LISSE

Enige tijd geleden hield de Weleerwaarde Heer Ds. H. Visser Mzn. van Rotterdam voor de Kiesvereniging alhier een tijdrede naar aanleiding van Jes. 2 : 21, met als titel: Zonde en genade. Wie zijn zonde bekent en laat, zal barmhartigheid verkrijgen. Zijn er nog in ons midden die met hun zonde bekend geworden zijn. De zonde bekennen, en toch in de zonde doorgaan, dat is goddeloos. Mozes kan het volk van Israël niet verder brengen dan tot Kanaiin, en Mozes is het type van de Wet, maar Jozua mag het volk Israël tot over de grenzen van Kanaan brengen. En Jozua moest de verspieders verbergen. Rachab was een hoer, de nieuwe vertaling doet te kort aan het bedoelen Gods. Die Rachab had aan de post van de deur een scharlaken snoer. Was de zonde van hoererij in Jericho dan toegelaten, hoe is het in ons landje? Rachab in de zonde, maar met diepe indrukken van de majesteit Gods. Leest Jozua 2 : 9, 10 en 11 maar na, Rachab in de schuld gekomen. Door God opgezocht vraagt zij naar weldadigheid, dus haar zonde oprecht kennende. Zij vraagt naar het recht Gods en de weldadigheid aan haar te doen, en die mannen beloven haar weldadigheid en trouw. Twee namen, n.l. Geest en Trouw. Dus een dubbele belofte, maar die geeft ook de vervulling, want het snoer wordt verhangen. Het hangt niet meer aan de voorpost, maar nu aan het venster aan de andere kant. Een openstaande schuld, maar van de belofte geen grond makend, want God nadert ten gerichte, dus Rachab in het gericht. God kwam tot Jericho in het gericht, maar ook in het zogenaamde Christelijke Nederland, want daarin is geen verschil, maar zitten we bij het venster of zitten bij de voordeur, want Gods volk is ook zover van God geweken. Het volk is ook aan de voordeur, maar aan het venster is er vrijheid voor Rachab. Daar komen die mannen net op tijd. God staat voor Zijn werk in. Als Jericho valt wordt Rachab gebracht bij Jozua. Rachab kan de Heere niet anders tonen dan een scharlaken snoer. Wat kunnen wij de Heere tonen. Hebben wij een aandeel in het bloed van Christus? Zijn wij in Zijn bloed van onze zonden gewassen. Of zijn wij in eigen weg zo slecht niet als Rachab? Zo wij voor de uitleving der zonde bewaard zijn, is dat toch alleen door onverdiende genade des Heeren. De zaden van alle zonde, ook die van hoererij, worden toch in ons aller hart aangetroffen, al is het een voorrecht indien wij voor de uitleving der zonde bewaard gebleven zijn. Nochtans rechtvaardigt dit ons niet voor God. Ook wij hebben een waarachtige bekering van node, en wil het wel met ons zijn, moeten wij wedergeboren worden en deel aan Christus' aangebrachte gerechtigheid bekomen wijl het nog is het heden der genade. Nog is het de welaangename dag der zaligheid voor ons. Indien dat grote werk Gods, de bekering van ons, in ons verheerlijkt wordt, dan zullen wij de zonde leren haten en vlieden. Gelijk ook Rachab dat gedaan heeft. Zij is geen hater gebleven. Zij is vertrouwd met Salomon en gewoon gebleven. Dat ook wij ons in onze handel en wandel naar het Woord van God ons mogen gedragen; de leer die in de drie Formulieren van Enigheid omschreven is mogen aanhangen. Na dankzegging door spreker ging de schare uiteen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen