Buitenlands Overzicht

De natuurlijke mens — zo leert ons de Heilige Schrift — is immer de bewerker van zijn eigen onheil. Dit getuigenis der Schrift wordt dag aan dag door de praktijk des levens bevestigd. Zelfs een ongelovige wijsgeer, als de vermaarde Duitse wijsgeer Hegel was, heeft dit in zekere zin erkend, als hij getuigd heeft, dat heel de geschiedenis der mensheid een doorlopende aaneenschakeling van teleurstellingen is. Hoe hoger men de krachten van de mens aanslaat, en zich daarnaar gedraagt- en de levenskoers inricht, des te meer zal het op teleurstellingen uitlopen. Hier gaat het ook weder op: Zo de boom, zo de vruchten. Daarom behoeft het ook niemand verwondering te baren, waar onze tijd een vrij algemene verlating en verachting van Gods getuigenis te aanschouwen geeft, dat in zo grote mate thans teleurstelling, kwelling en verwarring te aanschouwen valt.

jondag 4 Juni werden in België de verkiezingen voor het Parlement gehouden. De dag des Heeren werd daarbij ook al weer schromelijk misbruikt. De uitslag van die verkiezingen heeft niet gebracht wat er in het rooms-katholieke kamp van verwacht werd. De R.K. verkregen wel een meerderheid, zowel in de Eerste als in de Tweede Kamer, maar bij lange na niet een, zoals die door hen verwacht werd. Bij de stemming van 't volksonderzoek over de al of niet terugkeer van koning Leopold III verkregen de voorstanders daarvan kort geleden 57 procent der uitgebrachte stemmen, terwijl de rooms-katholieken het bij deze verkiezing niet verder dan 52 procent hebben kunnen brengen. Dezen zijn dan ook niet met de grote winst gaan strijken, maar wel hun tegenstanders, de socialisten. Dezen behaalden een winst van 12 zetels tegen de R.K. slechts een van 2 zetels. De liberalen verloren enkele zetels, terwijl de communisten een zware nederlaag te incasseren kregen. Zij verloren de helft van hun zetels.

Het lag bij de uitslag van deze verkiezing geheel voor de hand, dat er een zuiver rooms kabinet geformeerd werd, gelijk er ook een door een Waalse afgevaardigde geformeerd is geworden. Maar om dat geformeerde kabinet heerst zelfs in de kringen van de rooms-katholieken geen eenstemmigheid. De Vlamen achten zich in dat kabinet bij de Walen ten achter gesteld en hebben daarover reeds in hun pers hun ontevredenheid kenbaar gemaakt. Bovendien hebben de socialisten reeds een onverzoenlijke strijd tegen het kabinet aangekondigd. Zi3< .zullen er zich met hand en tand tegen verzetten, als het kabinet en het Parlement, gelijk in het voornemen ligt, de wet, welke de terugkeer van de koning verbiedt, opheffen.

Het staat dan ook wel vast, dat deze verkiezing niet de door de R.K. gewenste oplossing heeft gebracht, zoals de R.K. minister van binnenlandse zaken die voorspeld had, als hij vóór de verkiezing voorspelde, dat bij een absolute parlementaire meerderheid van de r.k. alle leed geleden zou zijn en alle hangende kwesties in nationale geest zouden kunnen worden afgewikkeld.

s het met de verkiezing in België op een grote teleurstelling uitgelopen in die zin, dat deze de oplossing van de koningskwestie niet gebracht heeft, ja, zelfs geen stap nader tot oplossing gebracht heeft, dewijl de verhoudingen er precies dezelfde zijn gebleven als zij er reeds lang tevoren waren en er nog een bittere strijd te wachten staat, dit geldt ook voor het plan Schuman.

Ook daarmede dreigt het op een grote teleurstelling uit te lopen. De Britten, die van den beginne af hun bezwaren daartegen niet onder stoelen en banken hebben gestoken, blijven in die houding volharden. Zij hebben er weder opnieuw blijk van gegeven, dat zij alerminst voornemens zijn, om een deel hunner souvereiniteit prijs te geven, welk offer gebracht moet worden, wil het plan ten uitvoer gebracht kunnen worden. Dit plan toch brengt bij de uitvoering er van mede, dat Engelands geleide economie aan de economie van het plan Schuman ondergeschikt gemaakt wordt. En dit schijnen de Britten allerminst te lusten, hoe hoog zij ook /^TTovi(Tr(inc! r»p0o\roi: i van de "wonselijkheid en noodzakelijkheid van de West-Europese eenheid. Wij treffen hier weder het gewone verschijnsel aan. Men heeft in onze dagen de mond vol over allerlei hooggestemde plannen, doch als er voor de uitvoering daarvan ook maar enig offer gebracht moet worden, dan komt het eigenbelang aan het woord en blijkt het keer op keer weer dat even hoog als de belijdenis even laag de praktijk is. En dan blijkt het ook, dat het bij al die hooggestemde plannen en voornemens telkens op de ene teleurstelling na de andere uitloopt, zoals dat het geval geweest is met de Volkenbond en nu ook weer met de Organisatie der Verenigde Naties en de schier talloze conferenties en plannen dezer dagen.

Er is nog wel een andere reden aan te wijzen, waarom men in Groot- Brittannië in zijn hart niets van het plan Schuman moet hebben. Daar vreest men een krachtig verenigd West-Europa. Heel de geschiedenis door is de Britse politiek er op gericht geweest om ten bate van eigen heerschappij West-Europa verdeeld te houden. Nooit heeft zij 'n krachtig verenigd West-Europa gewild. Om in Europa de baas te kunnen spelen heeft zij altijd de verdeeldheid tussen Frankrijk en Duitsland bevorderd. Nu eens, naar het ter handhaving van haar heerschappij in Europa uitkwam, Frankrijk steunende en dan weer Duitsland. Nu er enige kans — ofschoon wij die zeer gering achten — bestaat, dat de oude verdeeldheid en vijandschap tussen Duitsland en Frankrijk mede door het plan Schuman beëindigd zal worden, nu schijnt men in Groot-Brittannië zelfs op dit ogenblik daarop weinig belust te zijn. Het heeft er alles van weg, dat de Engelse regering, veel liever dan enig offer ten koste van haar souvereiniteit te willen brengen, zich in haar isolement terugtrekt. Hoe dit ook zij en welke motieven de Engelse regering ook bij de bepaling van haar houding ten opzichte van het plan Schuman ge. leid mogen hebben, dit staat wel vast, dat zij aan de uitvoering daarvan haar medewerking niet wenst te verlenen, alsook dat er van het „nieuwe Europa", waarvan zelfs velen in ons land zulke hoge verwachtingen ge. koesterd hebben, weinig of niets terecht zal komen. Dit is dan weer een nieuwe teleurstelling te meer voor al diegenen, die met terzijde stelling van Gods getuigenis alles van de mens en diens krachten verwachten, in die zin, dat zij het zeer wel mogelijk achten, dat de mens louter naaide inspraken van zijn verstand handelende, de wereld opperbest zal kunnen regeren.

H et is waarlijk wel teleurstelling op teleurstelling, welke onze dagen ons op het grote wereldtoneel te aanschouwen geven. Wij zuHen ons overzicht besluiten met daarvan nog een paar voorbeelden van de laatste dagen te vermeiden.

De Pinkstermars in Berlijn, waarbij ernstige ongeregeldheden gevreesd werden, is zonder enige ernstige ongej^geldheid afgelopen; maar heeft desniettemin voor de Westerse geallieerden bittere teleurstelling gebracht. Enkele duizenden Oostberlijners hebben die mars benut om naar, West-Duitsland uit te wijken. Daarmede is het aantal dak- en werklozen in West-Duitsland weder aanmerkelijk vergroot en zijn de geallieerden opnieuw op een al heel onaangename wijze verrast.

Trots alle pogingen heeft men de werkzaamheden van de Organisatie I der Verenigde Naties nog niet weder op gang- kunnen krijgen. De Russen blijven hardnekkig weigeren een vergadering bij te wonen, waarin de vertegenwoordigers van de Chinese nationale regering zitting hebben. Ten slotte nog een kort woord over de grote teleurstelling, welke de Amerikaanse politiek ten opzichte van China heeft opgedaan. Het blijkt, dat de Russen in China druk in de weer zijn met het aanleggen van militaire versterkingen. Op hun beurt zijn Amerika en Engeland eveneens hard bezig om in Japan zogenaamde militaire bases op te richten. Hieruit blijkt wel, dat het nog immer hard tegen hard gaat tussen de Westerse geallieerden en Sovjet-Rusland. Hoe zeer moefen al diegenen, die hun hart zo verpand hebben aan instellingen als de Volkenbond en de Organisatie der Verenigde Naties zijn, aan Raden en conferenties en wat meer van die gading is, zich toch door de I huidige gang van zaken in de wereld wel bitter teleurgesteld gevoelen! Dat hun ogen eens voor de dwaasheid dezer eeuw geopend mochten worden en zij hun hulp en sterkte eens bij de levende God mochten zoeken!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen