Buitenlands Overzicht

Onze tijd geeft ons .benevens veel haat en nijd en wapengekletter een schier grenzenloze verwarring te aanschouwen, welke ons sterk doet herinneren aan de ellende en verwarring, welke er ontstond na de ineenstorting van Babels torenbouw. Gelijk nu vierde ook toen de menselijke hovaardij hoogtij. Laat ons een toren bouwen, welks opperste aan de hemel reikt — zo sprak men toen, In dezelfde trant spreekt men ook thans. God de Heere, Die de hoogmoed der mensen wederstaat, heeft in die torenbouw geblazen, gelijk Hij ook nu zichtbaar voor aller oog daarin geblazen heeft. Evenals toen heerst alom nu ook een ongehoorde verwarring. Zo sterk zelfs, dat men in de kringen, waarin men zulke hoge verwachtingen van de menselijke rede koesterde, dit heeft moeten erkennen. Men drukt dit uit met de bewoordingen, dat men in een „impasse" gekomen is* Nu, die „impasse" doet zich op het grote wereldtoneel schier allerwege voor.

I n een impasse bevond men zich al sedert lang ten aanzien van de Organisatie der Verenigde Naties. Een impasse, waar de kundigste staatslieden maar niet uit kunnen komen. Dat bleek in deze maand al wel bijzonder duidelijk in de vergadering van de Veiligheidsraad. Meer dan de helft van Augustus is al om en men isjiaarin nog even ver met de afhandeling der zaken als toen nien er in het begin van deze maand mede begon. Zelfs een paar geheime vergaderingen — de laatste werd op verzoek van de Russische gedelegeerde, Malik, gehouden — hebben daarin geen verandering kunnen brengen.

Sedert wij ons laatste overzicht schreven, is het daarin ook weder ruzie op ruzie en gekrakeel op gekrakeel geweest, zonder dat men daarbij enige zaak afdeed. Het is er ook nu weer in naar toe gegaan als tevoren. Nieuwe argumenten werden niet aangevoerd. Het was alles oudbakken kost. Voor de zoveelste maal zetten de Amerikanen en de Russen in bitse en scherpe bewoordingen hun standpunt uiteen met beweringen, die reeds overbekend zijn en die wij onze lezers reeds medegedeeld hebben, zodat wij in niet gewenste herhalingen zouden vervallen, indien wij ze nogmaals op papier zetten. Het enige belangrijke nieuws, dat er in de Veiligheidsraad is voorgevallen, is, dat de afgevaardigde van India een denkbeeld geopperd heeft cm de Koreaanse kwestie door een commissie, gevormd uit afgevaardigden van zes niet-permanente leden van de Veiligheidsraad, te laten onderzoeken en behandelen. Het is echter bij een denkbeeld gebleven. Van Amerikaanse en Engelse zijde is daar zulk een verzet tegen gekomen, dat de afgevaardigde van India, zoals aanvankelijk zijn voornemen was, niet eens een voorstel van dusdanige strekking bij de Raad heeft ingediend. Met dat al bevindt de Veiligheidsraad zich wel in een geduchte impasse. Vele leden zouden wel graag aan het voorzitterschap van Malik een einde gemaakt zien, maar dat durft men ook al niet aan, uit vrees, dat zulks een verkeerde invloed op de Aziatische volken zou hebben, met gevolg, dat men als in een debating-club, waarin men het publieke fatsoen met voeten treedt, nu maar in de Veiligheidsraad voortgaat met ruzies en propaganda te maken.

I n een impasse komen de Amerikanen op Korea ook van lieverlede terecht. Zy moeten daarop steeds maar, zij het dan in een langzaam tempo, terugtrekken. Ofschoon president Truman, en met hem andere Amerikanen, verzekerd hebben, dat de Amerikaanse troepen het op Korea wel zullen redden en tot een uitemdelijke overwinning zullen brengen, lijkt het daar op het ogenblik allesbehalve op. Geen wonder dan ook, dat er van Amerikaanse zijde door bemiddeling van de Organisatie van de Verenigde Naties een sterke aandrang uitgaat, dat de bij die organisatie aangesloten landen hen door het zenden van strijdkrachten in de Koreaanse strijd zullen steunen. Sommige landen hebben aan die aandrang gehoor gegeven, waaronder ook de Nederlandse Regering. Het schijnt haar alle ernst te zijn met het zenden van hulp. Wij kunnen daarvoor volstrekt geen bewondering hebben. Frankrijk en België zenden geen strijdkrachten. Wij begrijpen allerminst, waarom de Nederlandse Regering dit nu wel doet en zich geheel onnodig in een wespennest steekt. Wat hierbij ten minste als 'n gunstige zijde kan worden beschouwd is, dat het vrijwilligers zullen zijn, die zich naar Korea begeven. Dat geeft althans aan deze aangelegenheid een gans ander en een heel wat beter en gunstiger aanzien dan als hier dwang bij gebruikt werd. Volgens de berichten in de dagbladen hebben zich al veel meer vrijwilligers aangemeld dan onze Regering voornemens is te zenden. Tot nu toe toch hebben er zich al over de 1300 aangemeld, terwijl het in het voornemen der Regering ligt, om er maar 600 te zenden.

n een impasse bevindt zich ook al de vergadering van de Europese Raad te Straatsburg. Churchill heeft daarin een motie ingediend, welke cok aangenomen is, om een West- Europees leger te vormen. Hoog gespannen waren zijn verwachtingen dienaangaande blijkbaar niet, want zelf noemde hij het indienen van de motie een „gebaar". Nochtans bleken zij te hoog gespannen te zijn, want er kwam van de Scandinavische landen daartegen een sterk verzet, hetgeen verstaanbaar is, want het reglement van de Raad verbiedt, dat er in zijn vergaderingen defensie-aangelegenheden behandeld worden. Het een en - ander had ten gevolge, , dat de Raad met Churchills motie deerlijk in een impasse is gekomen. Om daar uit te komen, heeft de Raad nu maar besloten om Churchills motie alleen maar uit een politiek oogpunt te bezien, waarmede zij een doodgeboren kind is geworden.

In een impasse is de Raad ook al geraakt ten aanzien van het plan Schuman. Na er twee dagen over gedebatteerd te hebben, is men even ver gekomen als toen het debat begon. Aan de ene kant stonden de warme voorstanders, zoals de Fransen en de Nederlanders Kerstens en Rip, aan de andere kant de sceptici, die sterk betwijfelden of het plan wel uitvoerbaar was en de besliste tegenstanders, zoals de Engelsen, de Duitse socialisten en een Belgische liberaal, die het plan in zijn huidige vorm onuitvoerbaar noemde, omdat het zou leiden tot sluiting van een derde deel van de Belgische staalfabrieken, hetgeen een grote werkloosheid tengevolge zou hebben. Intussen zoeken de zes landen, Frankrijk, West-Duitsland, Italië, Nederland, België en Luxemburg, wier vertegenwoordigers te Parijs overleg plegen, nog steeds naar een wijze van oplossing, om het de Engelsen mogelijk te maken op de één of andere wijze hetzij geheel of gedeeltelijk tot het plan Schuman toe te treden. Deze hopen, dat Engeland

in September, wanneer de besprekin. gen zullen worden hervat, daar ook aan zal kunnen deelnemen. Enige gegronde hoop bestaat daar echtet allerminst voor. Nu te Straatsburg beide partijen nog eens precies ge, zegd hebben hoe zij over deze aangelegenheid denken, is het daarbij gebleken, dat zij instede van dichter bij elkander gekomen te zyn, nog verder van elkander af gekomen zijn zodat heel het plan Schuman op to! totaal niets dreigt uit te lopen.

n België is een nieuw r.k. ministerie onder Pholien opgetreden. Het heeft reeds in de Tweede Kamer te zijner gunste een motie van vertrouwen aangenomen gezien en zal deze ook wel in de Eerste Kamer aange. nomen zien. Het is thans rustig in België, doch of het daar in de toekomst ook rustig zal blijven, is wel de grote vraag.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen