De Spraakverwarring

Daarom noemde men haar naam Babel; want aldaar verwarde de Heere de spraak der ganse aarde, en vandaar verstrooide hen de Heere over de ganse aarde. Gen. 11 : 9

l. e Omstreeks honderd jaar na de zond- H yloed, bij de geboorte van Peleg, was lde aarde verdeeld; elke stam of kolo- n liie kreeg het overeengekomen gebied m (Dm te bewonen, met het doel, dat men h allengskens zich over de aarde zou d •verspreiden. Maar men was afkerig p •pm zich te verstrooien, temeer, daar s men was van enerlei spraak en men d een zeer geriefelijke en geschikte d plaats vond, ruim genoeg om allen te o bevatten en vruchtbaar genoeg iallen te voeden. Daar in het land Sinear, tussen de Eufraat en de Tigris, wilde men een stad bouwen en een toren, welks opperste in de he- Imel reikte. Men wilde onafhankelijk om z s g t k D zijn van God en een groot rijk met z èen speciaal centrum stichten, gelijk r kain het gedaan had vóór de zondr^loQA, Gen. 4 : 17. Door vereniging van alle menselijke krachten wilde 'men zich handhaven tegenover God- ' elijke oordelen en gerichten. Door elfverlossing en eigen hulp God rotserende, wisten zij uit te vinden -m tichelen te branden en die met Isfaltlijm saam te verenigen. Uit ^ngst voor een eventuele nieuwe vloed en om veilig te zijn voor on- ' ekende vijanden; maar vooral om ich een naam te maken en om vertrooiing te voorkomen, bouwden zij en stad met een ontzaggelijke toren. pn lange tijd God getergd hebben- Ke, onder Zijn toelating en taai ge- Iduld, maakte men zich rijp voor het f ordeel Gods, gelijk de verstrooiing In alle landen het heidendom en des- [Iwege Godsverlating ten gevolge had. iWellicht had de reuzenbouw reeds lang de gemoederen verdeeld, waar iele zonde toch altijd overgevoeligheid, llioogmoed en tweespalt meebrengend is. Inwendige verdeeldheid door eigenbelang en naijver, namen steeds toe naarmate het gebouw groter - p . » d erd. Eerzucht was in het begin de rij f veer, alsmede vijandschap teen God, maar toen kwam de eerucht en vijandschap onderling. Hun dwaasheid deed hen liever vertrouwen op hun zelfgemaakte toren, dan pp Gods Woord, dat Hij de wereld fiiet weder door een watervloed zou iferderven: rerderven; maar God van de hemel 20U middelen weten te vinden om mn ijdel vertrouwen te beschamen ilden de mensen van de aarde oplimmen naar de hemel, om God van ^ijn troon te stoten en die zelf te peklimmen- God zou de west afsnii- IS ^^r^er zoeken en Zünre^M h ^ d S ^ w S ^ t r ^ Z t l ^ Je Naam des Heeren zichzelf een ^aamTaken; de Heere zou lachen n de Heere zou hen bespotten. De eere had tot Noach en zijn zonen gezegd: Zijt vruchtbaar en verme­ • igvuldigt en vervult de aarde; maar ensen wilden het beter weten en andelden in lijnrechte strijd met it Goddelijk bevel. Een vermetele oging was het, om de wereldheerchappij te hebben, in de strijd tegen e God van de hemel, maar ook van e aarde. Het was een vermetelheid m met God te twisten en gruwelijk ich op Gods troon te willen plaaten. Maar God wilde Zijn eer aan een ander geven; liet Zich de sceper Zijner mogendheid niet ontruken.

Daarom kwam Hij neder om te bezien de stad en de toren, die de kinderen der mensen bouwden. Dit wil zeggen, niet, dat de Heere onwetend zou geweest zijn van liei geen daar gebeurde; want God is alwetend; maar Hij is oók rechtvaardig en daarom wilde Hij eerst onderzoek doen en niet veroordelen zonder de tekenen van Zijn tegenwoordigheid en Zijn heilig ongenoegen te doen blijken. In nederbuigende goedheid nam Hij, de Bouwheer van het gans heelal, kennis van dat mensenwerk, dat tegen Hem als afweergeschut was opgesteld, zonder het mensdom in één ogenblik te vernielen en ter hel te doen zinken; gelijk Hij later Sodom en Gomorra gestraft heeft.

Maar de Heere wilde hen met doden, doch slechts verstrooien over de aarde. Want anders zou de aarde met bevolkt worden en het menselijk ge- §iacht zou zichzelf ten ondergang helpen door buitensporige macht der heersers en door onverdraaglijke guwelen beproefd en door goddeloosheden. gebod en vermaning, God had begrepen in de bijzondere vertoning van Zijn tegenwoordigheid in Zijn ongenoegen, hen van hun goddeloos plan af te brengen; echter te vergeefs, zij gingen door en daarom moest de Heere wel de spraak verwarren. Wilde men voor God niet buigen, dan zou God maken, dat zij ook voor elkaar niet zouden buigen; en wilden zij voor Gods majesteit niet uit de weg gaan. dan zou God hen laten gaan uit de weg van hun plannen door een Godsdaad. De wijsheid Gods wist een krachtig middel aan te wenden, waardoor zij elkander niet langer konden verstaan! Namelijk de taal. Diezelfde God, Die de mens het gebruik van de taal'wüde schenken, wL hen die taal te doen vergeten en hun een nieuwe taal te lerem Dit wonder van Gods macht was voor deze goddeloze bouwers een afsnijding van de oude, heilige taal, die in de heilige linie bewaard gebleven is. En tot op deze huidige dag is het taalverschil onder de mensen gebleven en al het trachten naar een wereldtaal loopt op niets uit, want het is in strijd jnet het Goddelijk vonnis der spraakverwarring, door welke de Heere de mensenkinderen heeft verstrooicï over heel de aarde. Alleen door genade werden op de Pinksterdag te Jeruzalem de beletselen weggenomen in beginsel, gelijk eens al Gods volk weer één taal zal gebruiken om te zingen het lied van Mozes en het Lam. De taal is een belangrijke zaak. Zij kan zijn een middel j"^" ^'J^ , .. . ^ tot ^ zaligheid ^°°^ «e predikmg des Evangelies en ook evenzeer een middel tot eeuwige ondergang. De zonde is verwarrend, ontbindend, verstrooiend; genade doet net andersom. Zij verheldert, verbindt en vergadert". En tegenover de kracht van de menselijke geest vermag alleen de kracht des Heiligen Geestes Zich te doen gelden.

Tegenover de toren van Babel zet nXw'kru^. v-.n Golgotha. Want *• - "-" '^^"'^ ^"^" v^oigoiud. d'3 ...ïenbouw heeft zich altijd weer hornaald en neemt in deze eeuw ontzaglijke vormen aan, gepaard gaande met even ontstellende verwarring en verstrooiing. Overal samenbundeling en concentratie van krachten, in ijdele poging tot zelfbehoud tegenover de oordelen en gerichten Gods, ja, erger nog, in openlijke oorlogsxerklaring tegen God en de Godsopenbaring. De machthebbers der wereld ontzien zich niet Gods dag te misbruiken voor heilloze besprekingen ; cultuur wordt middel tot algemeen verderf; de vermenging der geslachten Keaiacu gelijk vóór de zondvloed, f zondvloed, en zich alle '^i*^«"« eeuwen "'^'^^ door "« zonuvioeu, herhalende, neemt ook in deze eeuw schrikbarende vormen aan. rp ^^ weinige vrouwenzaad tegenover het weimge vrouwenzaaa, het waarachtige Christendom, dat er nog zijn mag, naar de verkiezing der genade, steekt het slangenzaad steeds driester de kop op. De gevallen mens is wel zijn koningskroon verloren in de afval van God, maar niet zijn koningshart.

Slaaf van satan en zonde zijnde, beeldt men zich in, te kunnen strijden tegen Koning Jezus. De Godevijandige wereldmacht, eens vertegenwoordigd door Nimrod, Nebucadnezar en vele anderen na hen, heeft ook thans een huiveringwekkende macht onder de toelating Gods. De torenbouw van Babel is allerwoge te aanschouwen, gepaard gaande niet verwarring, strijd en wegzinking in het heidendom. God laat Zich niet bespotten. De verwarring is het oordeel Gods over de inwoners der wereld; en die spraakverwarring dringt door, niet alleen in de hoge vergaderingen der wereldpolitiek, maar schier op alle terrein, ook in vele gezinnen zelfs. Tweespalt, nayver, wantrouwen overal. En dat alles als gevolg van Adams bondsbreuk.

W w

V. D.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen