BUITENLANDS OVERZICHT

In Spreuken 28 : 14 lezen wij: Welgelukzalig is de mens, die gediiriglijk vreest; maar die zijn hart verhardt, zal in het kwaad vallen.

Zo weinig als wij van een gedurige vrees ontwaren, zo veel van verharding. Is het eerste een zeldzame parel onder de mensen geworden, het laatste treffen wij thans in schrikbarende mate onder hen aan.

Het ware berouw over de zonde, het hartelijk gebed om vergeving der zonde en de gedurige vrees voor de zonde en om de Heere toch welbehagelijk te leven, behoren hoe langer hoe meer tot de zeldzaamheden, terwijl daarentegen de geest der verharding zich steeds meer openbaart.

Het gevolg daarvan blijft niet uit. Het treedt voor ieders oog zichtbaar aan de dag.

Het wordt voor een ieder wel heel duidelijk bewaarheid, dat „die zijn hart ver-' hardt, in het kwaad zal vallen". Dit zien wij op allerlei wijze gebeuren. Hoe hoog toch zijn de haat en de nijd, de tweespalt en de verdeeldheid thans onder de volken geklommen.

D. 'aarvan getuigt elke vergadering van de Veiligheidsraad, iedere bijeenkomst van de Algemene Vergadering van de Organisatie der Verenigde Naties, benevens nog zo menig artikel in de dagbladen.

De Algemene Vergadering van de Verenigde Naties was nauwelijks geopend of dit kwaad vertoonde zich alweder. Vergezeld met de nodige hatelijkheden en verwijten werden daarin twee voorstellen ter tafel gebracht, een Amerikaans en een Russisch, die er het sprekend bewijs van aflegden, dat men wars tegen elkander ingaat.

Het Amerikaanse voorstel hield in voorzieningen te treffen tot het bijeenroepen van een spoedzitting van de Algemene Vergadering met 24 uur respijt, voor het geval de Veiligheidsraad bij voorkomende vredesbreuk of agressie mocht worden verhinderd handelend op te treden. Voorts werd daarin voorgesteld om een veiligheidspatrouille te vormen, welke onmiddellijk onafhankelijke waarnemingen kan doen en hierover rapport kan uitbrengen in elk gebied, waarin een internationaal geschil dreigt, zulks op uitnodiging of met toestemming van de staat, welke bezocht wordt. Verder werd daarin de wens uitgesproken, dat er een commissie samengesteld zou worden ter bestudering van het rapport over de middelen, die de Organisatie der Verenigde Naties zou kunnen aanwenden om gezamenlijk, eventueel met gebruikmaking van de gewapende macht, te kunnen optreden. Tenslotte werd daarin aanbevolen voor de hulp bij het organiseren, opleiden en uitrusten van een krijgsmacht een militaire adviseur van de Verenigde Naties te benoemen, opdat alzo een strijdkracht met raad en bijstand van die adviseur gevormd zal worden, welke volledig opgeleid en uitgerust te allen tijde de Verenigde Naties direct ten dienste kan staan.

De Amerikaanse minister van buitenlandse zaken, die dit voorstel ingediend had, verzocht dit op de agenda te plaatsen, waarbij hij in zijn toelichting Ruslands houding scherp veroordeelde, welke het nodig had gemaakt, dat zijn voorstel ingediend was geworden, om alzo verdere aanvallen te voorkomen en om deze tijd van spanning zonder catastrophe door te komen.

Het Russisch voorstel bevatte drie punten. Het eerste hield in een verbod van oorlogspropaganda; het tweede een ver­ bod van atoomwapens en het instellen van een strenge internationale controle op de uitvoering daarvan. Het eerste land, dat tot het gebruik van atoom- of andere wapens, die een massale vernietiging zouden teweeg brengen, zou overgaan, moest beschouwd worden als de bedrijver van een misdaad jegens de mensheid; het derde sprak het verlangen uit, dat de Verenigde Staten van Amerika, Engeland, Frankrijk, China en de Sovjetunie een verdrag zouden sluiten om hun strijdkrachten, die zij in 1950 bezaten, met een derde te verminderen. Dit voorstel heeft grote overeenkomst met het Russische voorstel van het vorige jaar, dat toen door de Algemene Vergadering is verworpen. Bij dit voorstel liet de Russische afgevaardigde, Wysjinki, het niet. Hij bracht in een felle redevoering tegen Amerika en diens bondgenoten ook nog een vierde voorstel ter tafel, als hij daar verzocht de Amerikaanse agressie in China met het even te voren genoemd voorstel op de agenda te willen plaatsen.

Dit laatste voorstel, dat een Russische beschuldiging inhield, is door de agendacommissie op de agenda geplaatst, zodat er straks weer een nieuwe heftige uitbarsting van haat en nijd in de Algemene Vergadering te wachten is. Gelijk dat ook stellig het geval zal zijn als de Formosa-kwestie, waarover thans nog geen beslissing genomen werd of zij al dan niet op de agenda geplaatst zal worden, op de agenda komt.

Ook heeft het de Russische afvaardiging al zeer ontstemd, dat in de Algemene Vergadering bij stemming is uitgemaakt, dat het communistische China alsnog niet als lid tot de Organisatie der Verenigde Naties zal toegelaten worden. Als een pleister op de Russische wonde kan beschouwd worden, dat de Algemene Vergadering besloten heeft een commissie te benoemen, welke een onderzoek zal instellen naar de toelating tot die organisatie en daarover een rapport zal uitbrengen.

O. ' ok heeft het het nodige kwaad bloed bij de Russen gezet, toen een hoog geplaatst Amerikaan ter gelegenheid van een diner, waarop ook de Russische gedelegeerden Wysjinski en Malik aanwezig waren, zeide, dat de Sovjet-Unie een millioen slavenarbeiders in haar dienst heeft. Toen dit gezegd was, verliet de eerste onmiddellijk, op de voet gevolgd door de tweede, de tafel. Toen de Amerikaan zag, dat beiden de tafel verlieten, zei hij: „Ik moet zeggen, dat ik het als een compliment voel, dat zij, die samenspannen om de wereld te vernielen, zich terugtrekken".

Tevens zal het evenmin tot een goede verstandhouding bijdragen, dat de Amerikanen van zins zijn een rapport uit te geven over de behandeling, juister gezegd de mishandeling, welke de krijgsgevangenen in Sovjet-Rusland ten deel is gevallen. Naar schatting moeten daarin anderhalf millioen krijgsgevangenen, meest Duitsers, om het leven zijn gekomen. Dezen hadden zware arbeid te verrichten, terwijl hun daarbij het nodige voedsel onthouden werd, zodat zij van honger en ontbering gestorven zijn. Alles bij elkander genomen, is de atmosfeer op het ogenblik als met dynamiet geladen, zodat het niet behoeft te bevreemden, dat de mogendheden zich steeds zwaarder en zwaarder gaan bewapenen en dat zij op bedreigde punten meer troepen samentrekken. Dit blijkt maar al te zeer nodig te zijn, want telkens doen zich weer incidenten voor, zoals dezer dagen in Berlijn, waar de Rus­ sen hun grenspost 150 meter naar voren brachten, zonder daarover ook maar enig overleg met de geallieerden te plegen, hetgeen weder de nodige onrust en verbittering bracht.

Zi o breekt het kwaad aan alle kanten uit. Zichtbaar op Korea, waar de oorlog met al zijn verschrikkingen nog steeds woedt. Het is op zichzelf beschouwd wel een heel schrikkelijke zaak, dat daarbij duizenden mensen het leven verliezen, gewond en verminkt, dikwijls voor heel hun leven invalide uit de strijd terugkeren, hele streken en steden verwoest worden, duizenden van goed en have beroofd worden om slechts met de grootste moeite hun lijf te kunnen bergen, en aan die oorlog kapitalen gelds besteed moeten worden.

Wat de strijd zelf aangaat, deze heeft voor de Amerikanen wel een zeer gunstige keer genomen. Amerikaanse, Britse en Zuid-Koreaanse troepen hebben de defensiekluis in het Zuidelijk deel van Korea totaal opengebroken, konden op een enkele dag tussen de 20 en 30 kilometer oprukken en brachten alzo de afstand tussen hun front en de strijdkrachten bij Seoel, die in Zuidelijke richting optrekken, terug tot minder dan 160 kilometer. Deze gang van zaken bracht de opperbevelhebber van het eerste Amerikaanse legercorps er toe bm te verklaren: „De vijand is er geweest. Als wij hier wegen hadden zoals in Europa, dan zouden wij aan alle kanten door hen henen snijden".

De thans snel oprukkende pantsercolonnes der Amerikaanse legermacht hebben tal van afgesneden communistische posities ver achter zich gelaten, die straks wel door de hen langzaam volgende infanterie opgeruimd zullen worden.

In Seoel, de Zuid-Koreaanse hoofdstad, wordt op het ogenblik, dat wij dit schrijven, nog verbitterd gevochten. De Amerikaanse en Britse mariniers, gesteund door artillerie en tanks, moeten daar de ene straat na de andere straat veroveren. Verwacht wordt, dat de Noordelijke en Zuidelijke colonne, die in het centrum van de stad niet meer dan een kilometer van elkaar verwijderd zijn, elkander al heel spoedig zullen kunnen ontmoeten. Desniettemin is men van oordeel, dat er in Seoel nog hevig gevochten zal worden, alvorens heel de stad in de handen der geallieerden zal zijn. De 17e en 18e Noord-Koreaanse divisie schijnen het plan opgevat te hebben om van Seoel 'n tweede Stalingrad te maken, waarvoor de gelegenheid gunstig is in een zakenwijk met haar betonnen en stalen gebouwen. Men voorziet hier nog één der bloedigste episoden uit heel de Koreaanse oorlog. Bovendien zijn in het centrum overal barricaden opgeworpen, terwijl op dit moment de Noord-Koreanen zich nog in weerstandsnesten van de Westelijke en Zuidelijke rand van de stad met alle macht verdedigen. Dit neemt echter niet weg, dat de weerstandskracht van de Noord-Koreanen door de voortdurende luchtbombardementen en onder de gepantserde mokerslagen van de Amerikaanse strijdmacht sterk ondermijnd is en dat het Noord-Koreaanse front op onderscheidene plaatsen doorbroken en zijn kracht daarmede gebroken is.

Uezer dagen is er een hoogst vermeldingswaardige beslissing genomen. De ministers van Amerika, Groot-Brittannië en Frankrijk hebben in New-York namelijk besloten om de nodige administratieve stappen te doen om de staat van oorlog tussen hun landen met Duitsland te beëindigen, waarbij nadrukkelijk door hen is verklaard, dat iedere aanval op Duitsland zal beschouwd worden als een aanval op hun landen zelf.

Direct zal deze beëindiging nog niet in werking kunnen treden. Wel in Engeland en Frankrijk, maar niet in Ameri-Ka, dewijl aldaar de volksvertegenwoordiging volgens de bestaande wetten daarin gekend moet worden en er haar goedkeuring aan moet hechten.

olgens het bij deze beslissing uitgegeen communiqué zal het beëindigen van de oorlog geen betrekking hebben op de status en de rechten van de bezettingsautoriteiten in Duitsland. Wel vormt — volgens het communiqué — de genomen beslissing een belangrijke stap in de richting van Duitslands terugkeer in het West-Europese deelgenootschap en biedt zij een sterke steun om een hechte basis voor vrede in Europa en in de wereld tot stand te brengen. Het behoeft amper gezegd te worden, dat de drie regeringon tot aan de vereniging van.Duitsland de West-Duitse federale regering beschouwen als de enige vrije en wettig tot stand gekomen regering, welke Duitsland ten aanzien van de buitenlandse betrekkingen en besprekingen alleen maar kan vertegenwoordigen. Tevens is medegedeeld, dat de „Grote Drie" van gevoelen zijn, dat het wederinstellen van een Duits nationaal leger de belangen van Duitsland niet op zijn best zou dienen en dat de grote meerderheid van het Duitse volk van gelijk gevoelen is. Wel zal de West-Duitse politiemacht vergroot worden tot 30.000 man, een aantal, dat naar gelang van omstandigheden vergroot zal kunnen worden. Deze politiemacht zal met lichte wapens, automatische wapens inbegrepen, worden uitgerust en de beschikking krijgqn over lichte pantserauto's, doch niet over tanks. Er zal een inspecteur-generaal over de gehele politie-macht worden aangesteld, wiens bevoegdheid zich over die gehele macht zal uitstrekken. Bij een noodtoestand zal de politie-macht onder een federaal oppercommando worden geplaatst terwijl de politie-macht geen volmacht tot het verrichten van arrestaties zal hebben en haar vorming geen herziening van de West-Duitse grondwet zal behoeven. Voorts worden de beperkende maatregelen op binnenlands economisch gebied aanzienlijk verminderd. Ook zal het stelsel van toezicht op de West-Duitse wetgeving herzien worden, evenals de beginselen van de betrekkingen tussen Berlijn en het Westelijke militaire bestuursbureau. De geallieerde controle zal tot een minimum beperkt worden. Met nadruk is hierbij verzekerd gewor­

den, dat de beëindiging van de staat van oorlog niet de sluiting van een vredesverdrag inhoudt. De bezettende mogendheden behouden zich het recht van veto voor waar het een ondermijning van hun belangen betreft, terwijl de West-Duitse regering de macht verleend is om in. landen, waarin zij zulks nodig acht, behalve in Parijs, Londen en Washington, ambassadeurs en gezanten te benoemen. In West-Duitsland betoonde men zich, al zijn ook alle wensen der regering niet vervuld geworden, ingenomen met de genomen beslissing.

IJ esluiten wij ons overzicht met de mededeling, dat krachtens een parlementsbesluit, dat met een kleine meerderheid genomen werd, de Britse labourregering voort kan gaan met nationaliseren; dat de premier van de Zuid-Afrikaanse Unie, dr Malan, in een rede verklaard heeft, dat de vriendschappelijke verhoudingen tussen de Unie en het Britse Gemenebest gehandhaafd zullen blijven en dat de Unie, mocht er een oorlog uitbreken, aan de zijde van de Westelijke geallieerden mee zal strijden; dat de manoeuvres van de Amerikaanse troepen in Duitsland hebben uitgewezen, dat de huidige bewapening dier troepen hoogst onvoldoende is en daarbij vluchtelingen uit Oost-Duitsland gearresteerd zijn vanwege voor de Sovjet-Unie gepleegde spionnage; dat van Spaanse zijde bij die manoeuvres verklaard is, dat Spanje, in geval van oorlog, bereid is 44 divisies van elk omstreeks 15.000 man ter beschikking van de Westelijke gealHëerden te stellen; dat de West-Duitse regering naar aanleiding van een brief, die in haar handen viel, waaruit op overtuigende wijze is gebleken, dat ambtenaren tegen betaling voor Sovjet-Rusland spionnagediensten verrichtsn, besloten heeft om alle ambtenaren, beambten en werklieden, die communistisch georiënteerd zijn, uit alle diensten bij rijk en gemeente te ontslaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen