DE AMBONNEZEN

Een brief van een Ambonnese miliiair

Dezer dagen werd ons een brief van een Ambonnese militair, geschreven en gezonden aan een Nederlandse vriend, die eenmaal met hem als militair in Indië in Nederlandse krijgsdienst was, toegezonden, met het verzoek om deze in zijn geheel in De Banier op te nemen. Wij kunnen helaas met het oog op de beperkte plaatsruimte niet aan dat verzoek voldoen. Desniettemin gevoelen wij ons gedrongen — onder erkentelijke dank voor de ons toegezonden brief — om daaruit enkele treffende passages over te nemen en ter kennis van onze lezers te brengen. Deze luiden als volgt:

„Zoals je weet, beste vriend, blijven wdj, Ambonnezen, immer trouw aan de Koningin, het huis van Oranje en aan het Nederlandse volk. Wij vechten en laten ons zelfs martelen voor de Nederlandse driekleur, maar wij zijn en worden nog door de Nederlandse regering deerlijk in de steek gelaten. Omstreeks driehonderd jaar hebben wij, Ambonnezen, voor Nederland gevochten, zijn wij in al die jaren steeds met de Nederlanders onder één en dezelfde vlag opgetrokken en hebben wij met hen in gestadige, trouwe vriendschap samengewerkt. Doch wij zijn en worden thans door de Nederlandse regering verraden en verkocht. Wij zijn niet verbitterd, maar wij zijn bedroefd, omdat wij, ondanks de door haar gedane beloften aangaande een eigen zelfstandig volksbestaan, door haar verraden en verkocht zijn. Hebben wij, Ambonnezen, dan geen recht om als zelfstandig volk ons zelf te zijn? Lijden wij niet, wanneer men ons uithongert? Wij zijn niet verbitterd, maar bedroefd om wat wij verliezen, meer nog bedroefd, omdat wij dat verliezen onder een goedkeurend knikje van de Nederlandse regering. Bedroefd niet het minst, omdat wij, Ambonnezen, weten, dat het verraad, dat jegens ons gepleegd werd en wordt, als een onuitwisbare schande op de Ned. regering en door en met haar op het Nederlandse volk blijft rusten. Bij herhaling heeft de Nederlandse regering ons het zelfbeschikkingsrecht beloofd. Wat konden wij anders denken, dan dat die regering haar beloften gestand zou doen en dat het haar volle ernst was om die na te komen? Maar helaas, zij heeft al haar beloften, de één na de andere, jammerlijk verbroken en ons alzo verraden en verkocht. Wij, Ambonnezen, hebben Nederland nimmer in de steek gelaten, nimmer in een lang tijdperk van ongeveer driehonderd jaar, ook niet in de steek gelaten toen Indië door de Japanners veroverd en bezet werd. Wij hebben ter wille van de Nederlandse zaak onder het Japanse juk schrikkelijke martelingen willen doorstaan.

Nogmaals zij het gezegd, Bart, wij zijn niet verbitterd, maar meer dan ik u zeggen kan ten hoogste bedroefd. In dit woord van afscheid.... want elke dag kan de laatste zijn.... dank ik u voor hetgeen uw voorouders ons gaven."

X ot zo ver dan het citaat uit de brief. Veel hebben vvdj daaraan niet toe te voe­ gen. Alleen slechts dit, dat 't allerbedroevendst is, zoals de Nederlandse regering en de haar steunende partijen de trouw der Ambonnezen beloond hebben; niet alleen allerbedroevendst, maar ook zo schandelijk en schaamwaardig, dat men zich tegenover het Ambonnese volk heeft te schamen een Nederlander te zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen