarvan ten volle overtuigd te worden.

Hoe zoekt men het heden ten dage niet bij de gebroken bakken der menselijke wijsheid! Deze laat conferentie op conferentie beleggen, stelt de ene Raad en Commissie na de andere in, sluit verdrag op verdrag en de uitkomst van dat alles is, dat er honderd uit, ja duizend uit, woorden worden gesproken en plannen worden beraamd en dat de toestand eer erger dan beter wordt gelijk men in de kringen der laatste Londense conferentie zelf erkend heeft, dat de gespannen verhouding tussen de Westerse geallieerden en de Sovjet- Unie eerder slechter dan beter geworden is.

Over woorden en plannen gesproken; daar is op de Londense conferentie, zoals wij in ons vorige overzicht reeds schreven, het Franse plan, het zogenaamde plan Schuman, geopperd om de Franse en Duitse zware industrie onder één gezagsorgaan te stellen. Met groot gejubel werd het plan aanvankelijk ontvangen. Amerika was er opgetogen over, le Franse regering evenzeer en de West-Duitse al niet minder. Zo opgetogen was men er zelfs over, dat Schuman een vriendelijk gebaar naar Ie andere West-Europese landen maakte, hen uitnodigend om hun steenkool- en staalindustrie evensens onder het oppertoezicht van hetzelfde gezagsorgaan te stellen. Dit zou dan mede het begin van een federale West-Europese macht, een zogenaamde „Derde Macht”, worden, welke dan als een soort macht tussen Amerika en de Sovjet-Unie zou staan. Deze macht zou wel niet onafhankelijk van Amerika optreden, maar toch zo veel mogelijk haar onafhankelijkheid van Amerika bewaren, ook al zou deze West-Europese federale macht opgaan in een reële Atlantische Unie onder leiding van de Verenigde Staten van Amerika.

Groot-Brittannië heeft echter deerlijk roet in het eten geworpen. De Engelse minister Bevin heeft er tijdens de ministerconferentie een felle kritiek op geleverd. Dit is later wel ontkend, maar schijnt toch op waarheid te berusten, hetgeen ook al af te leiden valt uit de houding van de Britse pers, die bergenhoge bezwaren tegen het plan Schuman opwerpt. Dit Britse verzet behoeft niemand te verwonderen. Groot-Brittannië’s macht is sedert eeuwen gebaseerd geweest op het principe „verdeel en heers in West-Europa”. Vandaar, dat het ook nu nog niets voor een federatief verenigd West-Europa gevoelt.

En niet alleen in Engeland, maar ook in Frankrijk ondervindt Schumans plan buiten de regering om veel kritiek. Met een kleine meerderheid van 18 tegen 17 stemmen keurde de commissie van buitenlandse zaken van het Parlement het plan goed. Bovendien zijn de leiders van de staalindustrie er tegen, benevens de liberalen en het voormalig verzet en begrijpelijkerwijs ook de communisten. Zo heeft het er dan alles van weg, dat het plan Schuman een doodgeboren kind is, hetgeen wel de grote machteloosheid en onvruchtbaarheid van de Londense conferentie typeert. Gelijk deze ook blijken uit het slotcommuniqué van die conferentie, waarin in zeer algemene termen om de regeringen der souvereine staten in Zuid-Oost-Azië in hun strijd tegen het communisme aan te moedigen en te steunen gesproken werd.

Met de vergadering van de Atlantische conferentie, waarin de ministers van twaalf landen, die bij ’t pact zijn aangesloten, te Londen zijn bijeen geweest, en waar de menselijke wijsheid ook al hoog op de troon zit, is het ook al vrijwel eender verlopen als met de Londense conferentie. Ook daarin aan schoonklinkende woorden geen gebrek, maar daden laten tot dusverre nog maar steeds nagenoeg op zich wachten.

In het slot-communiqué, dat aan het einde dier vergadering werd uitgegeven, wordt gezegd, dat de ministers van buitenlandse zaken bereid blijven elke gelegenheid aan te grijpen om een ware en duurzame regeling van de internationale problemen in het leven te roepen. Voorts verklaarden de ministers daarin, dat zij geloven, dat de handhaving van de vrede en de verdediging van de vrijheid de organisatie van voldoende militaire maatregelen vereisen.
Daarom — zo luidt het communiqué verder — hebben zij besloten een systeem van verdediging op te bouwen, waarbij over moderne wapens kan worden beschikt en waardoor aan elk gevaar van buiten af, dat voor één of meer van de aangesloten landen dreigt, het hoofd kan worden geboden.

Veel nieuws bevat dit communiqué allerminst, hetgeen er in gezegd wordt, is al meer dan eens gezegd geworden, zodat het al heel weinig zin had, dat nog eens voor de zoveelste maal weer te herhalen. Nieuw is de mededeling, dat er — al weer een nieuwe raad — een raad voor de oceaanscheepvaart zal worden ingesteld. Deze raad zal bij de organisatie van de defensie nauw met andere defensie-organen hebben samen te werken in alle aangelegenheden, welke de handelsscheepvaart betreffen.

Nieuw is eveneens de mededeling, dat er naast de gewone vertegenwoordigers der onderscheidene regeringen, plaatsvervangers zullen worden aangesteld. Dit met het doel om het de raad mogelijk te maken zijn verantwoordelijke taak doeltreffend en doorlopend te kunnen volbrengen. Daarvoor dan zal elke regering aan haar vertegenwoordiger in de raad een plaatsvervanger toevoegen. Elke plaatsvervanger zal aan die opdracht al de nodige tijd kunnên besteden om na te gaan, of de verantwoordelijke taak van de raad naar behoren wordt volbracht. Om de raad in de uitoefening van zijn functie bij te staan, zullen de plaatsvervangers, handelend namens hun regeringen, uit hun midden een vaste voorzitter kiezen.

Op advies van de voorzitter zullen de plaatsvervangers een geschikt vast orgaan tot stand brengen, dat zal bestaan uit bevoegde persoonlijkheden, benoemd door de regeringen der staten-leden. Buiten zijn taak als voorzitter van de vergadering der plaatsvervangers, zal de voorzitter moeten instaan voor de leiding van de werkzaamheden van dit college. De regeringen van de staten-leden zullen zo spoedig mogelijk de plaatsvervangers benoemen, ten einde de verkiezing van een voorzitter en de instelling van de organisatie mogelijk te maken en zo spoedig mogelijk een oplossing te vinden voor de problemen, waarvoor de raad gesteld is. 1 Bijgestaan door de voorzitter en de op te richten organisatie, zullen de 1 plaatsvervangers in een zeer directe 1 toekomst in functie treden, zodat tastbare resultaten zullen kunnen bereikt worden vóór de aanstaande . bijeenkomst van de ministers, waar. op zal worden nagegaan, wat reeds ; bereikt is.

Behalve het communiqué over de vorming van een permanent „oppercommando” en verschillende organisatorische kwesties, heeft de Noord- Atlantische Raad nog medegedeeld, - dat de ministers vastbesloten zijn, dat de vrijheid, welke de gemeenschappelijke basis van hun instellingen is, verdedigd zal worden tegen tegen elke bedreiging van agressie of ondermijning, direct ot indirect ia heid houdt, volgens hen, in de in hankelijkheid der landen en dt Dg bied voor geestelijke waardei ia voor de waardigheid van de i sr< daar alleen een vrije gemeei erg de mens de weldaden van era**» sche en sociale verbetering kan: k 1 borgen. Tevens hebben de mit Prc besloten de economische voorui »cl' en de voorspoed van de benen hunner landen te verzekeren i |en economische en sociale ontwik)en' van andere volkeren der vrije i le te bevorderen door nauwe si werking onderling en met ! 50 landen. Om tot dit alles te komen zal di r gezamelijk verdedigingsapparajF gebouwd worden voor de de§“ van de gemeenschap als één É1 Deze nieuwe machinerie — aü|“ ministers — zal in het leven I®) pen worden om de ver wezenlij dezer collectieve defensiepolit>ra spoedig mogelijk in werking t(fc len. O nze lezers zal het niet oij zijn, dat het de ministers aan# den, besluiten, verzekeringen, ff ten en voornemens niet ontsr1 heeft; alsook dat de menselijke heid — om Gods inzettingen h meren de ministers zich totaal — bij hen hoog op de troon gi heeft. Zoveel woorden als er gt ^ ken zijn, zo weinig daden zijn ei f richt. Zowel op de conferentie de Atlantische Raad zelf alsool voren. j Van al de grootscheepse en plannen is tot op heden nog bitter weinig terecht gekomen heeft hierbij de ervaring opge dat de ministers van financiëi onmachtig verklaarden om de' digde gelden daarvoor op te gen en dat de ministers van del [t ook al grotelijks bezwaren In om de eigen landsverdediging behoeve van de gemeenschap!1 verdediging al te zeer te vent zen. In die toestand zal nu do instelling van het nieuwe besi I lichaam verbetering moeten v aangebracht. Of dit zal gek mag wel aan sterke twijfel om vig gesteld worden. De fina toestand van menig land is va aard, dat de schatkist zich geel re uitgaven veroorloven .kan. I dien spreekt in deze het eigen) ook nog een hartig woordje ® Daarenboven, afgezien nog dal van de mens en diens wijshe» krachten verwacht wordt, W de woorden allerminst met de i In de communiqué’s en mededel van de Atlantische Conferentie ben de ministers de mond vol de vrijheid der volken en de' digheid van de mens, maar h# dragen zij zich tegenover Ind1 waar de vrijheid der volken vfl wordt en de waardigheid vai mens door het slijk gesleurd» Hoe tegenover het kleine volk Ambon ? 

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 25 mei 1950

De Banier | 8 Pagina's

Buitenlands Overzicht

Bekijk de hele uitgave van donderdag 25 mei 1950

De Banier | 8 Pagina's