BUITENLANDS OVERZICHT

Er valt deze keer weinig belangrijks over het buitenland te melden. Wat er aan belangrijks te vermelden is, concentreert zich om een drietal, zaken. Deze zijn: de verhandelingen in de Veiligheidsraad, de gebeurtenissen op Korea en de conferentie van de ministers van buitenlandse zaken van de Verenigde Staten van Amerika, Groot Brittannië en Frankrijk, welke in de week van 10 September in New- York een aanvang neemt.

O, ' m dan ons overzicht aan te vangen gaan wij het eerst over de verhandelingen in de Veiligheidsraad schrijven. Deze vertoonden weder het reeds zo bekende beeld. Als naar gewoonte brak daarbij weder een stroom van verwijten, beschuldigingen en schimp- en smaadwoorden los. ,

Daarbij kwam een Russische aanklacht aan de orde, welke inhield, dat de Amerikaanse troepen onverdedigde burgerlijke doeleinden op Korea bombardeerden.

De Russische gedelegeerde, Malik, roerde daarbij duchtig zijn tong. Met heftige, voor de Amerikaanse troepen uiterst beledigende bewoordingen schoof hij hun in de schoenen, dat zij zich met hun bombardementen, waarbij weerloze burgers, vrouwen en kinderen, bij massa's gewond en gedood werden, op een ongehoorde barbaarse wijze misdroegen. Hij beweerde zelfs, dat deze bombardementen in alles overeenstemden met het gruwzame optreden der Duitsers onder Hitler. Deze bombardementen — aldus Malik — worden uitgevoerd op rechtstreeks bevel - van de Amerikaanse opperbevelhebber en hebben daarom tot op ziekenhuizen en scholen toe plaats, omdat de Amerikanen niet in staat zijn om het verzet van de Koreaanse strijders te breken en worden tevens uitgevoerd uit haat tegen het volk van Korea en andere volken van Azië, die voor hun vrijheid strijden.

De Amerikaanse afgevaardigde kon deze beschuldiging zeer begrijpelijk niet op ' zich laten zitten. Hij bracht tegen Mahks fameuze beschuldiging in, dat de Amerikaanse troepen slechts militaire doeleinden bombardeerden en dat, als daarbij burgers getroffen werden, de Noord- Koreanen dit aan zichzelf te wijten hadden. Dezen toch riepen burgers op om bij militaire operaties te helpen en staken gedurig soldaten in burgerlijke kleding. ^Bovendien gebruikten de Noord- Koreanen bij voortduring vO-oonhuizen, ziekenhuizen en scholen, in welker omgeving zij dan, om de Amerikanen te misleiden, een schare van burgers samentrokken, voor opslag van oorlogsmateriaal. Daarenboven waren er van geallieerde zijde onder de bevolking millioenen pamfletten verspreid waarin deze gewaarschuwd werd. Wat deze bom-. bardementen betreft — zo merkte de Amerikaanse gedelegeerde vervolgens op — deze zinken geheel in het niet bij het in koelen bloede neerschieten van ontwapende en gewonde Amerikaanse en Zuid-Koreaanse gevangen genomen militairen, feiten, waarvoor de Amerikanen het bewijs konden 'keveren. Tenslotte zei deze afgevaardigde, dat het Internationale Rode Kruis een onderzoek diende in te stellen naar de beweerde schendingen van internationale conventies, maar dat de Noord-Koreanen wel zorgden, dat zulks niet kon gebeuren, want zij hadden het Rode Kruis geen toestemming willen verlenen om op Noord-Korea een onderzoek in te stellen. Nadat de woordenstroom een einde had genomen, werd er gestemd over de Russische ingediende resolutie, welke met 9 tegen 1 stem (Rusland) en bij 1 onthouding (Yoego-Slavië) werd verworpen, een uitslag, welke Malik de verzuchting ontlokte, dat hij onwettig en onbillijk was.

In diezelfde vergadering werden \an Russische zijde nog twee andere resoluties, één betreffende Formosa en één aangaande het Amerikaanse bombarderen van doelen in Mandsjoerije, besproken. De Amerikaanse gedelegeerde verzocht de Mandsjoerijse kwestie het eerst te behandelen. Hij deed daarbij het voorstel om een commissie van twee (een Indiër en een Zweed) te benoemen om ter plaatse een onderzoek in te stellen en verklaarde, dat, indien deze commissie na ingesteld onderzoek bevonden had, dat er inderdaad op Mandsjoerijs gebied gebombardeerd was, Amerika bereid was om de aangebrachte schade te vergoeden en de schuldigen disciplinair te straffen.

Ook hierbij leed Sovjet-Rusland weder de nederlaag. Met 8 tegen 1 stem (de Sovjet-Unie) en bij twee onthoudingen (Yoego-Slavië en India) besloot de \'tiligheidsraad de Mandsjoerijse kwestie het eerst te behandelen. Een behande- . ling, welke — zo werd vastgesteld — op Maandag 11 September des avonds zul paats vinden. »

Inmiddels is de Veiligheidsraad ook nog in besloten vergadering bijeen geweest. Daarin werd een» Russisch voorstel behandeld om uit het jaarverslag alles te schrappen wat betrekking heeft op hetgeen de Veiligheidsraad gedaan heeft tijdens de afwezigheid van de Russische afgevaardigde (tussen 13 Januari en 1 Augustus, de periode van zijn afwezigheid), dewijl naar de opvatting van Malik alles wat in die periode behandeld en besloten was onwettig was. Ook hierbij leed Sovjet-Rusland de nederlaag. Met 10 tegen 1 (die van Rusland) stem werd het Russische voorstel verworpen.

Dinsdag 12 September zal de Raad op­ nieuw in besloten vergadering bijeenkomen. Daarin zal dan een beslissing genomen worden of de besluiten inzake Korea in het gewone of buitengewone rapport moeten worden opgenomen. De Amerikanen bepleiten het laatste, maar Sovjet-Rusland is er tegen. Malik noemde dit een belangrijke kwestie, zodat verwacht kan worden, dat, indien de beslissing niet naar genoegen van de Sov- •jet-Unie zal uitvallen, deze haar 45ste veto zal uitspreken.

In vroeger gehouden vergaderingen was het er ook al zeer warm naar toe gegaan. Daarin was een belangrijke zaak behandeld geworden, die het uitbreken van nieuwe-verwikkelingen deed vrezen, maar met een sisser schijnt af te lopen. De Russen schijnen althans voorlopig nog geen lust te hebben zelf te vechten, maar laten liever anderen voor zich vechten. Wat was het geval? Van Amerikaanse zijde werd in de Veiligheidsraad ter sprake gebracht, dat de Amerikaanse strijdkrachten zich genoodzaakt gezien hadden om een Russisch vliegtuig dat in de buurt van Korea Amerikaanse oorlogsschepen beschoten had, neer te schieten, waarbij de daarbij omgekomen Russische vliegenier uit de zee werd opgepikt. Het is te verstaan, dat de Russen met een heel andere lezing voor de dag zouden komen. Zij gaven toe, dat er inderdaad een Russisch vliegtuig naar beneden was gehaald, doch zij ontkenden ten stelligste, dat dit Amerikaanse oorlogsschepen beschoten had, dewijl het ongewapend was. Neen, de Amerikanen hadden het, zonder dat daarvoor enige oorzaak was, aangevallen. Twee andere Russische vliegtuigen - aldus de Russen - die met het neergeschoten vliegtuig een oefcningstocht hadden ondernomen, hadden het geval waargenomen; een verhaal dat al zeer ongelooflijk klinkt, maar dat de Russische visie op deze zaak weergeeft. De Russen betoonden zich' over dat geval al zeer verontwaardigd en zonden protest bij de Amerikaanse regering in, dat echter door haar niet werd aanvaard, onder bewering, dat dit protest niet aan haar adres, maar aan dat van de Organisatie van de Verenigde Naties had verzonden dienen te zijn. Begrijpelijk zijn er over dit voorval in de \'eiligheidsraad de nodige harde woorden gevallen. Sovjet-Rusland beschuldigde daarin Amerika van agressie en wees het aan als degene, die de oorlog gewild en uitgelokt had, waafop van Amerikaanse zijde geantwoord werd, dat dit niet de enige keer was, dat Stalin zich vergiste. _ Hij had dat al meer gedaan, onder andere toen hij bij het uitbreken van de tweede wereldoorlog verklaard had, dat het niet Duitsland was, dat Engeland en Frankrijk had aangevallen, maar dat het Engeland en Frankrijk waren geweest, die Duitsland hadden aangevallen.

Met deze stand van zaken voor ogen, kan men aannemen, dat het er straks warm naar toe zal gaan en een schelden schimppartij van je welste kan worden op de Algemene Vergadering van de Organisatie der Verenigde Naties, die spoedig staat gehouden te worden en waarop Rusland met een sterke afvaardiging zal verschijnen.

ÜLangaande de Koreaanse oorlog, waarover wij thans gaan schrijven, daarover kunnen wij kort zijn. Het gaat de Amerikanen en Zuid-Koreanen nog allesbehalve voor de wind. Zij moeten nog steeds terrein aan de Noord-Koreanen afstaan. En op het ogenblik, dat wij dit schrijven, hebben de communisten een groot offensief tegen de verdedigers van de strategisch belangrijke stad Masan (slechts 50 kilometer ten Westen van de havenstad Poesan) ingezet. Het is hierbij geen gunstig teken, dat de Amerikaanse troepen de burgerlijke bevolking uit Masan deden evacueren. Er bestaat dan ook bitter weinig kans, dat de woorden van president Truman bewaarheid zullen worden, als hij zeide, dat vóór de week van 3 September ten einde was, de Amerikanen het bij het laatste offensief der Noord-Koreanen verloren terrein herwonnen zouden hebben.

V oorts nog een kort woord over de New-Yorkse conferentie. Naar hetgeen minister Acheson dienaangaande heeft medegedeeld, zal de hoofdschotel van de zeer omvangrijke agenda wel bestaan in de behandeling van de toekomst van West-Duitsland, de defensievraagstukken en de kwestie Formosa en hetgeen daarmede in nauw verband staat. Of daarover een overeenstemming verkregen zal worden, staat nog te bezien. Over de West-Duitse kwestie denken de Amerikaanse en Franse regeringen nog immer zeer verschillend. En wat Formosa aangaat, te dien opzichte nemen de Engelsen 'n heel wat gematigder standpunt in dan de Amerikanen. Ook is het naar alle waarschijnlijkheid te verwachten, dat de Engelsen sterke aandrang op de Amerikanen zullen uitoefenen om hun oppositie tegen de toelating van het communistische China tot lid van de Organisatie der Verenigde Naties te laten varen. Maar evenzeer is het te verwachten, dat Amerika niet voor die aandrang zal bezwijken. Te meer niet, daar de nationalistische Chinese afgevaardigde in de Veiligheidsraad ten stelligste verklaard heeft, dat twee Noord-Koreaanse divisies dezelfde zijn als de vi'oegere 164ste en 166ste divisie van het vroegere Chinese communistische leger. Blijkt dit waar te zijn of blijkt het, dat de Chinese communisten op de één of andere wijze steun aan het Noord-Koreaanse leger verlenen — zo heeft de Engelse regering verklaard, dan zal zij in dit 'geval niet de minste aandrang uitoefenen. Sommige bladen schrijven, dat zij zeer hoopvol gestemd zijn ten aanzien van de resultaten van deze conferentie, maar daar is al zoveel van soortgelijke hoop als rook in de lucht verdwenen; al kan niet ontkend worden, dat er vanwege de hoog geklommen nood en het dreigend oorlogsgevaar een sterke stok achter de deur staat.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen